Marcin Zaleski

W dzisiejszym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Marcin Zaleski. Niezależnie od tego, czy mówimy o życiu Marcin Zaleski, znaczeniu Marcin Zaleski w dzisiejszym społeczeństwie, czy kluczowych momentach w historii Marcin Zaleski, ten temat z pewnością nas intryguje. Zbadamy wszystkie aspekty Marcin Zaleski, od jego początków po znaczenie we współczesnym świecie i odkryjemy, jak ewoluował on na przestrzeni czasu. Podobnie przeanalizujemy wpływ, jaki Marcin Zaleski wywarł na różne obszary, a także jego wpływ na kulturę popularną. Przygotuj się na zagłębienie się w temat, który nie przestaje nas zaskakiwać i którego zdecydowanie nie możemy zignorować.

Marcin Zaleski
Ilustracja
Marcin Zaleski – Autoportret (ok. 1840), Muzeum Narodowe w Warszawie
Data i miejsce urodzenia

1796
Kraków

Data i miejsce śmierci

16 września 1877
Warszawa

Narodowość

Polak

Dziedzina sztuki

malarstwo

Plac Teatralny (1838)
Ratusz w Wilnie (ok. 1864)
Grób artysty na Powązkach

Marcin Zaleski (ur. 1796 w Krakowie, zm. 16 września 1877 w Warszawie) – polski malarz, przedstawiciel neoklasycyzmu, najwybitniejszy polski wedutysta XIX wieku. Malował głównie widoki Warszawy, także Krakowa, Wilna i Kowna.

Życiorys

Kształcił się w Krakowie, a następnie w Warszawie. W latach 1817-1822 pracował w Warszawie w Teatrze Narodowym jako dekorator, gdzie przyswoił sobie zasady perspektywy malarskiej. Równocześnie zajmował się malowaniem kopii obrazów.

Po raz pierwszy eksponował swe prace na wystawie warszawskiej w 1821. W 1828 otrzymał medal i stypendium, umożliwiające mu wyjazd i kształcenie zagranicą (w Niemczech, w Paryżu i Rzymie, gdzie ponownie zatrudnił się jako dekorator teatralny).

W 1830 osiadł na stałe w Warszawie; w latach czterdziestych odwiedzał Wilno. Poza pracą pedagogiczną zajmował się również malarstwem ściennym i konserwacją malarską. W 1846 został profesorem perspektywy wykreślnej w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych, zaś po jej zamknięciu (1864) wykładał w reaktywowanej Klasie Rysunkowej. Jedyną zachowaną podobizną artysty jest niewielki (48 x 38,5 cm) autoportret ze zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie.

Zmarł w wieku 80 lat i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 158-6-26/27).

Twórczość

Kompozycją swych wedut (włącznie ze starannym przedstawianiem architektury), a nawet ich fakturą, wzorował się najwidoczniej na malarstwie Canaletta, odmiennie jednak wykorzystywał światło, jako bardziej rozproszone i nadające swoisty romantyzm wnętrzom malowanym w późniejszym okresie twórczości. Był przede wszystkim twórcą widoków miejskich (sceneria i zabytki Warszawy, Krakowa i Wilna), często ożywionych sztafażem. Częstym tematem jego prac były widoki zamków i wnętrza kościołów (dla cara Mikołaja I zrealizował cykl przedstawień twierdz polskich). Namalował również 4 znane obrazy związane z walkami powstania listopadowego (z wyraźnym eksponowaniem architektury), a także kilka portretów. Freskami ozdobił Kaplicę Literacką w warszawskiej katedrze św. Jana oraz wnętrza dominikańskiego kościoła św. Jacka. W 1848 prowadził prace konserwatorskie w kościele św. Anny.

Zaleski był również jednym z pierwszych warszawskich fotografów (dagerotypistów). Zdjęcia wykonywał już w pierwszej połowie 1840 roku (być może nawet w 1839). Nie zachowały się one i nie wiadomo, co dokładnie przedstawiały, lecz najprawdopodobniej były to widoki Warszawy. Nie wiadomo, gdzie artysta nauczył się wykonywania dagerotypów, ani czy posługiwał się nimi podczas malowania obrazów.

Jego widoki architektury prezentowano na wystawach malarstwa w latach 30. i 40. XIX wieku, jak również w ekspozycjach „Zachęty” od początku jej istnienia w latach sześćdziesiątych. Obrazy Zaleskiego (obok prac Canaletta) wykorzystywano później do zrekonstruowania warszawskich obiektów architektury historycznej, które ucierpiały podczas II wojny światowej.

Przypisy

  1. Alicja Okońska: Marcin Zaleski: malarz Warszawy. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1990, s. 7. ISBN 83-03-03152-X.
  2. Marcin Zaleski – Święto Jordanu | Muzeum Warszawy. Święto Jordanu. .
  3. a b c d Anna Lewicka-Morawska, Marek Machowski, Maria Anna Rudzka: Słownik malarzy polskich. T. 1: Od średniowiecza do modernizmu. Warszawa: Wydawnictwo „Arkady”, 1998.
  4. Cmentarz Stare Powązki: JULIA ZALESKA, Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne .
  5. Wanda Mossakowska: Początki fotografii w Warszawie (1839-1863). T. I. Warszawa 1994, s. 29-30.

Bibliografia