Marian Błażej Kruszyłowicz

W tym artykule zapraszamy Cię do odkrywania fascynującego świata Marian Błażej Kruszyłowicz. Niezależnie od tego, czy jesteś amatorem, czy ekspertem w tej dziedzinie, z pewnością znajdziesz cenne i zabawne informacje, które pozwolą Ci głębiej zagłębić się w ten ekscytujący temat. Od swoich początków po najnowsze zastosowania, Marian Błażej Kruszyłowicz oferuje szeroką gamę interesujących aspektów, które niewątpliwie rozbudzą Twoją ciekawość. Dołącz do nas w tej odkrywczej podróży, podczas której będziemy odkrywać najbardziej istotne i zaskakujące aspekty Marian Błażej Kruszyłowicz. Przygotuj się na poszerzenie swojej wiedzy i ciesz się wycieczką, która niewątpliwie rozbudzi Twoje zainteresowanie tym ekscytującym tematem!

Marian Błażej Kruszyłowicz
Biskup tytularny Hadrumetum
Ilustracja
Marian Błażej Kruszyłowicz (2009)
Oboedientia et pax
Posłuszeństwo i pokój
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

6 maja 1936
Gliniszcze

Biskup pomocniczy szczecińsko-kamieński
Okres sprawowania

1990–2013

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

franciszkanie konwentualni

Śluby zakonne

8 grudnia 1957

Prezbiterat

7 lutego 1960

Nominacja biskupia

9 grudnia 1989

Sakra biskupia

6 stycznia 1990

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

6 stycznia 1990

Miejscowość

Watykan

Miejsce

bazylika św. Piotra

Konsekrator

Jan Paweł II

Współkonsekratorzy

Giovanni Battista Re
Myrosław Marusyn

Marian Błażej Kruszyłowicz (ur. 6 maja 1936 w Gliniszczach) – polski duchowny rzymskokatolicki, franciszkanin konwentualny, biskup pomocniczy szczecińsko-kamieński w latach 1990–2013, biskup pomocniczy senior archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej od 2013.

Życiorys

Urodził się 6 maja 1936 w Gliniszczach koło Wołkowyska. Uczył się w Małym Seminarium Duchownym Ojców Franciszkanów w Niepokalanowie. Z powodu trudności stawianych przez komunistyczne władze maturę państwową uzyskał dopiero w 1958. W 1952 został przyjęty do klasztoru Franciszkanów w Łagiewnikach. Otrzymał imię zakonne Błażej. 31 sierpnia 1953 na zakończenie rocznego nowicjatu złożył pierwsze śluby zakonne i został przypisany do Prowincji Matki Bożej Niepokalanej w Warszawie. Śluby wieczyste złożył 8 grudnia 1957 na ręce prowincjała Anzelma Kubita. W latach 1954–1960 odbył seminaryjny kurs filozofii chrześcijańskiej i teologii w seminariach zakonnych w Łodzi-Łagiewnikach oraz w Krakowie. W 1959 rozpoczął studia w zakresie teologii moralnej ze specjalizacją teologii moralnej Kościoła Prawosławnego i ruchu ekumenicznego na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Święceń prezbiteratu udzielił mu 7 lutego 1960 w łagiewnickim klasztorze biskup pomocniczy łódzki Jan Kulik.

Pracował jako katecheta w koszalińskich szkołach średnich. W prowincji zakonnej pełnił funkcje ekonoma, definitora i wikariusza. W latach 1971–1978 był gwardianem klasztoru Niepokalanów. W Kurii Generalnej Franciszkanów w Rzymie pełnił funkcje definitora generalnego, wikariusza generalnego (1978–1989), a także obowiązki generała zakonu. W trakcie pracy w Rzymie był jednocześnie członkiem Papieskiej Komisji ds. Rosji odpowiedzialnym za opiekę nad franciszkanami w krajach Europy Wschodniej, gdzie władze komunistyczne zlikwidowały struktury zakonne. W 1989 został wybrany na przełożonego prowincji zakonnej w Warszawie, a także przewodniczącym Konferencji Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich w Polsce.

W Wyższym Seminarium Duchownym Ojców Franciszkanów w Krakowie prowadził wykłady z teologii ekumenicznej i pryncypiów teologii moralnej, a na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim wykłady zlecone z prawosławnej teologii moralnej.

9 grudnia 1989 został mianowany biskupem pomocniczym diecezji szczecińsko-kamieńskiej i biskupem tytularnym Hadrumetum. Święcenia biskupie otrzymał 6 stycznia 1990 w bazylice św. Piotra w Rzymie. Udzielił mu ich papież Jan Paweł II w asyście arcybiskupa Giovanniego Battisty Re, substytuta ds. Ogólnych Sekretariatu Stanu, oraz arcybiskupa Myrosława Marusyna, sekretarza Kongregacji ds. Kościołów Wschodnich. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Obedientia et pax” (Posłuszeństwo i pokój), nawiązujące do franciszkańskiej dewizy „Pax et Bonum. W Szczecinie pełnił funkcję wikariusza generalnego. Ukończywszy 75 lat życia, złożył na ręce papieża rezygnację z pełnienia posługi biskupiej. 21 czerwca 2011 papież Benedykt XVI zdecydował o kontynuowaniu jej przez kolejne dwa lata po osiągnięciu wieku emerytalnego. 11 maja 2013 papież Franciszek przyjął jego rezygnację.

W strukturach Konferencji Episkopatu Polski pełnił funkcję przewodniczącego Zespołu ds. Dialogu ze Wspólnotą Kościelną Polskokatolicką, a także był członkiem Komisji ds. Wydawnictw Katolickich, Komisji ds. Radia Maryja, Komisji ds. Życia Konsekrowanego. Wszedł również w skład Rady ds. Środków Społecznego Przekazu, będąc jednocześnie asystentem Telewizji Niepokalanów, a następnie przewodniczącym Rady Programowej Telewizji Puls. Był ponadto przewodniczącym Zespołu Komisji Episkopatu Polski ds. Synodu Biskupów. W 1994 uczestniczył w Synodzie Biskupów. Przyczynił się do utworzenia Radia Niepokalanów, Telewizji Niepokalanów i Telewizji Familijnej.

W 1998 był współkonsekratorem podczas sakry biskupa diecezjalnego Formosy Jana Kazimierza Wilka.

Przypisy

  1. a b c d e f g h i Nota biograficzna Mariana Błażeja Kruszyłowicza na stronie archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej. diecezja.szczecin.pl. .
  2. a b c B. Nowak. „Posłuszeństwo i pokój”. „Niedziela”. 11/2010 (edycja szczecińska). ISSN 0208-872X. . 
  3. a b c d Papież przyjął rezygnację bp. Kruszyłowicza. ekai.pl (arch.), 2013-05-11. .
  4. a b c Marian Błażej Kruszyłowicz. catholic-hierarchy.org. . (ang.).
  5. Marian Błażej Kruszyłowicz na stronie Konferencji Episkopatu Polski. episkopat.pl. .
  6. Rinuncia dell’Ausiliare di Szczecin-Kamień (Polonia). press.vatican.va, 2013-05-11. . (wł.).
  7. Szczecin – Kamień: Bp Marian Błażej Kruszyłowicz OFMConv przechodzi na emeryturę. episkopat.pl (arch.), 2013-05-11. .
  8. a b Biskup Kruszyłowicz przechodzi na emeryturę. episkopat.pl (arch.), 2013-05-11. .

Linki zewnętrzne