Temat Międzybóż to temat, który ostatnio przyciągnął uwagę wielu osób. Od wpływu na społeczeństwo po implikacje dla życia codziennego, Międzybóż wzbudził szerokie zainteresowanie w różnych dziedzinach. W miarę dalszego odkrywania i lepszego zrozumienia Międzybóż pojawiają się nowe perspektywy i pytania, które zapraszają nas do refleksji nad jego znaczeniem i znaczeniem. W tym artykule zagłębimy się w różne aspekty Międzybóż, badając jego wpływ w różnych obszarach i omawiając jego znaczenie w bieżącym kontekście.
Zamek Sieniawskich | |||
| |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Obwód | |||
Powierzchnia |
2,38 km² | ||
Populacja (2019) • liczba ludności |
|||
Nr kierunkowy |
+380-3857 | ||
Kod pocztowy |
31530 | ||
Tablice rejestracyjne |
BX | ||
Położenie na mapie obwodu chmielnickiego | |||
Położenie na mapie Ukrainy | |||
49°26′19″N 27°24′10″E/49,438611 27,402778 |
Międzybóż, do 2012 Międzybuż (ukr. Меджибіж, Medżybiż) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie chmielnickim, w rejonie latyczowskim.
Nazwa pochodzi od ukr. między Bohami (Boh). Miejscowość leży przy ujściu Bużka do Bohu.
Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1146 roku. W XV wieku Międzybóż stanowił własność królewską. Międzybóż należał wówczas do Sieniawskich. W 1566 roku jego właściciel Mikołaj Sieniawski był oblegany na miejscowym zamku przez Tatarów. W 1593 roku, dzięki staraniom Adama Hieronima Sieniawskiego, król Zygmunt III Waza nadał osadzie prawa miejskie. W czerwcu 1678 nastąpiło wycofanie wojsk polskich z twierdzy. Odzyskana po Traktacie w Karłowicach w 1699 roku.
W 1731 stał się własnością Czartoryskich. W 1790 w tutejszym zamku stacjonował Tadeusz Kościuszko, który poznał tu Teklę Żurowską. Od 1793 w zaborze rosyjskim. Ośrodek chasydyzmu – rodzinne miasto Nachmana z Bracławia i miejsce, gdzie osiedlił się Israel Baal Szem Tow.
Pod rozbiorami siedziba gminy w powiecie latyczowskim guberni podolskiej.
Pod koniec roku 1918 w miejscowości powstała samozwańcza „republika”, na czele której stał Żyd Muszlin. 11 grudnia 1918 oddziały tej „republiki” zdobyły Nowosielicę, urządzając krwawy samosąd[potrzebny przypis].
Podczas okupacji hitlerowskiej, wiosną 1942 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 5000 osób. 2 listopada 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowano na cmentarzu żydowskim.