Michał Chomętowski
W tym artykule poruszymy temat Michał Chomętowski, który ma dziś ogromne znaczenie. Michał Chomętowski to temat, który wzbudził ogromne zainteresowanie w różnych obszarach, od polityki po naukę, poprzez kulturę i społeczeństwo w ogóle. Na przestrzeni dziejów Michał Chomętowski był przedmiotem badań i debat, wywołując sprzeczne opinie i prowokując do głębokich refleksji na temat jego wpływu na życie codzienne. W tym sensie niezbędna jest szczegółowa analiza różnych aspektów związanych z Michał Chomętowski, odniesienie się do jego implikacji i konsekwencji, a także możliwych rozwiązań, które mogą wyniknąć w wyniku jego obecności. Dlatego głównym celem tego artykułu jest przedstawienie szerokiego i aktualnego spojrzenia na Michał Chomętowski, aby promować krytyczną i konstruktywną refleksję na ten bardzo istotny temat.
 Junosza | |
| Pułkownik | |
| Data i miejsce śmierci | |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Michał Chomętowski (lub Chomentowski) herbu Junosza (zm. 8 czerwca 1794) – pułkownik wojsk polskich, jeden z przywódców Związku Rewolucyjnego podczas insurekcji kościuszkowskiej.
W latach 1770–1772 był uczniem Szkoły Rycerskiej. W 1782 mianowany sztynkjunkrem, w 1784 podporucznikiem a w 1790 – porucznikiem. Jako sztabskapitan w 1792 wziął udział w wojnie polsko-rosyjskiej.
Za udział w bitwie pod Zieleńcami odznaczony krzyżem kawalerskim Orderu Virtuti Militari i wszedł w skład kapituły tego odznaczenia. 26 czerwca objął dowództwo 2 Pułku Wiernych Kozaków. Został adiutantem księcia Józefa Poniatowskiego. Po przystąpieniu króla Stanisława Augusta do konfederacji targowickiej wziął dymisję w stopniu majora. Wsławił się publicznym pobiciem targowickiego majora Dembińskiego. Zmuszony był wyjechać z kraju i udał się do Paryża.
W kwietniu 1794 wziął czynny udział w insurekcji warszawskiej podczas insurekcji kościuszkowskiej. Został członkiem klubu jakobinów i przygotowywał wieszanie zdrajców w Warszawie 9 maja 1794. Aresztowany przez Jana Kilińskiego. Uwolniony, zmuszony został do opuszczenia stolicy. Następnie dowodził w stopniu pułkownika artylerią w korpusie generała Józefa Zajączka aż do bitwy pod Chełmem 8 czerwca 1794, podczas której poległ gdy rosyjski pocisk armatni urwał mu głowę.
Przypisy
- ↑ Kamilla Mrozowska: Szkoła Rycerska Stanisława Augusta Poniatowskiego (1764–1794), Warszawa 1961, s. 237.
- ↑ Xsięga pamiątkowa w 50-letnią rocznicę powstania roku 1830 zawierająca spis imienny dowódców i sztabs-oficerów, tudzież oficerów, podoficerów i żołnierzy Armii Polskiej w tymż roku Krzyżem Wojskowym „Virtuti Militari” ozdobionych, Lwów 1881, s. 85.