Temat Miocen to temat, który w ostatnich latach przykuł uwagę zarówno ekspertów, jak i entuzjastów. Artykuł ten, skupiając się na Miocen, bada różne aspekty i perspektywy, które zapewniają głębsze zrozumienie jego znaczenia i rezonansu we współczesnym społeczeństwie. Niezależnie od tego, czy patrzymy przez pryzmat historii, nauki, kultury czy technologii, Miocen jawi się jako temat o powszechnym zainteresowaniu, który zachęca do refleksji i debaty. Na tych stronach rozpoczyna się dialog, w którym odkrywane są jego konsekwencje i podkreślane potencjalne krótko- i długoterminowe konsekwencje. Bez wątpienia Miocen to fascynujący temat, do którego należy podejść z powagą i obszernością, na jaką zasługuje.
Miocen (z gr.μείων ‘mniej’ i καινός ‘nowy’) – najstarsza epokaneogenu. Czas przemian geologicznych skorupy ziemskiej. Wypiętrzenie nowych łańcuchów górskich zmieniło cyrkulację powietrza i wód. Trwał od 23,03 mln do 5,333 mln lat temu.
W miocenie Afryka zderzyła się z Europą, wypiętrzając Alpy, a Indie z Azją, wypiętrzając Himalaje. Kolejne zderzenia płyt kontynentalnych doprowadziły do wypiętrzenia Gór Skalistych i Andów. Antarktydę pokrył lądolód. Wiązało się to z zamykaniem Oceanu Tetydy, które utworzyło połączenie lądowe między Afryką i Eurazją; pozostałością jest m.in. Morze Śródziemne. Skurczyły się morza śródlądowe. W oceanach wytworzył się nowy układ prądów morskich.
Początek miocenu był najcieplejszym okresem w ciągu 35 mln lat. Od połowy miocenu klimat zaczął się ochładzać. Wraz z ochłodzeniem klimatu postępowało stepowienie dużych obszarów. Wobec kurczenia obszarów leśnych nowego znaczenia nabrały trawy, które są roślinami odpornymi na warunki klimatyczne, a do rozmnażania nie potrzebują owadów. Trawiasta równina dostarczała pożywienia przeżuwaczom.
Fauna
Ssaki wędrowały poprzez nowo utworzone mosty lądowe. Ewolucja kotów szablozębych. W Australii trwała niezależna ewolucja torbaczy i stekowców. W Europie i Azji pojawiły się prymitywne jelenie i żyrafy, słonie i małpy człekokształtne (szczątki ramapiteka sprzed 14 mln lat). Do Afryki dotarły króliki, koty i świnie. W morzu żył największy rekin wszech czasów: Carcharodon megalodon, o długości prawdopodobnie zbliżonej do 20 metrów. Zwiększenie zasobów pokarmowych morza spowodowało powrót niektórych ssaków do morza. Wyewoluowały pierwsze fokowate. W Ameryce Północnej pojawiły się niedźwiedzie i mastodonty. W późnym miocenie umocniła się dominacja trawożerców. Zaczynały wymierać niektóre gatunki drapieżców. Nastąpiła gwałtowna radiacjahien. Do Australii dotarły (prawdopodobnie przez Malaje) gryzonie. W Ameryce Południowej pojawiły się szopy, a małe odmiany leniwców naziemnych przeszły do Ameryki Północnej.
Przegląd nowości ewolucyjnych
U przeżuwaczy doszło do udoskonalenia żołądka; mioceńskie stepy były środowiskiem dla nich sprzyjającym;
↑A. De Leeuw, K. Bukowski, W. Krijgsman, K. F. Kuiper. Age of the Badenian salinity crisis; Impact of Miocene climate variability on the circum-mediterranean region. „Geology”. 8 (38), 2010.brak numeru strony
Mapy paleogeograficzne dla 10 i 20 mln lat temu w Kazmin V. G. i Natapov L. M.: The paleogeographic atlas of northern Eurasia. Institute of Tectonics of the Lithospheric Plates, Russian Academy of Natural Sciences, 1998. .
Poziomo zaznaczono ery; W lewych kolumnach znajdują się okresy; prawa kolumna: pogrubionym tekstem zaznaczone są epoki; zwykłym tekstem zaznaczone są wieki