Dziś chcielibyśmy wejść do ekscytującego świata Most Brookliński. Niezależnie od tego, czy mówimy o jego wpływie na społeczeństwo, kulturę popularną czy środowisko akademickie, Most Brookliński okazał się tematem ciągłego zainteresowania i znaczenia w miarę upływu czasu. Od swoich początków do dzisiejszej ewolucji, Most Brookliński pozostawił niezatarty ślad w naszym życiu. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Most Brookliński, analizując jego znaczenie, wpływ i znaczenie w różnych kontekstach. Dołącz do nas w tej podróży, aby dowiedzieć się więcej o Most Brookliński i jego ogromnym wpływie na nasz świat.
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Podstawowe dane | |
Przeszkoda | |
Długość |
1834 m |
Szerokość: • całkowita |
|
Data budowy |
od 3 stycznia 1870 |
Projektant |
John Augustus Roebling |
Położenie na mapie Nowego Jorku | |
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych | |
Położenie na mapie stanu Nowy Jork | |
40°42′21″N 73°59′48″W/40,705833 -73,996667 |
Most Brookliński (ang. Brooklyn Bridge) – jeden z najstarszych mostów wiszących na świecie o długości 1834 m (przęsło główne znajdujące się nad wodą ma długość 486 m), szerokości 26 m i wysokości 84 m. Łączy nowojorskie dzielnice Brooklyn i Manhattan, które oddziela od siebie East River. W chwili zakończenia budowy w 1883 r. był jednym z największych stalowych mostów wiszących na świecie.
Most Brookliński jest zaliczany do najsłynniejszych obiektów Nowego Jorku; jest znany m.in. z wielu filmów Hollywood.
Most zaczęto wznosić 3 stycznia 1870 roku, a ukończono i otwarto dla ruchu 13 lat później, 24 maja 1883 roku. Budowa kosztowała około 15 milionów dolarów. Przy jego wznoszeniu zginęło 27 osób. Został wybudowany w stylu neogotyckim z charakterystycznymi, wysokimi łukami. Most został zaprojektowany przez firmę inżyniera budownictwa Johna Augustusa Roeblinga z Trenton, który miał na swym koncie kilka podobnych konstrukcji, jednak na dużo mniejszą skalę. Zmarł on wkrótce po rozpoczęciu budowy w wyniku infekcji stopy, a prace musiał kontynuować jego syn – Washington. On z kolei budowę mostu przypłacił zdrowiem zapadając na chorobę kesonową (w wyniku pracy w sprężonym powietrzu).
Most na początku obsługiwał jedynie ruch konny i tramwajowy; obecnie ma sześć pasów ruchu (po trzy w każdym kierunku) dla samochodów i pośrodku (powyżej pasów ruchu dla samochodów) chodnik dla pieszych (zabroniony jest ruch ciężarówek i autobusów, powyżej 2,7 t). W 1977 r. most został umieszczony w rejestrze zabytków architektonicznych. Budowla nie została przetestowana w tunelu aerodynamicznym (pod względem odporności na wiatr), ale dzięki mocnej konstrukcji udało się jej przetrwać, podczas gdy wiele podobnych mostów padło ofiarą sił natury.
Wraz z oddaniem mostu do użytku został na nim zamontowany system tramwaju linowego „bez końca”, czyli z liną poruszającą się ruchem okrężnym. Maszynownia liny znajdowała się na wschodnim brzegu East River. Możliwy był jednoczesny transport dwóch dwuczłonowych wagonów na moście. Wagony dojeżdżały do przyczółków mostu podczepione do lokomotywy, tam były od niej odłączane i zaczepiane do liny. Po przejechaniu przez most odczepiano się od liny i ponownie przyczepiano do lokomotywy z drugiej strony. W 1908 roku – po zbudowaniu tunelu pod East River – zrezygnowano z tego systemu.
1 marca 1994 roku na moście doszło do tragicznego wydarzenia, gdy Libańczyk Rashid Baz ostrzelał furgonetkę przewożącą członków ortodoksyjnej grupy żydowskiej Chabad-Lubawicz, w której znajdował się 16-letni Ari Halberstam i kilka innych osób; Halberstam zmarł 5 dni później w wyniku odniesionych ran. Baz prawdopodobnie działał w akcie zemsty za masakrę 29 muzułmanów dokonaną przez Barucha Goldsteina.