Myszowate

W tym artykule zagłębimy się w świat Myszowate, badając jego najważniejsze aspekty i przedstawiając kompleksową wizję tego tematu. Od jego początków do historycznej ewolucji, poprzez dzisiejsze praktyczne zastosowania, przeanalizujemy dogłębnie każdy aspekt Myszowate, ujawniając dane i ciekawostki, o których mogłeś nie wiedzieć. Ponadto zbadamy jego wpływ w różnych obszarach, od kultury po naukę, i zastanowimy się nad jego znaczeniem w obecnym kontekście. Przygotuj się na ekscytującą podróż odkrywczą dotyczącą Myszowate.

Myszowate
Muridae
Illiger, 1811
Ilustracja
Przedstawiciel rodziny – szczur wędrowny (Rattus norvegicus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Nadgromada

żuchwowce

Gromada

ssaki

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

myszowate

Typ nomenklatoryczny

Mus Linnaeus, 1758

Podrodziny

7 podrodzin (w tym 2 wymarłe) – zobacz opis w tekście

Myszowate (Muridae) – rodzina ssaków z podrzędu Supramyomorpha w obrębie rzędu gryzoni (Rodentia). W skład myszowatych wchodzi 140 rodzajów z ok. 650 gatunkami (w Polsce zamieszkuje 8 gatunków).

Charakterystyka

Wykształciły się w pliocenie i są spokrewnione z chomikowatymi. Są to z reguły niewielkie ssaki. W większości naziemne, ale są także nadrzewne i żyjące pod ziemią. Mają krótką miękką sierść. Aktywne głównie w nocy; są wszystkożerne i nie zapadają w sen zimowy. Pierwotnie zamieszkiwały Afrykę, Eurazję, Australię, teraz niektóre z myszowatych są rozprzestrzenione na całym świecie. Liczne gatunki myszowatych według człowieka są groźnymi szkodnikami i roznosicielami chorób. Niektóre z myszowatych są używane jako zwierzęta laboratoryjne.

Systematyka

Wyróżnia się pięć występujących współcześnie podrodzin w obrębie rodziny myszowatych:

Opisano również podrodziny wymarłe:

Przypisy

  1. J.K.W. Illiger. Ueberblick der Säugthiere nach ihrer Vertheilung über die Welttheile. „Abhandlungen der physikalischen Klasse der Königlich-Preussischen Akademie der Wissenschaften”. Aus den Jahren 1804–1811, s. 84, 1815. (niem.). 
  2. a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 257–284. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  3. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Family Muridae. Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) . Johns Hopkins University Press, 2005. .
  4. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 440–540. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  5. Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (red. red.): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 536–884. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
  6. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) . American Society of Mammalogists. . (ang.).
  7. J.S. Zijlstra, Muridae Illiger, 1811, Hesperomys project (Version 23.8.1), DOI10.5281/zenodo.7654755 (ang.).