Neotomizm

W tym artykule dokładnie przeanalizujemy wszystko, co jest związane z Neotomizm. Od jego powstania i ewolucji po dzisiejsze znaczenie, poprzez zastosowania w różnych obszarach i wpływ na społeczeństwo. Poprzez szczegółową analizę przyjrzymy się dogłębnie Neotomizm, rozbijając jego główne cechy i podkreślając jego znaczenie w bieżącym kontekście. Ponadto podkreślimy różne perspektywy i opinie istniejące wokół Neotomizm, a także możliwe przyszłe implikacje, jakie mogą one mieć w różnych aspektach życia codziennego. W tym artykule chcemy zaoferować pełny i wzbogacający przegląd Neotomizm, aby zapewnić naszym czytelnikom szersze i solidniejsze zrozumienie tego tematu.

Neotomizm – współczesna wersja tomizmu, główny kierunek filozoficzny neoscholastyki, popularny w łonie katolicyzmu. Neotomiści opowiadają się za tzw. klasyczną koncepcją filozofii, akcentują różnicę między nauką a religią i sztuką; za "filozofię pierwszą" uznają teorię bytu. Istotnymi wyróżnikami neotomizmu są: realizm, pluralizm, hylemorfizm, teizm, intelektualizm, klasyczna koncepcja prawdy, umiarkowany realizm pojęciowy.

Charakterystyka

Do powstania neotomizmu przyczyniło się opublikowanie przez papieża Leona XIII encykliki Aeterni Patris z 1879, gdzie nawoływał do rozwijania filozofii scholastycznej w taki sposób, jak robił to św. Tomasz z Akwinu.

Istnieją co najmniej cztery zasadnicze odmiany neotomizmu:

Przypisy

  1. a b Włodzimierz Dłubacz, O kulturę filozofii. Zagadnienia podstawowe, Mieczysław Albert Krąpiec, Lublin: Polihymnia, 1994, s. 153, ISBN 83-85684-38-7, OCLC 749476846.
  2. F. Greniuk, Neotomizm w teologii moralnej w ocenie magisterium Kościoła, „Studia Theologica Varsaviensia“, 29, 1991, 2, s. 137-149.
  3. K. Szocik, Mariana Morawskiego koncepcja wychowania do życia w państwie, „Polska Myśl Pedagogiczna“, 1, 2015, 1, s. 242.
  4. Z. Wolak, Filozofia przyrody Maritaina a szczególna teoria względności, „Zagadnienia Filozoficzne w Nauce“, 13, 1991, s. 1.
  5. neotomizm, Encyklopedia PWN .
  6. S. Taboł, Myśl pedagogiczna neoscholastyki i neotomizmu, red. M. Krasnodębski, Wydawnictwo Szkoły Wyższej Przymierza Rodzin, Warszawa 2014, ss. 256., „Forum Pedagogiczne“, 2015, 1, s. 279.

Bibliografia