W dzisiejszym świecie Nowe Bródno zyskał duże znaczenie w różnych obszarach codziennego życia. Od momentu pojawienia się Nowe Bródno przykuł uwagę wielu osób ze względu na swój wpływ i wpływ w różnych aspektach. Na jego popularność złożyło się kilka czynników, takich jak znaczenie w środowisku pracy, znaczenie w społeczeństwie, wpływ na technologię lub wpływ na współczesną kulturę. W tym artykule będziemy dalej badać rolę, jaką odgrywa dzisiaj Nowe Bródno i jak udało mu się wzbudzić zainteresowanie tak wielu ludzi na całym świecie.
Nowe Bródno – część miasta i osiedle mieszkaniowe w dzielnicy Targówek w Warszawie.
Osada Nowe Bródno powstała na piaszczystych polach na zachód od Starego Bródna, po wybudowaniu w 1877 Kolei Nadwiślańskiej i uruchomieniu stacji Praga (obecnie Warszawa-Praga). W rejonie obecnych ulic Wysockiego, Oliwskiej i Toruńskiej i dawnej Białołęckiej powstały kolejowe warsztaty remontowe oraz budynki mieszkaniowe (w znacznej części drewniane) dla kolejarzy i ich rodzin.
W kolejnych latach rozbudowa kolei przyczyniła się do rozbudowy peryferyjnych terenów Nowego Bródna – Śliwic, Targówka i Pelcowizny. Wybudowano dużą stację rozrządową na Bródnie, wiele magazynów i składów.
8 kwietnia 1916 generał-gubernator Hans Hartwig von Beseler wydał rozporządzenie włączające do Warszawy (od 1 kwietnia 1916) m.in. Nowe Bródno, położone w tamtym czasie w gminie Bródno.
Od lat 20. do 1939 roku powstało tu kilkadziesiąt kamienic i domów jednorodzinnych.
28 września 1924 roku uruchomiono tu linię tramwajową 21.
Podczas II wojny światowej wiele zabudowań Nowego Bródna uległo zniszczeniu.
W 1961 rozpisano konkurs architektoniczny na projekt nowej dzielnicy na 60 tys. mieszkańców. Wygrał go zespół w składzie: Jerzy Stanisławski, Janina Szulecka, Tadeusz Szulecki. Budowa nowego osiedla zniekształciła częściowo przebieg dawnych ulic (np. Białołęckiej, którą na południowym odcinku, od ul. Odrowąża do Bartniczej nazwano ul. Wysockiego, a na środkowym – ul. Ogińskiego).