W tym artykule dokładnie zgłębimy temat Ogrodzone pole ze wschodzącym słońcem i wszystkie aspekty z nim związane. Od jego powstania do jego dzisiejszego znaczenia, poprzez możliwe przyszłe implikacje, zanurzymy się w wyczerpującej analizie, która obejmie zarówno aspekty historyczne, jak i współczesne. Ogrodzone pole ze wschodzącym słońcem to temat cieszący się dużym zainteresowaniem i mający znaczący wpływ na różne obszary, dlatego istotne jest jego całościowe zrozumienie. W tym artykule staramy się zapewnić czytelnikowi pełną i szczegółową wizję Ogrodzone pole ze wschodzącym słońcem, w celu wygenerowania solidnej i wzbogacającej wiedzy na ten temat.
Autor | |
---|---|
Data powstania |
1889 |
Medium | |
Wymiary |
71,0 × 90,5 cm |
Miejsce przechowywania | |
Lokalizacja |
Ogrodzone pole ze wschodzącym słońcem (hol. Ommuurd veld met jong koren en opgaande zon, ang. Enclosed Field with Rising Sun) to obraz olejny (nr kat.: F 737, JH 1862) namalowany przez Vincenta van Gogha w grudniu 1889 podczas jego pobytu w miejscowości Saint-Rémy. Obraz znajduje się w zbiorach prywatnych.
Vincent van Gogh po przybyciu do szpitala psychiatrycznego Saint-Paul-de Musole w Saint-Rémy niemal od razu przystąpił do malowania. Po kilku dniach poczuł się zirytowany wychodzeniem na zewnątrz. Skupił się na widoku, jaki rozpościerał się z jego celi. Artysta mógł wybrać nie tylko motyw, ale też dowolny punkt obserwacyjny i porę dnia – malował rano i wieczorem, podczas pogody i niepogody. Wśród wielu tematów jego płócien znalazło się ogrodzone pole uprawne za szpitalem. Z listu do brata Theo wynika, że obraz Ogrodzone pole ze wschodzącym słońcem zaczął malować już w listopadzie 1889. Obraz miał być, razem z sześcioma innymi, przeznaczony na wystawę Les XX. Opis obrazu zawarł w liście do Émile’a Bernarda, napisanym kilka dni później:
Z listu do brata, napisanego 19 grudnia wynika, że obraz został ukończony i wysłany dzień wcześniej na wystawę Les XX.
Na pierwszy rzut oka obraz Ogrodzone pole ze wschodzącym słońcem wygląda jak jeszcze jedna wariacja na temat ogrodzonego pola za szpitalem św. Pawła. Płótno jest pełne śmiałych pociągnięć pędzlem, które łączą pola na pierwszym planie ze wzgórzami i niebem na horyzoncie tworząc w ten sposób jedność. Ale w tej jedności tkwi pewien paradoks – artysta zastosował tu dwa punkty zbiegu linii perspektywy, przyciągające wzrok widza w głąb obrazu. Jeden z nich powstał na przecięciu się linii prowadzących do krzewów i wiejskich chałup po lewej stronie, drugi zaś wyznacza słońce i koncentryczne okręgi wokół niego. Widoczne jest tu przeciwstawienie obu perspektyw. Pierwsza z nich to konwencjonalna perspektywa centralna, która była stosowana od czasów renesansu, a wyznaczał ją punkt zbiegu znajdujący się na horyzoncie. Druga perspektywa, wprowadzona tu przez van Gogha, to bardziej sugestywny efekt tulejowy, wciągający przestrzeń w nieznane głębiny. Poprzez te dwa punkty zbiegu perspektywy artysta wyraził też określoną symbolikę: krzewy oznaczają tu znajomy, zielony świat, codzienną swojskość zaś słońce – błyszcząca i tajemnicza aureola niebios, promieniująca nieskończoność.