Tu banner alternativo

Orda

W tym artykule dokładnie zbadamy Orda i jego wpływ na współczesne społeczeństwo. Orda był w ostatnich latach przedmiotem debaty i dyskusji i wzbudził duże zainteresowanie w różnych obszarach. Od momentu pojawienia się Orda przyciągnął uwagę zarówno ekspertów, badaczy, jak i entuzjastów i zapoczątkował szereg znaczących zmian w różnych sektorach. W tym sensie kluczowe jest zrozumienie, w jakim stopniu Orda zmienił naszą rzeczywistość i jak będzie nadal wpływać na nasze życie w przyszłości. Poprzez szczegółową i wyczerpującą analizę zbadamy różne aspekty definiujące Orda i jego rolę w dzisiejszym społeczeństwie.

Tu banner alternativo

Orda – pierwotnie wśród ludów ałtajskich określenie namiotu lub bardziej ogólnie kwatery władcy, w językach europejskich rozciągnięte na całe państwo (np. Złota Orda), w Polsce stosowane również jako nazwa ogółu wojsk koczowniczych, zwłaszcza Tatarów.

Wśród ludów ałtajskich było to określenie namiotu władcy, albo, bardziej ogólnie, jego siedziby. Określenie złota orda oznaczało tam złoty paradny namiot władcy, a państwo było nazywane Ułusem (np. Ułus Dżocziego, Ułus Ugedeja)[1]. W państwach europejskich, takich jak Polska lub Rosja, nazwa orda była rozciągana na rządzone przez władcę państwo (stąd nazwy Złota Orda, Biała Orda). W Polsce również określenie ogólne dla wojsk koczowników, zazwyczaj Tatarów z Chanatu Krymskiego i nogajskich ord przednich, najeżdżających ziemie litewskie, ruskie, polskie i rosyjskie w XV–XVIII wieku.

Etymologicznie, słowo orda pochodzi od mongolskiego słowa ordo[2] lub tureckiego orta, które oznacza stronę, oddział, namiot lub kierunek[3]. Tłumaczone jako obóz lub pałac, namiot[4], a następnie siedziba władzy[5] lub dwór królewski[6][7].

W granicach chińskiego cesarstwa Liao, słowo ordo było używane w odniesieniu do otoczenia najważniejszych osób w państwie (podobnie jak europejski dwór monarszy), włączając w to niewolników, czeladź i ochroniarzy. Cesarze, cesarzowe i książęta mieli swoje ordy.

Przypisy

  1. The Encyclopaedia of Islam.... s. 174.
  2. Abbott Gleason: A companion to Russian history. Wiley-Blackwell, 2009, s. 82–. ISBN 978-1-4051-3560-3. .
  3. Hasan Celāl Güzel, Cem Oğuz, Osman Karatay: The Turks: Middle ages. Murat Ocak. Yeni Türkiye, 2002. .
  4. Michael Burgan: Empire of the Mongols. Infobase Publishing, August 2009, s. 12–. ISBN 978-1-60413-163-5. .
  5. Leo de Hartog: Russia and the Mongol yoke: the history of the Russian principalities and the Golden Horde, 1221-1502. British Academic Press, 1996. ISBN 978-1-85043-961-5. .
  6. Michael Kohn: Mongolia. Lonely Planet, 1 May 2008, s. 25–. ISBN 978-1-74104-578-9. .
  7. Willem van Ruysbroeck, Giovanni di Piano Carpini (abp. of Antivari): The journey of William of Rubruck to the eastern parts of the world, 1253-55. Printed for the Hakluyt Society, 1900, s. 57–. .

Bibliografia

Linki zewnętrzne