W dzisiejszym artykule zagłębimy się w temat Park Narodowy Los Glaciares, temat, który w ostatnim czasie zyskał duże znaczenie. Park Narodowy Los Glaciares to temat ogólnego zainteresowania, który obejmuje szeroki zakres aspektów mających wpływ na codzienne życie ludzi. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Park Narodowy Los Glaciares, od jego pochodzenia i ewolucji, po wpływ na różne obszary społeczeństwa. Ponadto przeanalizujemy, jak Park Narodowy Los Glaciares wpłynął na życie ludzi i jakie są możliwe konsekwencje na poziomie indywidualnym i zbiorowym. Bądź na bieżąco, ponieważ ten artykuł zapewnia dogłębne i wzbogacające spojrzenie na Park Narodowy Los Glaciares.
Czoło lodowca Perito Moreno wpadająca do jeziora Lago Roca | |
park narodowy | |
Państwo | |
---|---|
Położenie |
prowincja Santa Cruz |
Data utworzenia |
1945 |
Akt prawny |
Dekret Nr. 9504 |
Powierzchnia |
7269,27 km² |
Ochrona |
kategoria IUCN – II (park narodowy) |
Położenie na mapie prowincji Santa Cruz | |
Położenie na mapie Argentyny | |
50°30′53″S 73°13′01″W/-50,514722 -73,216944 | |
Strona internetowa |
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | |
Lodowiec Perito Moreno | |
Państwo | |
---|---|
Typ |
przyrodniczy |
Spełniane kryterium |
VII, VIII |
Numer ref. | |
Region |
Ameryka Łacińska i Karaiby |
Historia wpisania na listę | |
Wpisanie na listę |
1981 |
Park Narodowy Los Glaciares (hiszp. Parque Nacional Los Glaciares, dosł. „Park Narodowy Lodowców”) – park narodowy w argentyńskiej części Patagonii (prowincja Santa Cruz), założony w 1945 roku i w 1981 roku wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Nazwa parku Los Glaciares pochodzi od licznych lodowców (hiszp. glaciar) znajdujących się na jego terenie.
Park Narodowy Los Glaciares został efektywnie utworzony w 1945 roku na mocy dekretu Nr 9504, w którym ogłoszono istniejące na tym terenie od 1937 roku rezerwaty przyrody parkami narodowymi. Zostało to później potwierdzone ustawowo (ustawa Nr. 13895).
W 1981 roku park został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Park obejmuje ochroną obszar o powierzchni 726 927 hektarów (7269,27 km²) w południowo-zachodniej części prowincji Santa Cruz przy granicy z Chile. Celem parku jest ochrona krajobrazu lodowców Andów Patagońskich, z których wiele zasilanych jest przez Lądolód Patagoński Południowy.
Park sąsiaduje z dwoma chilijskimi parkami narodowymi: Torres del Paine i Bernardo O’Higgins.
W obrębie parku znajdują się m.in. lodowce Perito Moreno i Upsala, jeziora polodowcowe (np. Argentino i Viedma) i szczyty powyżej 3 tys. m n.p.m., np. Fitz Roy (3375 m n.p.m.) i Cerro Torre (3133 m n.p.m.).
Park leży w strefie klimatu umiarkowanego zimnego. Latem średnia temperatura wynosi 13,4 °C, a zimą 0,6 °C, w wyższych partiach gór średnia temperatura roczna to ok. –3 °C. Średnie opady roczne wynoszą 500 mm na wschodzie i 900 mm na zachodzie – zimą obfite opady śniegu.
Wschodnią część parku porastają lasy i stepy. Występują tu m.in. takie gatunki jak Festuca gracillima czy Mulinum spinosum. W górskich lasach na zachodzie rosną m.in. Nothofagus pumilio i bukan chilijski.
Park zamieszkują m.in. huemale chilijskie, pumy i nibylisy andyjskie. Z ptaków można spotkać m.in. kondora wielkiego, aguję wielką, dzięcioła kreskowanego i magelańczyka żółtoskrzydłego.