W dzisiejszym świecie Park Narodowy Pyhä-Luosto stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum społeczeństwa. Od wpływu na gospodarkę po wpływ na kulturę popularną, Park Narodowy Pyhä-Luosto przyciąga uwagę zarówno ekspertów, jak i fanów. Wraz z rosnącą liczbą badań i debat poświęconych jego znaczeniu, Park Narodowy Pyhä-Luosto stał się centralnym tematem współczesnego dyskursu. W miarę jak wkraczamy w coraz bardziej zglobalizowany i połączony świat, znaczenie Park Narodowy Pyhä-Luosto wydaje się rosnąć, przyciągając uwagę osób z różnych dziedzin i dyscyplin. W tym artykule zbadamy niektóre z najbardziej istotnych wymiarów Park Narodowy Pyhä-Luosto i jego wpływ na różne aspekty dzisiejszego społeczeństwa.
Parów Isokuru (marzec 2006) | |
park narodowy | |
Państwo | |
---|---|
Położenie | |
Data utworzenia |
2005 |
Powierzchnia |
142 km² |
Odwiedzający | |
Położenie na mapie Finlandii | |
67°03′59″N 26°58′25″E/67,066389 26,973611 | |
Strona internetowa |
Park Narodowy Pyhä-Luosto (fiń. Pyhä-Luoston kansallispuisto) – park narodowy w Laponii, w północnej Finlandii. Został założony w 2005 roku, kiedy najstarszy park narodowy tego kraju, Pyhätunturi (założony w 1938) dołączył do Luosto. Nowy park zajmuje obszar 142 kilometrów kwadratowych. Obejmuje góry, stare lasy i różne typy torfowisk, głównie aapa.
Bazą parku jest 12-szczytowy łańcuch niewysokich gór (tzw. tunturi) o długości 35 km. Tunturi są pozostałością jednych z najstarszych gór na Ziemi, które uformowały się ponad 2 miliardy lat temu. Góry te charakteryzują strome zbocza, głębokie wąwozy oddzielające od siebie szczyty, oraz liczne rumowiska skalne. Najwyższymi szczytami są Noitatunturi – 540 m n.p.m. i Ukko-Luosto – 514 m n.p.m. Szczyty górskie są skaliste i zbudowane z kwarcytu, a roślinność na nich jest uboga. Na zboczach gór rosną ponad 200-letnie lasy sosnowe. Lasy sięgają do wysokości 320–400 m n.p.m.
Park narodowy zamieszkują takie zwierzęta jak: wydra europejska, niedźwiedź brunatny, łoś, renifer. Zaobserwowano tu 128 gatunków ptaków, m.in. sójkę syberyjską i myszołowa włochatego.