Petko Christow
Temat Petko Christow to temat, który w ostatnich latach przyciągnął uwagę wielu osób. Od momentu powstania Petko Christow wywołał ciągłą debatę w różnych sektorach społeczeństwa, czy to w sferze akademickiej, politycznej, ekonomicznej czy kulturalnej. Opinie na temat Petko Christow są bardzo zróżnicowane, a jego wpływ stał się widoczny w różnych sferach. W tym artykule zbadamy różne perspektywy dotyczące Petko Christow i jego dzisiejszego wpływu, a także jego znaczenie historyczne. Dodatkowo przeanalizujemy rolę, jaką Petko Christow odgrywa w codziennym życiu ludzi i społeczeństwa jako całości.
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |||
| Data i miejsce śmierci | |||
| Biskup diecezjalny nikopolski | |||
| Okres sprawowania |
1994–2020 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Inkardynacja | |||
| Śluby zakonne |
15 grudnia 1993 | ||
| Diakonat |
19 października 1985 | ||
| Prezbiterat |
15 grudnia 1985 | ||
| Nominacja biskupia |
18 października 1994 | ||
| Sakra biskupia |
6 stycznia 1995 | ||
| Data konsekracji |
6 stycznia 1995 |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Miejsce | |
| Konsekrator | |
| Współkonsekratorzy |
Petko Jordanow Christow OFMConv (bułg. Петко Йорданов Христов; ur. 19 października 1950 w Wełczewie, zm. 14 września 2020 w Ruse) – bułgarski duchowny rzymskokatolicki, franciszkanin konwentualny, biskup diecezjalny nikopolski w latach 1994–2020.
Życiorys
Urodził się w 1950 roku w Wełczewie. Po ukończeniu szkoły średniej rozpoczął studia Wyższej Szkole Zawodowej w Wielkim Tyrnowie na kierunku budownictwo i architektura. Po ich ukończeniu zdecydował się wstąpić do seminarium duchownego. Święcenia kapłańskie otrzymał 15 grudnia 1985 roku. Pięć lat później został przyjęty do zakonu franciszkanów, składając w 1993 roku śluby wieczyste. Następnie pracował w parafiach w Belene i Tranchovitsie. 18 grudnia 1994 roku został mianowany przez papieża Jana Pawła II biskupem ordynariuszem nikopolskim, a jego konsekracja biskupia miała miejsce 6 stycznia 1995 roku w bazylice św. Piotra w Watykanie. Biskup Petko był także prezesem bułgarskiego Caritasu oraz członkiem Konferencji Episkopatu Bułgarii, w którym przewodniczył komitetom: stowarzyszeń życia apostolskiego, wspierania jedności chrześcijan i radzie Cor unim.
Linki zewnętrzne
- Petko Christow , catholic-hierarchy.org (ang.).