Pionowy gradient temperatury
Kwestia Pionowy gradient temperatury jest dziś bardzo istotna, ponieważ dotyczy szerokiego grona osób w różnych kontekstach. W całej historii Pionowy gradient temperatury był przedmiotem debaty i kontrowersji, a jego wpływ rozciąga się na wiele obszarów społeczeństwa. Dlatego też istotne jest szczegółowe przeanalizowanie różnych aspektów Pionowy gradient temperatury, od jego powstania po obecną sytuację, aby w pełni zrozumieć jego implikacje i znaleźć możliwe rozwiązania. W tym artykule zajmiemy się różnymi aspektami związanymi z Pionowy gradient temperatury, oferując kompleksowe i wyczerpujące spojrzenie na ten temat, który jest dziś tak istotny.
 |
Ten artykuł od 2023-06 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
Pionowy gradient temperatury, rzadziej pionowy gradient termiczny – zjawisko zmiany temperatury wraz z wysokością w atmosferze, a także wielkość określająca zmianę temperatury w atmosferze ziemskiej, przypadającą na jednostkę wysokości. Zazwyczaj jest wyrażany w stopniach Celsjusza na 100 metrów wysokości (°C/100 m).
Obliczanie gradientu
Gradient temperatury między dwoma punktami (1) i (2) określony jest równaniem:
gdzie:
- γ – gradient temperatury,
- T – temperatura,
- z – wysokość.
Podział
W meteorologii, przy analizie ruchu powietrza zakłada się, że powietrze wznosząc się lub opadając podlega przemianie adiabatycznej, określone dla tych warunków zmiany temperatury nazywane są gradientem adiabatycznym. Występujący w takiej sytuacji gradient zależy od wilgotności powietrza. W zależności od niej, może wystąpić:
- suchoadiabatyczny gradient temperatury – przypadająca na jednostkę wysokości zmiana temperatury suchego powietrza atmosferycznego występująca podczas jego adiabatycznego wznoszenia się lub opadania, równy około 1 °C/100 m, ma miejsce gdy powietrze ma wilgotność na tyle małą, że nie zachodzi w nim skraplanie ani parowanie kropelek wody
- wilgotnoadiabatyczny gradient temperatury – przypadająca na jednostkę wysokości zmiana temperatury wilgotnego powietrza atmosferycznego występująca podczas jego adiabatycznego wznoszenia się lub opadania, równy około 0,6 °C/100 m, ma miejsce gdy powietrze jest nasycone parą wodną a podczas wznoszenia zachodzi skraplanie pary wodnej; jest on mniejszy od gradientu suchoadiabatycznego, ponieważ rozprężające się wraz ze wzrostem wysokości powietrze pobiera ciepło skraplania od pary wodnej przemieniającej się w kropelki wody
Gradient umożliwia określenie stanu równowagi w atmosferze. W zależności od wielkości gradientu powietrze znajduje się w stanie równowagi:
- stałej – mniejszy od gradientu adiabatycznego (ok. 0,5 °C/100 m)
- obojętnej – równy gradientowi adiabatycznemu (ok. 1 °C/100 m)
- chwiejnej – większy od gradientu adiabatycznego (ok. 1,2 °C/100 m)
Inwersja temperatury
Gdy pionowy gradient temperatury jest ujemny, w atmosferze występuje zjawisko inwersji termicznej.
Przypisy
- ↑ Prace i studia, Polska Akademia Nauk Komitet Inżynierii i Gospodarki Wodnej, Państwowe Wydawn. Naukowe, 1970, s. 314 (pol.).
- ↑ Wprowadzenie - Zintegrowana Platforma Edukacyjna , zpe.gov.pl .
- ↑ a b c Przeczytaj - Zintegrowana Platforma Edukacyjna , zpe.gov.pl .
- ↑ Przeczytaj - Zintegrowana Platforma Edukacyjna , zpe.gov.pl .