Pius VIII

Ten artykuł ma na celu omówienie różnych aspektów związanych z Pius VIII, w celu zapewnienia czytelnikowi całościowego spojrzenia na ten temat. W tym kontekście zostanie przeanalizowane znaczenie Pius VIII w różnych sferach, a także jego implikacje dla dzisiejszego społeczeństwa. Zostaną zbadane różne perspektywy i podejścia, aby w pełni zrozumieć znaczenie Pius VIII, a także jego wpływ na współczesny świat. Celem tego artykułu jest zapewnienie pełnego przeglądu, który umożliwi czytelnikowi refleksję i sformułowanie świadomej opinii na temat Pius VIII.

Pius VIII
Pius Octavus
Francesco Saverio Castiglioni
Papież
Biskup Rzymu
Ilustracja
Herb duchownego
Kraj działania

Państwo Kościelne

Data i miejsce urodzenia

20 listopada 1761
Cingoli

Data i miejsce śmierci

30 listopada 1830
Rzym

Miejsce pochówku

bazylika św. Piotra

Papież
Okres sprawowania

1829-1830

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

17 grudnia 1785

Nominacja biskupia

11 sierpnia 1800

Sakra biskupia

17 sierpnia 1800

Kreacja kardynalska

8 marca 1816
Pius VII

Kościół tytularny

bazylika św. Marii na Zatybrzu

Pontyfikat

31 marca 1829

podpis
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

17 sierpnia 1800

Konsekrator

Giuseppe Maria Doria Pamphilj

Współkonsekratorzy

Nicola Buschi
Camillo Campanelli

Pius VIII (łac. Pius VIII, właśc. Francesco Saverio Castiglioni; ur. 20 listopada 1761 w Cingoli, zm. 30 listopada 1830 w Rzymie) – włoski duchowny katolicki, 253. papież od 31 marca 1829 do 30 listopada 1830.

Życiorys

Wczesne życie

Pochodził z włoskiej arystokracji. Był jednym z ośmiorga dzieci Ottavia Castiglioniego i Sanzii Ghislieri. Kształcił się w szkole jezuickiej w Osimo i na Uniwersytecie w Bolonii, gdzie obronił doktorat utroque iure. 17 grudnia 1785 przyjął święcenia kapłańskie. Był wikariuszem generalnym diecezji Anagni i Cingoli oraz archiprezbiterem kapituły katedralnej w Cingoli. 11 sierpnia 1800 został mianowany biskupem Montalto, przyjął sakrę biskupią w Rzymie 17 sierpnia z rąk kardynała Dorii Pamphiliego. Otrzymał jednocześnie tytuł honorowy asystenta Tronu Papieskiego. W okresie francuskiej okupacji Włoch odmówił złożenia przysięgi wierności narzuconemu królowi; został aresztowany i zesłany do Mediolanu (w lipcu 1808), więziony później w Pawii, Mantui, Turynie i ponownie w Mediolanie. Powrócił do Montalto w czerwcu 1814. 8 marca 1816 został kreowany kardynałem, z tytułem prezbitera bazyliki św. Marii na Zatybrzu. Jednocześnie papież przeniósł go na stolicę biskupią Ceseny. W sierpniu 1821 został mianowany Wielkim Penitencjariuszem w Kurii Rzymskiej oraz podniesiony do rangi kardynała biskupa, z diecezją Frascati. 14 listopada 1821 został prefektem Kongregacji Indeksu.

Wybór na papieża

Brał udział w konklawe 1829, po śmierci Leona XII. Po pięciu tygodniach obrad, 31 marca 1829 został wybrany na papieża, pomimo złego stanu zdrowia, dzięki poparciu Francji i Austrii. Przyjął imię Piusa VIII; koronacja odbyła się 5 kwietnia 1829.

Pontyfikat

Główną linią jego pontyfikatu była troska o sprawy religijne i duszpasterskie. 24 maja 1829 wydał swą jedyną encyklikę Traditi humilitati nostrae, w której stwierdził, że postępująca laicyzacja życia publicznego jest skutkiem działalności protestanckich Towarzystw Biblijnych, obojętności wobec wiary i atakowania dogmatów Kościoła. Papież zniósł jednak restrykcyjne przepisy policyjne, wprowadzone przez Leona XII. W kwestii małżeństw mieszanych w Nadrenii i Westfalii, Pius uznał, że mogą być one pobłogosławione przez Kościół jeśli rodzice zagwarantują wychowanie dzieci w katolicyzmie. Z tej decyzji rząd Prus był niezadowolony, ponieważ dotychczas prawo decydenta miał ojciec dziecka.

Pius mianował Giuseppe Albaniego sekretarzem stanu, który sprzyjał Austrii. W wyniku tego, Stolica Apostolska była niechętna ruchom narodowowyzwoleńczym w Belgii, Irlandii i Polsce. Mimo to, papież był przychylny rewolucji lipcowej we Francji, która doprowadziła do abdykacji Karola X i koronacji ostatniego króla Francji Ludwika Filipa I. Papież nakazał też klerowi francuskiemu poprzeć nowego króla (który przyrzekł respektować konkordat z 1801) i nadać mu tytuł "arcychrześcijańskiego". 13 kwietnia 1829 został wydany w Wielkiej Brytanii Akt Emancypacji Katolików, jednak była to w większości zasługa poprzednika Piusa.

W październiku 1829 pierwszy synod w Baltimore ustalił zasady, zacieśniające kontakty Stolicy Apostolskiej z Kościołem w USA. 16 lipca 1830 papież erygował arcybiskupstwo obrządku ormiańskiego w Konstantynopolu.

Podczas swojego pontyfikatu zaapelował do patriarchów, prymasów, i biskupów całego świata, aby zwrócili uwagę na tajne stowarzyszenia masońskie, skupiające zdeklarowanych nieprzyjaciół Boga.

W okresie pontyfikatu kreował sześciu kardynałów na trzech konsystorzach. Ośmiu innych duchownych zostało mianowanych w sekrecie (in pectore); ponieważ Pius VIII nie ujawnił ich do końca życia, ich promocje nie doszły do skutku.

Pius VIII zmarł po krótkim, półtorarocznym pontyfikacie. Został pochowany w bazylice watykańskiej.

Przypisy

  1. a b c d e f g h i j k l m John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 428-429. ISBN 83-06-02633-0.
  2. a b Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 159. ISBN 83-7006-437-X.
  3. a b c d e f g h i j k l m n o Castiglioni, Francesco Saveri. The Cardinals of the Holy Roman Church. . (ang.).
  4. Michał Gryczyński: Leksykon papieży. Katowice: "Książnica", 2007, s. 235. ISBN 978-83-7132-964-7.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

  • Pius VIII w bazie catholic-hierarchy.org (ang.)