Plac św. Katarzyny w Toruniu
W dzisiejszym świecie Plac św. Katarzyny w Toruniu stał się istotnym i interesującym tematem dla wielu osób. Niezależnie od tego, czy chodzi o wpływ na społeczeństwo, znaczenie w historii czy wpływ na kulturę popularną, Plac św. Katarzyny w Toruniu przykuł uwagę wielu ludzi na całym świecie. W tym artykule zbadamy różne aspekty Plac św. Katarzyny w Toruniu, analizując jego znaczenie, ewolucję w czasie i rolę w różnych kontekstach. Poprzez kompleksowe i multidyscyplinarne podejście postaramy się rzucić światło na ten intrygujący i znaczący temat, oferując naszym czytelnikom głębsze i bardziej wszechstronne spojrzenie na Plac św. Katarzyny w Toruniu.
 |
Niektóre z zamieszczonych tu informacji od 2023-01 wymagają weryfikacji. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
| Stare Miasto | |
 Plac widziany od strony wschodniej, w tle kościół św. Katarzyny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
Położenie na mapie Torunia  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego  | |
 53°00′47,1″N 18°36′48,7″E/53,013092 18,613522
| |
Plac św. Katarzyny w Toruniu (w czasie zaboru pruskiego Wilhelmstadt) – plac położony w centrum Torunia.
Historia
Plac został wytyczony w ramach poszerzenia terenu miasta, planowanego od lat 70. XIX w. W związku z tym zlikwidowano częściowo północno-wschodnią kurtynę obwarowań bastionowych i do terenu miasta włączono dawne Przedmieście Św. Katarzyny, nazwane wówczas Wilhelmstadtem. Pierwotnie, według projektów z 1878 roku i 1880 roku, plac miał być dużo mniejszy, ponieważ między nim a Nowy Miastem chciało wydzielić dodatkowe bloki zabudowy[potrzebny przypis]. W obecnym kształcie został wytyczony po 1884 roku na terenie zajmowanym dawniej przez kurtynę między bastionami Kawaler Większy i Św. Katarzyny. Jego południowa pierzeja jest jednocześnie granicą Nowego Miasta i przebiega w przybliżeniu wzdłuż dawnej wewnętrznej linii murów obronnych. Na przełomie XIX i XX w. nadano mu nazwę placu Wilhelma (Wilhelmsplatz). W latach 1894–1897 w centrum placu stanął kościół ewangelicki dla gminy wojskowej, obecnie kościół św. Katarzyny. W jego wschodniej części założono skwer, natomiast sam plac był wykorzystywany na uroczystości wojskowe[potrzebny przypis].
W okresie międzywojennym plac nadal pełnił dużą rolę jako miejsce uroczystych obchodów świąt wojskowych. W jego północnej części, na terenie wojskowym, postawiono pomnik Józefa Piłsudskiego[potrzebny przypis], na skwerze przed kościołem – pomnik Matki Boskiej wykonany przez Ignacego Zelka, a w północnej ścianie kościoła św. Katarzyny zamontowano ołtarz polowy. W czasie okupacji niemieckiej zniszczono oba pomniki[potrzebny przypis], pomnik Matki Boskiej zrekonstruowano w 2007 roku. 11 listopada 1928 roku odsłonięto Pomnik „10-lecia Niepodległości”, według projektu Antoniego Mieszkowskiego. Monument miał kształt kolumny. Pośrodku znajdowało się popiersie Józefa Piłsudskiego oraz przylegające do niej po obu stronach tablice pamiątkowe. Na tablicach umieszczono płaskorzeźby przedstawiające polskiego orła oraz gryfa pomorskiego.
Po 1945 roku północną część placu przeznaczono na parking samochodowy oraz stację benzynową, co miało uniemożliwić organizację uroczystości kościelnych dla wojska. W 2010 roku w tym miejscu wybudowano parking podziemny.
Zabudowa
- w centrum placu kościół św. Katarzyny
- nr 3, dawna plebania gminy ewangelickiej, historyzująca z 1901 roku, ob. Klub Technika
- nr 4, kamienica z przełomu XIX i XX wieku, dawna siedziba studia Pomorskiej Rozgłośni Polskiego Radia
- nr 5, okazała kamienica z pocz. XX w. w stylu neorenesansu francuskiego
- nr 7, kamienica neorenesansowa z pocz. XX w.
- nr 9, Zespół Szkół nr 10
Ponadto na rogu placu św. Katarzyny i ul. Leona Szumana mieści się Dom rodziny Szumanów, neoklasycystyczny budynek oddany do użytku w 1893 roku, gdzie mieścił się szpital założony przez Leona Szumana.
Pomniki
- Pomnik Matki Boskiej Królowej Korony Polskiej, zrekonstruowana w 2007 roku.
- Pomnik ku czci dowódców Okręgu Pomorskiego Związku Walki Zbrojnej–Armii Krajowej, odsłonięty w 2008 roku
Przypisy
- ↑ a b Kucharzewska 2004 ↓, s. 79.
- ↑ Rozynkowski 2017 ↓, s. 238.
- ↑ Birecki 2011 ↓, s. 323.
- ↑ a b c Ziółkiewicz 2009 ↓, s. 126.
- ↑ Grzebieniak 2022 ↓, s. 81–82.
- ↑ Krzysztof Lietz. Obiecują, że zdążą. „Nowości”, 2010-04-17., Teraz Toruń, 11 lutego 2010, ISSN 1896-821X.
- ↑ Wykaz zabytków nieruchomych województwa kujawsko-pomorskiego wpisanych do rejestru zabytków – stan na 31 grudnia 2010 r.
- ↑ Kamienica plac św. Katarzyny 4. toruntour.pl. .
- ↑ Zespół Szkół Nr 10 w Toruniu im. prof. Stefana Banacha. . (pol.).
- ↑ Dom rodziny Szumanów. toruntour.pl. .
- ↑ Skerska 2019 ↓, s. 5.
Bibliografia
- Piotr Birecki: Architektura i sztuka ewangelicka w Toruniu w XIX i XX wieku. W: Ewangelicy w Toruniu (XVI-XX w.). Jarosław Kłaczkow (red.). Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2011. ISBN 978-83-7780-051-5.
- Anna Grzebieniak. Oficjalne wizyty państwowe w Toruniu w latach 1920–1939. „Rocznik Toruński”. 49, 2022.
- Joanna Kucharzewska: Architektura i urbanistyka Torunia w latach 1871–1920. Warszawa: Neriton, 2004. ISBN 83-88973-69-X. .
- Waldemar Rozynkowski. Parafia garnizonowa św. Katarzyny w Toruniu w świetle kroniki parafialnej z 2. poł. XX w.. „Rocznik Grudziądzki”. XXV, 2017.
- Elżbieta Skerska: Walka o niepodległość w cieniu toruńskich kamienic. Spacery śladami działań niepodległościowych na toruńskim Starym i Nowym Mieście w latach 1919–1945. Toruń: Fundacja Generał Elżbiety Zawackiej, 2019. ISBN 978-83-88693-80-9.
- Antoni Ziółkiewicz: Toruńskie pomniki. Pomniki, tablice, kamienie. Toruń: Wydawnictwo Urbański, 2009. ISBN 978-83-88219-32-0.