Plac Zamkowy 1/13 w Warszawie

Plac Zamkowy 1/13 w Warszawie to temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Ze względu na jego znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie niezwykle istotne jest zrozumienie jego wpływu i znaczenia w różnych aspektach życia codziennego. Od wpływu na kulturę po rolę w gospodarce światowej, Plac Zamkowy 1/13 w Warszawie okazał się tematem bardzo interesującym dla ludzi w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. W tym artykule zostaną omówione różne perspektywy dotyczące Plac Zamkowy 1/13 w Warszawie, oferując czytelnikom kompleksowy i szczegółowy obraz jego znaczenia w dzisiejszym świecie.

Plac Zamkowy 1/13
Symbol zabytku nr rej. 625, 626, 627
Ilustracja
Plac Zamkowy 1/13 od frontu
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Warszawa

Adres

Plac Zamkowy 1/13

Typ budynku

Zespół kamienic

Architekt

Józef Chodaczek/Tadeusz Makarski

Zniszczono

1944

Odbudowano

1960

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Plac Zamkowy 1/13”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Plac Zamkowy 1/13”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Plac Zamkowy 1/13”
Ziemia52°14′52,148″N 21°00′46,980″E/52,247819 21,013050

Plac Zamkowy 1/13 – kompleks czterech kamienic na warszawskim Starym Mieście, w skład którego wchodzą: kamienica Szpitalna, kamienica Krzysztofowiczów, kamienica Dyndy oraz kamienica Pod Pelikanem.

W roku 1944 zostały zburzone do piwnic. Po odbudowaniu posiadają wspólny adres. Do tego czasu miały różne adresy:

  • Kamienica Szpitalna – nr 9
  • Kamienica Krzysztofowiczów – nr 11
  • Kamienica Dyndy – nr 13a
  • Kamienica Pod Pelikanem – nr 13b

Kamienica Szpitalna

Początkowo drewniany dom. W 1583 r. został spalony. Odbudowany z murowanym traktem przednim. W 1670 r. gruntownie przebudowany. W 1944 r. zburzony do piwnic, odbudowany w 1960 r. z przywróceniem postaci zbliżonej do stanu z pierwszej połowy XIX wieku. Wpisana do rejestru zabytków (nr 625).

Kamienica Krzysztofowiczów

Początkowo dom drewniany parterowy z poddaszem. Przebudowany w pierwszej połowie XVIII w. W 1944 r. zburzony. Odbudowany w 1960 r. w nawiązaniu do stanu sprzed 1944 r. zachowującego wygląd z XVIII w. Wpisana do rejestru zabytków (nr 626).

Kamienica Dyndy

Pierwotnie dom drewniany. Przebudowana na początku XVIII w. W końcu XVIII w. należała do kupca Michała Roeslera, właściciela również sąsiedniej kamienicy nr 13b. Od tego czasu obie stale w rękach jednego właściciela, w XIX w. połączone (znajdowały się pod wspólnym numerem porządkowym). Od końca XVII w. mieściła się tu gospoda. Zburzona do piwnic w 1944, odbudowana w 1957-59 r. Wpisana do rejestru zabytków (nr 627).

Kamienica Pod Pelikanem

Zbudowana przed 1705 r. Początkowo drewniana. W 1944 r. zburzona. Odbudowana w 1960 r. w nawiązaniu do wyglądu sprzed zniszczenia, zachowującego cechy z XVIII w.

Współczesność

Obecnie na terenie kamienic znajdują się lokale użyteczności publicznej: Warszawskie Centrum Informacji Turystycznej, Galeria Sztuki, Pub&Restaurant Królewski.

Bibliografia