Dziś Pocisk artyleryjski jest tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego grona odbiorców. Z biegiem czasu Pocisk artyleryjski zyskał znaczące znaczenie w różnych obszarach społeczeństwa, od polityki i ekonomii po kulturę i życie codzienne. Jego wpływ był odczuwalny zarówno lokalnie, jak i na arenie międzynarodowej, wywołując ciągłe debaty, kontrowersje i dochodzenia. W tym artykule zbadamy różne aspekty Pocisk artyleryjski i przeanalizujemy jego wpływ w różnych kontekstach. Od swoich początków do obecnej ewolucji, Pocisk artyleryjski okazał się tematem o ogromnym znaczeniu i obiecuje, że w przyszłości będzie nadal przedmiotem dyskusji i analiz.
Pocisk artyleryjski – rodzaj pocisku przeznaczonego do wystrzeliwania z dział. Główny element naboju artyleryjskiego, którego podstawowym przeznaczeniem jest niszczenie siły żywej, sprzętu i umocnień nieprzyjaciela, zapalanie obiektów, oświetlanie lub zadymianie terenu, wskazywanie celów, rozrzucanie ulotek itp.
Pocisk artyleryjski ma najczęściej postać skorupy wypełnionej materiałem wybuchowym, zapalającym lub inną zawartością w zależności od przeznaczenia (ulotki, mieszanina oświetlająca z proszku magnezowego, itp.) Współcześnie stosuje się także pociski przeciwpancerne podkalibrowe, które wykonane są z litego metalu, mogą jednak zawierać one niewielką ilość substancji pirotechnicznej do oznaczania toru lotu, tzw. smugacz.
Początkowo pociski artyleryjskie były wykonane całkowicie z kamienia i miały kształt kulisty. Następnie opracowano pociski oświetlające i zapalające wypełnione mieszaniną mączki prochowej z siarką, antymonem i żywicami. Stosunkowo wcześnie bo już w XV wieku zaczęto stosować w działach małego kalibru pociski z ołowiu i żeliwa. Od XVII wieku do użytku weszły pociski wybuchowe, a także specjalne służące do ostrzału okrętów żaglowych.
Po wprowadzeniu do uzbrojenia dział z lufami gwintowanymi pojawiły się w połowie XIX wieku pociski podłużne (burzące, przeciwpancerne, kartacze i szrapnele) z częściami wiodącymi w postaci powłoki ołowianej lub drewnianych albo cynkowych występów na skorupie. Pod koniec stulecia wprowadzono pociski z miedzianymi pierścieniami wiodącymi, a na początku XX wieku zastosowano pociski o kształcie dalekonośnym z wydłużoną częścią ostrołukową i stożkową częścią denną.
Kaliber pocisku to jego średnica. W zależności od okresu historycznego i specyfiki narodowej może być oznaczany w milimetrach, centymetrach lub calach. Z przyczyn technologicznych najmniejszy kaliber amunicji artyleryjskiej wynosi ok. 20 mm. Mniejsze pociski istnieją, jednak są rzadko stosowane ze względu na trudności produkcyjne, a także małą zawartość materiału wybuchowego. Największe pociski kiedykolwiek wystrzelone należały do niemieckiego działa kolejowego Dora i miały kaliber 802 mm. Bardzo duże pociski zostały obecnie zastąpione przez balistyczne pociski rakietowe, pociski rakietowe i bomby lotnicze. Współcześnie największe pociski artyleryjskie mają kaliber ok. 203 mm, są jednak rzadko spotykane. Największym powszechnie stosowanym kalibrem pocisku jest 155 mm.
Istnieje wiele typów pocisków artyleryjskich. Najważniejsze z nich to: