Polatucha syberyjska
W tym artykule poruszony zostanie temat Polatucha syberyjska, który w ostatnich latach zyskał na znaczeniu w różnych obszarach. Od momentu pojawienia się Polatucha syberyjska przykuł uwagę naukowców, ekspertów i ogółu społeczeństwa, wywołując kontrowersje i debatę na temat jego implikacji i konsekwencji. W kolejnych wierszach zostaną zbadane różne perspektywy i podejścia związane z Polatucha syberyjska, a także jego wpływem na społeczeństwo, gospodarkę i kulturę. Celem szczegółowej i rygorystycznej analizy jest rzucenie światła na ten temat i przyczynienie się do zrozumienia i refleksji na temat Polatucha syberyjska.
| Pteromys volans | |||
| (Linnaeus, 1758) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
polatucha syberyjska | ||
| podgatunki | |||
|
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ) | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
| |||
Polatucha syberyjska, dawniej: polatucha (Pteromys volans) – wiewiórka należąca do plemienia polatuch (Pteromyini). Dzięki rozpiętym między przednimi a tylnymi łapami fałdom skóry potrafi szybować na odległość niemal 50 metrów. To jedyna europejska latająca wiewiórka.
Nazwa zwyczajowa
W polskiej literaturze zoologicznej dla oznaczenia gatunku używana była nazwa zwyczajowa „polatucha”. Ostatecznie w wydanej w 2015 roku przez Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk publikacji „Polskie nazewnictwo ssaków świata” gatunkowi przypisano oznaczenie polatucha syberyjska, rezerwując nazwę polatucha dla rodzaju Pteromys.
Zasięg występowania
Występuje w lasach mieszanych od Estonii i południowej Finlandii na zachodzie po północną Japonię na wschodzie. Jeszcze w XIX w. występowała również w Polsce (Puszcza Białowieska).
Charakterystyka
Długość ciała:
- głowa i tułów do ok. 20 cm długości
- ogon do ok. 12 cm
Ma gęstą sierść, puszysty ogon, ubarwienie sierści jasnoszare, spód ciała biały. Polatucha ma rozciągający się po bokach ciała między przednimi i tylnymi kończynami fałd skórny, który ułatwia wykonywanie dalekich skoków między odległymi drzewami. W latach 2003–2005 japońscy naukowcy dokonali pomiarów lotów wykonywanych przez osobniki z podgatunku Pteromys v. orii z populacji na wyspie Hokkaido. Maksymalna długość lotu ślizgowego mierzona w poziomie wyniosła 49,4 m, przy różnica wysokości między punktem skoku i lądowania 18,6 m. Większość lotów odbywało się jednak na dystans 10–20 m.
Rozmnażanie
Pora godowa zaczyna się w kwietniu, a kończy w listopadzie. Ciąża trwa 5-6 tygodni. W ciągu roku polatucha ma 1-2 mioty, a w każdym z miotów może być około 4 młodych. Rodzą się nagie i ślepe. Po miesiącu życia otwierają oczy, a po dwóch miesiącach życia stają się samodzielne.
Przypisy
- ↑ Pteromys volans, Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d e Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Pteromys volans. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) . Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.)
- ↑ Pteromys volans, The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b c Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ a b Zygmunt Kraczkiewicz: SSAKI. Wrocław: Polskie Towarzystwo Zoologiczne - Komisja Nazewnictwa Zwierząt Kręgowych, 1968, s. 81, seria: Polskie nazewnictwo zoologiczne.
- ↑ a b Yushin Asari, Hisashi Yanagawa, Tatsuo Oshida. Gliding ability of the Siberian flying squirrel Pteromys volans orii. „Mammal Study”. 32 (4). s. 151–154. DOI: 10.3106/1348-6160. . (ang.).
- ↑ Projekt ochrony polatuchy w Estonii. . .
- ↑ BIAŁOWIESKI PARK NARODOWY. Koło PTTK nr. 24 "Młodzi Silni Weseli".. .
- ↑ Latające wiewiórki. „Puszczyk”. 4, 2002. Białowieski Park Narodowy. (pol.).
- ↑ Helga Hofmann: SSAKI. Warszawa: Muza, 1998, s. 245, seria: Encyklopedia kieszonkowa.