W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Portal:Fantastyka, koncepcji, która w ostatnich latach przyciągnęła uwagę naukowców, profesjonalistów i ogółu społeczeństwa. Od jego początków do jego obecnego znaczenia, przeanalizujemy, jak Portal:Fantastyka wpłynął na różne obszary społeczeństwa i jak wpłynął na sposób, w jaki odnosimy się, myślimy i działamy. Podobnie zajmiemy się różnymi badaniami, opiniami i perspektywami dotyczącymi Portal:Fantastyka, aby zapewnić wszechstronną i wzbogacającą wizję tego zjawiska. Przygotuj się na podróż pełną odkryć i refleksji na temat Portal:Fantastyka!
|
Wikipedyści zdecydowali o wygaszeniu portali. Tworzenie nowych nie jest już zalecane. Ta strona została zamknięta i pozostawiona jedynie dla historycznego odniesienia. Jeśli chcesz wznowić dyskusję dotyczącą statusu tej strony, zasięgnij opinii społeczności w Kawiarence. |
Hippokampy (lm gr. Ἱπποκάμποι Hippokámpoi, łac. Hippocampi, pol. „konie morskie”, lp gr. Ἱππόκαμπος Hippókampos, łac. Hippocampus, pol. „koń morski”; z gr. hippos ‘koń’) – w mitologii greckiej i rzymskiej pół konie, pół ryby, z parą końskich nóg.
Uchodzą za mityczne, fantastyczne stworzenia. Według wierzeń starożytnych Greków i Rzymian żyły w morzu. Wraz z ichtiocentaurami, Trytonem, trytonami, Nereidami tworzyły orszak Posejdona (Neptuna) i Amfitryty.
W sztuce przedstawiane są zwykle jako istoty o mieszanej budowie. Górna część ich ciała (tułów, głowa) jest podobna do ciała konia, natomiast dolna ma kształt ryby (tak jak trytonów i ichtiocentaurów; przeważnie mają rybi ogon skręcony spiralnie). Posiadają parę końskich nóg (tak jak ichtiocentaury).
Wyobrażenie o koniach morskich przejawia się w sztukach plastycznych (m.in. w greckim malarstwie wazowym i rzymskich mozaikach).
Artystyczna impresja Orbitalu z cyklu powieściowego Kultura Iaina M. Banksa (Giuseppe Gerbino)
Mercedes „Misty” Lackey (ur. 24 czerwca 1950 w Chicago) – amerykańska pisarka science fiction i fantasy.
W wieku ośmiu-dziewięciu lat odkryła science fiction, czytając książki ojca (pierwszą był zbiór opowiadań Agent of Vega Jamesa H. Schmitza). Później bardzo często odwiedzała bibliotekę, a kieszonkowe wydawała na kolejne książki (wciąż ma większość z nich). Z kolei jej fascynacja fantasy zaczęła się od Świata Czarownic Andre Norton.
W 1972 ukończyła studia na Uniwersytecie Purdue. Pracowała jako kucharka, księgowa, ochroniarz w domu towarowym, technik laboratoryjny, modelka oraz programista komputerowy. W związku z ostatnim zawodem przeniosła się z Indiany do Oklahomy w 1982.
W tym samym roku Lackey zaczęła również pisać, znudzona i rozczarowana dostępnymi wtedy książkami. Jak twierdzi, przyczynił się do tego R.A. Lafferty. Dzięki C.J. Cherryh i Marion Zimmer Bradley w 1985 Lackey zaczęła zarabiać na swoim pisaniu, a od 1993 było to jej główne źródło utrzymania.
Zanim wzięła się za prozę pisała teksty piosenek. Nazywa je „opowieściami w pigułce” – redukują fabułę do najmniejszych detali i zamykają określony, krytyczny moment w czasie. Ponadto muzyka bardów wzbogaca świat jej powieści.
Polski czytelnik miał okazję po raz pierwszy poznać Mercedes Lackey w 1993 dzięki wydawnictwu Rebis, które wypuściło na rynek napisaną przez nią do spółki z Andre Norton Zgubę elfów; jest to pierwszy tom tetralogii Kroniki Półkrwi. Później przyszedł czas na zapoznanie się z kilkoma pozycjami ze świata Valdemaru – najobszerniejszego cyklu tej autorki. W 2005 roku wydawnictwo ISA rozpoczęło publikację współtworzonego przez Mercedes Lackey cyklu Opowieść barda.
Wyłowiony z oceanu John Doe (Dominic Purcell) nie pamięta skąd pochodzi ani jak się nazywa. Tajemniczy John okazuje się geniuszem – potrafi mnożyć w pamięci skomplikowane liczby, swobodnie porozumiewa się w dowolnym języku. Zaczyna wykorzystywać swoje niezwykłe umiejętności pomagając policji w rozwiązywaniu skomplikowanych śledztw. Wydaje się, że John zna odpowiedź na każde pytanie, poza tym najważniejszym, kim naprawdę jest? By odkryć swoją tożsamość rozpoczyna prywatne dochodzenie.
Mirror’s Edge – komputerowa, przygodowa gra akcji przedstawiona w perspektywie pierwszej osoby, opracowana przez studio Digital Illusions CE i wydana przez firmę Electronic Arts.
Zapowiedź gry została opublikowana 10 lipca 2007 roku. W listopadzie 2008 roku zostały wydane wersje na konsole PlayStation 3 i Xbox 360, w styczniu 2009 roku ukazała się wersja dla komputerów osobistych z systemem Windows, a 1 kwietnia 2010 roku dla systemu iOS. W grze wykorzystano silnik Unreal Engine 3 wyposażony w nowy system oświetlenia produkcji firmy Illuminate Labs, opracowany przy współpracy ze studiem DICE.
W 1976 ukończył studia na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. W pierwszych latach po studiach projektował plakaty pokazywane m.in. na Biennale Plakatu Polskiego w Katowicach, biennale w Lahti oraz w Warszawie. Od 1980 poświęcił się malarstwu. Tworzy surrealistyczne kompozycje i baśniowe pejzaże. W 1995 artysta został laureatem “nagrody World Fantasy”. Wydawnictwo “Morpheus International” wydało album The Fantastic Art of Jacek Yerka.
Urodzili się:
Edwin Markham (1852-1940) • Julian Osgood Field (1852-1925) • Thomas Nelson Page (1853-1922) • H. Percy Blanchard (1862-1939) • Charles M. Relyea (1863-1932) • Clive Holland (1866-1959) • Leslie Beresford (1878-1946) • Talbot Mundy (1879-1940) • Jan Huskowski (1883-?) • Gib Mihăescu (1894-1935) • Brian Tunstall (1900-1970) • Charles Carr (1901-1985) • Cyril Plunkett (1905-1966) • Paul H. Kocher (1907-1998) • Wojciech Bąk (1907-1961) • Egon Hostovsky (1908-1973) • Ivar Lissner (1909-1967) • G. E. Daniel (1914-1986) • James Kirkup (1918-2009) • Maurice Druon (1918-2009) • Avram Davidson (1923-1993) • Gregory Fitz Gerald (1923) • J. P. Donleavy (1926) • Tom Doherty (1936) • Ann C. Whitehead (1938) • Richard Monaco (1940) • Amanda Prantera (1942) • Walter Kendrick (1947-1998) • Charles Johnson (1948) • Albert Wendland (1948) • François Rivière (1949) • Paul J. McAuley (1955) • Caroline Thompson (1956) • Michael Pryor (1957) • Angelica Harris (1957) • Kenji Kawai (1957) • Manfred Weinland (1960) • Arthur Phillips (1969) • James Knapp (1970) • Joe Calkins (1970) • Anne-Laure Bondoux (1971) • David Wellington (1971) • Naomi Kritzer (1973) • Breeana Puttroff (1977) • Emma Shortt (1980) • Diane Özdamar (1985) • Zurrell Loriez (1986)
Zmarli:
William Shakespeare (1564-1616) • William Wordsworth (1770-1850) • Jules-Amédée Barbey d'Aurevilly (1808-1889) • Sygurd Wiśniowski (1841-1892) • Edward Robert Hughes (1851-1914) • Camille Mauclair (1872-1945) • W. J. Saunders (1873-1928) • Cyril Falls (1888-1971) • George Adamski (1891-1965) • P. L. Travers (1899-1996) • Karin Boye (1900-1941) • Alexander Laing (1903-1976) • Gregor von Rezzori (1914-1998) • Frank Sisk (1915-1985) • Satyajit Ray (1921-1992) • Jack Ritchie (1922-1983) • Axel Madsen (1930-2007) • M. Chirnoagă (1930-2008) • Paul E. Erdman (1932-2007) • Manfred Bieler (1934-2002) • Henrietta Branford (1946-1999) • Stan Burns (1947-2015) • Francis Tsai (1967-2015)
Premiery filmowe
Kwestia sumienia (tytuł oryg. ang. A Case of Conscience) – powieść fantastycznonaukowa amerykańskiego pisarza Jamesa Blisha. Powieść ukazała się w 1958 r., polskie wydanie, w tłumaczeniu Radosława Kota, wydało Wydawnictwo CIA-Books-Svaro w 1992 r. Powieść otrzymała nagrodę Hugo w 1959 r.
Powieść została rozbudowana na podstawie noweli o tym samym tytule, która zdobyła nagrodę Retrospective Hugo w kategorii najlepsze opowiadanie w 2004 roku.
Na planecie Lithii naukowcy odkrywają społeczeństwo gadopodobnych istot, gdzie nie istnieje zło, nie ma konfliktów ani przestępstw. Istoty nie wyznają żadnej religii. Czterej członkowie załogi, w tym jezuita, wyciągają odmienne wnioski odpowiadając na pytanie, jak to możliwe? Wracają na Ziemię, gdzie ludzie mieszkają pod ziemią, a światem rządzi pieniądz. Przybyły razem z nimi przybysz z obcej planety wyzwala w Ziemianach skrajne reakcje.
Seria opowiada historię dziewczyny imieniem Nävis, jedynej ludzkiej istoty na pokładzie gigantycznej armady statków kosmicznych, zamieszkanej przez różne rasy istot pozaziemskich. Głównym wątkiem, przewijającym się przez poszczególne odcinki, jest poszukiwanie przez Nävis innych ludzi na kolejnych planetach.
Niewydawane: Alfa – Creatio Fantastica - Fantastyka – wydanie specjalne – Fantasy — Fenix Antologia – Fenix – Feniks (fanzin) — Fikcje – Gwiezdny Pirat – Komiks – Fantastyka – Komiks (czasopismo) – Magazyn Fantastyczny – Mała Fantastyka – Portal – Science Fiction (czasopismo) – Ubik
Zobacz też:
Kategorię grupującą czasopisma fantastyczne.Fantastyka - Fantastyka naukowa - Fantasy - High fantasy - Low fantasy - Horror - Gore - Baśń - Bajka - Mitologia - Powieść przygodowa - Utopia - Dystopia - Steampunk - Cyberpunk - Splatterpunk - Historia alternatywna - Dziwny Zachód
(według strony konwenty-poludniowe.pl/)
(według strony konwenty.info/)Lista
Drzewo
|