Praski zamach stanu 1948
W tym artykule temat Praski zamach stanu 1948 zostanie omówiony z różnych perspektyw, w celu przeanalizowania jego znaczenia i przydatności dzisiaj. Zbadamy różne implikacje, jakie Praski zamach stanu 1948 ma dla naszego społeczeństwa, a także jego wpływ na codzienne życie ludzi. Ponadto zaprezentowane zostaną różne punkty widzenia ekspertów i specjalistów w tej dziedzinie, aby wzbogacić debatę i zaoferować pełniejszą i obiektywniejszą wizję Praski zamach stanu 1948. Podobnie zostaną zbadane konkretne przykłady w celu zilustrowania wpływu Praski zamach stanu 1948 w różnych obszarach i zaproponowane zostaną możliwe rozwiązania lub zalecenia, aby odpowiednio sprostać wyzwaniom, jakie obecnie stwarza Praski zamach stanu 1948. Ostatecznie ten artykuł ma na celu pogłębienie wiedzy na temat Praski zamach stanu 1948 i zachęcenie do konstruktywnej debaty na temat jego znaczenia i konsekwencji dla naszego społeczeństwa.
| zimna wojna | |||
 Manifestacja komunistyczna na Rynku Staromiejskim w Pradze w czasie przewrotu | |||
| Czas |
21–25 lutego 1948 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Przyczyna |
dążenia czechosłowackich komunistów popieranych przez ZSRR do zdobycia pełni władzy w kraju | ||
| Wynik |
przejęcie władzy w Czechosłowacji przez komunistów | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Praski zamach stanu 1948 (cz. Únor 1948) – faktyczne przejęcie całości władzy w Czechosłowacji przez Komunistyczną Partię Czechosłowacji (KSČ), z poparciem ZSRR, dokonane w dniach 20–25 lutego 1948 roku w Pradze. Przy zachowaniu fasady demokracji parlamentarnej i pozorów systemu wielopartyjnego wprowadzona została dyktatura partii komunistycznej, kierowanej przez Klementa Gottwalda. Dotychczasowe partie niekomunistyczne zostały przekształcone w niesamodzielne ugrupowania satelickie KSČ, a ich kierownictwa przejęte przez osoby podporządkowane Komunistycznej Partii Czechosłowacji. Przewrotowi towarzyszyły czystki personalne i aresztowania przeciwników partii komunistycznej przez podporządkowaną KSČ Státní bezpečnost. Bezpośrednio po przewrocie w niewyjaśnionych okolicznościach zginął minister spraw zagranicznych Jan Masaryk. Tysiące osób udało się na emigrację.
9 maja 1948 roku parlament przyjął nową konstytucję, określającą nowo powstałą Republikę Czechosłowacką jako demokrację ludową, 30 maja odbyły się wybory parlamentarne, w których dopuszczono głosowanie wyłącznie na jedną listę Frontu Narodowego Czechów i Słowaków (KSČ, partie i organizacje satelitarne). 7 czerwca 1948 roku prezydent Republiki Edvard Beneš podał się do dymisji, 14 czerwca 1948 roku stanowisko prezydenta objął Klement Gottwald.
Szok wywołany na Zachodzie przejęciem władzy w Czechosłowacji przez komunistów przyspieszył konsolidację bloku zachodniego w sytuacji rozwijającej się zimnej wojny. Konsekwencjami były energiczne wdrażanie Planu Marshalla, skuteczne przeciwdziałanie próbom dojścia do władzy partii komunistycznych we Francji i Włoszech, konsolidacja zachodnich stref okupacyjnych Niemiec w Trizonię, a następnie powołanie Republiki Federalnej Niemiec oraz budowa zachodniego systemu bezpieczeństwa zbiorowego poprzez utworzenie NATO.
System polityczny władzy partii komunistycznej w Czechosłowacji ukształtowany w lutym 1948 roku przetrwał z modyfikacjami do swego upadku w 1989 roku, w czasie Jesieni Ludów.
Przypisy
- ↑ Karrie Pilgrim, Who’s To Blame For The Cold War? (ang.).
Bibliografia
- François Fejtö: Praski zamach stanu 1948, wyd. II Warszawa 1990, Wydawnictwo Krąg.
- Henry Kissinger: Dyplomacja, Warszawa 1995, ISBN 83-85840-75-3.
- Praski zamach stanu na portalu totalita.cz (cz.)
- Norbert Wójtowicz, Nástup komunistickej diktatúry v Československu z pohľadu Poľska (Przewrót komunistyczny w Czechosłowacji widziany z polskiej perspektywy), Február 1948 a Slovensko. Zborník z vedeckej konferencie Bratislava 14. – 15. február 2008, red. Ondrej Podolec, Bratislawa: ÚSTAV PAMÄTI NÁRODA, 2008, s. 63-83 (cz.).
- Norbert Wójtowicz, Przewrót komunistyczny w Czechosłowacji 1948 roku widziany z polskiej perspektywy, Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2021, 368 s., ISBN 978-83-8229-162-9