Promieniowanie rozproszone
W tym artykule temat Promieniowanie rozproszone zostanie omówiony z szerokiej i szczegółowej perspektywy, w celu zapewnienia czytelnikowi pełnej i wzbogacającej wizji tego konkretnego zagadnienia. W tym kontekście zostaną zbadane różne aspekty związane z Promieniowanie rozproszone, oferując odpowiednie informacje, dogłębną analizę i ilustrujące przykłady, które pozwolą czytelnikowi w pełni zrozumieć ten temat. Celem tego artykułu jest dostarczenie przydatnej i praktycznej wiedzy, którą można zastosować w różnych kontekstach, a także pobudzenie refleksji i debaty wokół Promieniowanie rozproszone.
Promieniowanie rozproszone (promieniowanie nieba; promieniowanie słoneczne rozproszone; ang. diffuse solar radiation) – termin określający w optyce atmosfery promieniowanie słoneczne dochodzące do powierzchni Ziemi z hemisfery nieba, z wyłączeniem promieniowania bezpośredniego.
Skład widmowy promieniowania rozproszonego zależy od stanu zachmurzenia, zamglenia i czystości atmosfery. Przy bezchmurnej pogodzie widmo tego promieniowania jest ściśle określone. Jego charakterystyczną cechą jest wyraźna dominacja światła niebieskiego nad czerwonym, co nadaje temu promieniowaniu charakterystyczny błękitny kolor (kolor nieba). Z powodu rozpraszania głównie światła niebieskiego, światło docierające bezpośrednio ma zabarwienie żółte (spowodowane niedoborem światła niebieskiego).
Promieniowanie rozproszone mierzy się przyrządem zwanym dyfuzjometrem, zazwyczaj jest to pyranometr z ekranem eliminującym promieniowanie bezpośrednie. Promieniowanie to powstaje w wyniku rozpraszania promieniowania bezpośredniego, m.in. w atmosferze ziemskiej lub w innych ośrodkach (kroplach wody, śniegu, zawiesinach obecnych w atmosferze). Np. w dzień, przy niebie całkowicie zasłoniętym grubymi (optycznie) chmurami, światło widzialne na powierzchni ziemi jest prawie w całości promieniowaniem rozproszonym. Podobnie jest w strefie eufotycznej oceanu, gdzie promieniowanie bezpośrednie jest stopniowo absorbowane i rozpraszane.
