W dzisiejszym świecie Puszczyk kreskowany to temat, który stał się istotny w różnych aspektach życia codziennego. Zarówno na poziomie osobistym, jak i zawodowym, Puszczyk kreskowany wywołał duże zainteresowanie i debatę wśród ekspertów i ogółu społeczeństwa. Wraz z postępem technologii i globalizacją Puszczyk kreskowany stał się tematem ciągłej dyskusji, ponieważ jego wpływ staje się coraz bardziej widoczny w różnych obszarach. W tym artykule będziemy dalej badać rolę Puszczyk kreskowany dzisiaj i jej wpływ na różne aspekty społeczeństwa.
Strix varia | |||
Barton, 1799 | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
puszczyk kreskowany | ||
Synonimy | |||
| |||
Podgatunki | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ) | |||
Zasięg występowania | |||
Zasięg występowania wraz z puszczykiem wielkoplamym z Meksyku uznanym za osobny gatunek |
Puszczyk kreskowany, puszczyk huczek (Strix varia) – gatunek ptaka z rodziny puszczykowatych (Strigidae), zamieszkujący Amerykę Północną. Nie jest zagrożony.
Systematyka tego gatunku jest kwestią sporną. Autorzy Handbook of the Birds of the World wyróżnili 4 podgatunki S. varia:
W 2021 roku North American Classification Committee (NACC), w oparciu o badania genetyczne, różnice w upierzeniu, wokalizacji i rodzajach zajmowanych siedlisk, podniósł takson z Meksyku do rangi odrębnego gatunku o nazwie puszczyk wielkoplamy (S. sartorii). Takie ujęcie systematyczne stosują obecnie m.in. Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) oraz autorzy Kompletnej listy ptaków świata. Ponadto IOC uznaje taksony georgica i helveola za synonimy podgatunku nominatywnego, a tym samym uznaje puszczyka kreskowanego za gatunek monotypowy.
Długość ciała 40–63 cm, rozpiętość skrzydeł 96–125 cm. Masa ciała 500–1050 g.
Duży ptak, łatwo rozpoznawalny po okrągłej, dużej głowie. Poza tym charakterystyczny brak „uszu” oraz 9-sylabowe pohukiwania. Pióra na szyi i górnej części piersi szarobrązowe, z poprzecznymi prążkami, na dolnej części piersi i brzuchu widoczne kreski. Tęczówki brązowe. Skrzydła krótkie i szerokie. Obie płcie są podobne, ale samice są większe i cięższe od samców.
Zachodnia i południowa Kanada, wschodnia połowa USA oraz północno-zachodnie i środkowo-zachodnie USA; prawdopodobnie także skrajnie południowo-wschodnia Alaska. W XX wieku jego zasięg występowania rozszerzył się przez borealne lasy południowej Kanady po górskie lasy zachodniej Kanady i zachodnich USA. Zamieszkuje zadrzewione bagna oraz rozległe lasy; często w pobliżu wody.
Gniazda zakłada w dziuplach lub starych gniazdach ptaków drapieżnych, krukowatych lub wiewiórek. Jeden lęg w sezonie, choć w przypadku utraty lęgu może wyprowadzić lęg zastępczy. W zniesieniu 1–5 (zwykle 2–4) białych jaj. Inkubacja trwa 28–33 dni. Wysiadywaniem zajmuje się samica, samiec w tym czasie dostarcza jej pożywienie. Pisklęta rodzą się pokryte białym puchem, z zamkniętymi oczami. Młode opuszczają gniazdo po 28–35 dniach od wyklucia, choć nie są jeszcze w stanie latać i przesiadują na gałęziach; w pełni opierzone stają się po 35–40 dniach od wyklucia.
Jeśli chodzi o pożywienie, jest to gatunek oportunistyczny. Żywi się różnymi małymi zwierzętami, w tym wiewiórkowatymi, myszami, nornikami, królikami, ptakami, płazami, gadami i bezkręgowcami (takimi jak owady, raki czy skorpiony), sporadycznie rybami. Zazwyczaj polują zaraz po zachodzie słońca i w nocy, choć były też widywane, jak żerują w ciągu dnia.
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje puszczyka kreskowanego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. W 2020 roku organizacja Partners in Flight szacowała liczebność światowej populacji lęgowej na około 3,4 miliona osobników. Trend liczebności populacji uznawany jest za wzrostowy.