W tym artykule zajmiemy się tematem Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, tematem, który zyskał na znaczeniu w ostatnich latach. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa to temat, który interesuje wiele osób z różnych powodów, czy to ze względu na jego wpływ na społeczeństwo, gospodarkę czy środowisko. W tym artykule będziemy badać różne aspekty Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, od jego historii i ewolucji, po dzisiejsze implikacje. Przeanalizujemy również, w jaki sposób Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa wywołał debatę i kontrowersje, a także możliwe rozwiązania i perspektywy na przyszłość. Mamy nadzieję, że ten artykuł będzie użytecznym źródłem informacji dla osób chcących lepiej zrozumieć Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa i jego konsekwencje w dzisiejszym świecie.
Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa – dawna polska organizacja państwowa zajmująca się kultywowaniem pamięci walki i męczeństwa narodu polskiego, a także innymi miejscami martyrologii na ziemiach polskich. Na mocy ustawy z 29 kwietnia 2016 r. o zmianie ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu oraz niektórych innych ustaw została zlikwidowana, jej zadania przejął Instytut Pamięci Narodowej.
Została utworzona na mocy ustawy sejmowej z 2 lipca 1947 pod nazwą „Rada Ochrony Pomników Męczeństwa”. Podlegała ówczesnemu Ministerstwu Kultury i Sztuki.
Od 28 stycznia 1988 działała przy Prezesie Rady Ministrów pod nazwą „Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa” bezpośrednio podlegając ministrowi właściwemu do spraw kultury i dziedzictwa narodowego. Jej działalność była od samego początku finansowana z budżetu państwa. Członków Rady na 4-letnią kadencję powoływał Prezes Rady Ministrów.
1 sierpnia 2016 Rada została zniesiona, a jej kompetencje przejęło Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Instytut Pamięci Narodowej. Od 20 grudnia 2017 za upamiętnienie i uhonorowanie osób zasłużonych dla Narodu Polskiego w dziele pielęgnowania pamięci lub niesienia pomocy osobom narodowości polskiej lub obywatelom polskim innych narodowości będącym ofiarami zbrodni przeciwko pokojowi, ludzkości lub zbrodni wojennych w latach 1917–1990 odpowiada Instytut Solidarności i Męstwa imienia Witolda Pileckiego.
Do końca istnienia PRL Rada zajmowała się głównie walką i męczeństwem Polaków w czasie II wojny światowej. Patronowała wydawanej przez Wydawnictwo Interpress serii książek „Polacy na frontach II wojny światowej”. Następnie rozszerzyła swoją działalność na miejsca pamięci, pochówki, cmentarze i inne polskie miejsca martyrologii pozostałe od czasów wojny za wschodnią granicą. W sposób szczególny Rada opiekowała się cmentarzami oficerów polskich w Katyniu, Miednoje, Charkowie, Bykowni. Rada doprowadziła także do odbudowy Cmentarza Obrońców Lwowa i innych cmentarzy żołnierzy i powstańców polskich z walk i wojen XIX i XX w.
Radę obsługiwało Biuro Rady, kierowane przez etatowego sekretarza. W latach 2010–2016 funkcję tę pełnił Andrzej Krzysztof Kunert.
8 kwietnia 2008 Rada Polskiej Fundacji Katyńskiej nadała Radzie Medal Dnia Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej, lecz nie został on przyjęty przez ROPWiM.