W dzisiejszym świecie Ricercar stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu ludzi na całym świecie. Wraz z postępem technologii i globalizacją Ricercar zyskuje coraz większe znaczenie w codziennym życiu ludzi, wpływając między innymi na takie obszary, jak edukacja, praca, polityka i zdrowie. Dlatego tak ważne jest, aby zrozumieć i szczegółowo przeanalizować, w jaki sposób Ricercar zmienia i kształtuje świat, w którym żyjemy, a także możliwe implikacje i konsekwencje, jakie może to mieć w przyszłości. W tym artykule dokładnie zbadamy wpływ i znaczenie Ricercar dzisiaj, a także wyzwania i możliwości, jakie stwarza dla współczesnego społeczeństwa.
Ricercar (od wł. ricercare = szukać) – forma muzyczna rozwinięta w XVI i XVII wieku, komponowanie na instrumenty solowe lub zespoły instrumentów, a we wczesnym okresie także do wykonania wokalnego. Nazwą tą określa się dwa typy utworów: imitacyjne i swobodne.
Ricercar imitacyjny wyewoluował z motetu przeimitowanego. W jego rozwoju najpierw dążono do ograniczenia liczby tematów (J. Buus), a następnie wprowadzono skomplikowane środki techniczne takie jak augmentacja i dyminucja, zbliżając się tym samym do formy fugi. W połowie XVI wieku G. Cavazzoni zaczął komponować ricercary na organy, a jego kontynuatorami byli G. Gabrieli (stworzył ricercar jednotematowy) i G. Frescobaldi (zastosował kontrapunkty stałe).
Ricercar swobodny powstał na pocz. XVI w. i wywodzi się z muzyki lutniowej w formie bliskiej preludiom. Z biegiem czasu forma ta zbliżała się do ricercaru imitacyjnego, ale cały czas nawiązywała do formy preludium, rozwijając technikę figuracyjną, która zaowocowała powstaniem toccaty. Twórcami ricercarów swobodnych byli m.in. S. Gintzler, V. Bakfark i V. Galilei.
Sześciogłosowy ricercar jest częścią Musikalisches Opfer J.S. Bacha.