Rondo op. 1 (Chopin)
W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Rondo op. 1 (Chopin), badając jego liczne aspekty i znaczenia. _Var1 był obiektem zainteresowania i debaty na przestrzeni dziejów, budząc ciekawość i badania ekspertów z różnych dziedzin. Od wpływu na współczesne społeczeństwo po pochodzenie przodków, Rondo op. 1 (Chopin) stał się tematem o niekwestionowanym znaczeniu. Poprzez szczegółową analizę przeanalizujemy różne perspektywy istniejące wokół Rondo op. 1 (Chopin), starając się rzucić światło na jego prawdziwe znaczenie i wpływ na dzisiejszy świat.
Rondo c-moll op. 1 – utwór w formie ronda na fortepian skomponowany przez Fryderyka Chopina w 1825. Wydany w tym samym roku w Warszawie przez Andrzeja Brzezinę. Opublikowany został później jako opus pierwsze. Rondo utrzymane jest w stylu brillant.
Historia
Kompozycja powstała w okresie nauki Chopina w Liceum Warszawskim, do którego wstąpił w 1824. Chopin uczył się wtedy jednocześnie u Józefa Elsnera, wymagającego od ucznia poznania różnych form muzycznych. Utwór dedykowany został Luizie Linde („à Mme de Linde”), żonie Samuela Linde, dyrektora szkoły.
Rondo ukazało się drukiem 2 czerwca 1825 nakładem księgarza Andrzeja Brzeziny (wydawnictwo działało wtedy od trzech lat; w 1828 w tej samej oficynie opublikowano rondo op. 5). W tym samym dniu w Kurierze Warszawskim ukazała się informacja na ten temat. Wydanie zawiera liczne nieścisłości merytoryczne.
10 czerwca w warszawskim konserwatorium Chopin wykonał utwór na eolomelodikonie podczas koncertu na rzecz Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności zorganizowanego przez Józefa Jawurka, przyjaciela rodziny Chopinów. Było to powtórzenie koncertu, który odbył się 27 maja w kościele ewangelickim. Na obu zagrali ci sami muzycy. Po pierwszym koncercie w Allgemeine musikalische Zeitung opublikowano doniesienia anonimowego korespondenta, w których m.in. zachwalano zdolności improwizacyjne Chopina. Była to pierwsza wzmianka o kompozytorze w prasie zagranicznej.
W Berlinie utwór ukazał się jako op. 1 w 1835 nakładem Adolpha Schlesingera. W Warszawie wydanie miało być dostępne u Brzeziny. W Londynie utwór ukazał się w marcu 1836 nakładem Wessel & Co. Strona tytułowa informowała o nowym wydaniu poprawionym przez „jego ucznia J. Fontanę”. Brytyjski wydawca samowolnie opatrzył utwór tytułem „Adieu à Varsovie”. W październiku 1836 kompozycję wydał w Paryżu Maurice Schlesinger. W maju 1839 w Lipsku opus 1 wydał Hofmeister (wydanie poprawione częściowo przez kompozytora). W Warszawie nuty miały być dostępne u Sennewalda. Wydania opierano prawdopodobnie na warszawskim pierwodruku, korygując niektóre błędy (lub popełniając inne). Strony tytułowe informowały o dostępnych wersjach na 4 ręce. Prawdopodobnie powielały one to samo skrócone opracowanie (brak taktów 100–129) nieznanego autora (dokonane bez udziału Chopina).
Rękopis utworu zaginął. Rękopis incipitu (dwóch pierwszych taktów) przechowywany jest w Bibliotece Narodowej Francji.
Budowa
Utwór rozpisany w 357 taktach rozpoczyna się skokami między dźwiękami C i G granymi staccato. Refren (temat I) nawiązuje do rond Ludwiga van Beethovena. Między refrenami występują po dwa kuplety, przy czym pierwszy kuplet pełni funkcję tematu II. Według Fredericka Niecksa „tematy zbyt luźno są ze sobą powiązane”. Zdaniem Mieczysława Tomaszewskiego „tematom brak (...) jeszcze owej typowo chopinowskiej wyrazistości melodycznej i śpiewności”. Czas trwania utworu wynosi ok. 7,5 minuty.
Recepcja
W liście z 11 stycznia 1832 Robert Schumann polecał Friedrichowi Wieckowi nauczenie ronda op. 1 swojej córki Clary (późniejszej żony Schumanna). Zdaniem Fredericka Niecksa „indywidualność kompozytora jest tu jeszcze słabo widoczna, jednak nie możemy zarzucić mu naśladowania jakiegokolwiek mistrza”. Mieczysław Tomaszewski pisał: „Do badań nad twórczością Chopina (...) utwór ten ma szczególne znaczenie. Widoczne są tam wzory muzyki klasycznej, zarówno w strukturowaniu refrenu, tematu podstawowego jak i części wewnętrznych (...). Język harmoniczny tego utworu odpowiada zasadom muzyki klasycznej. (...) Natomiast stosunki harmoniczne zachodzące pomiędzy tematami zdradzają już wzory późniejsze”.
Nagrania
Rondo op. 1 nagrali m.in. Ludwik Stefański (ok. 1960) i Adam Harasiewicz (ok. 1965).
Uwagi
- ↑ Chopin dedykował jej również autograf Mazurka As-dur op. 24 nr 3 (1835).
- ↑ „Nowe Rondo na Pjanoforte, skomponowane i dedykowane JW. JPani Linde przez Freder. Chopin, wyszło z Litografji A. Brzeziny. Cena zł: 3”.
- ↑ Pochodzący ze spisu incipitów przygotowanych przez Chopina wraz z Augustem Franchomme’em i Sigismundem Neukommem na potrzeby indeksu zbiorowego wydania dzieł Chopina, które ostatecznie się nie ukazało.
- ↑ Muza, SX 0077. Na tym samym albumie w wykonaniu Stefańskiego Rondo à la Mazur F-dur op. 5, Rondo Es-dur op. 16 oraz Rondo na dwa fortepiany C-dur op. 73 (wspólnie z Haliną Czerny-Stefańską).
- ↑ Philips Records, PH 6747 017. Na tym samym albumie w wykonaniu Harasiewicza m.in. Rondo à la Mazur F-dur op. 5.
Przypisy
- ↑ a b c Tomaszewski ↓.
- ↑ a b c Łukaszewski 2014 ↓, s. 210.
- ↑ a b c d e f g h Ekier, Kamiński, Raczkiewicz 2005 ↓, s. 4.
- ↑ a b Tomaszewski 2022 ↓, s. 45.
- ↑ a b c d Zamoyski 1985 ↓, s. 25.
- ↑ a b c Chomiński 1978 ↓, s. 40.
- ↑ a b Rondeau composé pour le Pianoforte , Chopin.edu.pl .
- ↑ a b c d Łukaszewski 2014 ↓, s. 211.
- ↑ Tomaszewski 2022 ↓, s. 344–345.
- ↑ Chomiński 1978 ↓, s. 36, 40.
- ↑ Niecks 2011 ↓, s. 54.
- ↑ Chomiński 1978 ↓, s. 44, 184.
- ↑ Luiza Linde. Chopin.nifc.pl . Narodowy Instytut Fryderyka Chopina. .
- ↑ Tomaszewski 2022 ↓, s. 271.
- ↑ Tomaszewski 2022 ↓, s. 45, 271.
- ↑ NOWOŚCI WARSZAWSKIE, „Kurjer Warszawski” (129), 1825, s. 1 .
- ↑ a b Niecks 2011 ↓, s. 60.
- ↑ Niecks 2011 ↓, s. 56.
- ↑ Zamoyski 1985 ↓, s. 25–26.
- ↑ Tomaszewski 2022 ↓, s. 272.
- ↑ a b c Rondo pour le Pianoforte, Op. 1 , Chopin.edu.pl .
- ↑ a b Adieu à Varsovie, Rondeau, pour le Piano forte, Op. 1 , Chopin.edu.pl .
- ↑ Niecks 2011 ↓, s. 334–335.
- ↑ Chomiński i Turło 1990 ↓, s. 415.
- ↑ a b Rondo Pour Le Piano, Op. 1 , Chopin.edu.pl .
- ↑ a b Premier Rondo Pour Le Pianoforte, Op. 1 , Chopin.edu.pl .
- ↑ Tomaszewski 2022 ↓, s. 273.
- ↑ Rondo c-moll. Chopin.nifc.pl . Narodowy Instytut Fryderyka Chopina. .
- ↑ Incypity dzieł Fryderyka Chopina w układzie alfabetycznym , Chopin.pl .
- ↑ Chomiński i Turło 1990 ↓, s. 187.
- ↑ a b c Niecks 2011 ↓, s. 62.
- ↑ a b c Kański 1986 ↓, s. 62.
Bibliografia
- Mieczysław Tomaszewski, Chopin: człowiek, dzieło, rezonans, wyd. 3, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2022, ISBN 978-83-224-0857-5.
- Józef Michał Chomiński, Chopin, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1978, OCLC 462214174.
- Józef Kański, Dyskografia chopinowska: historyczny katalog nagrań płytowych, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1986, ISBN 83-224-0340-2.
- Frederick Niecks, Fryderyk Chopin jako człowiek i muzyk, Warszawa: Narodowy Instytut Fryderyka Chopina, 2011, ISBN 978-83-61142-30-0.
- Mieczysław Tomaszewski, Rondo c-moll op. 1, Cykl audycji „Fryderyka Chopina Dzieła Wszystkie”, Polskie Radio, Program II , Chopin.nifc.pl .
- Adam Zamoyski, Chopin, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1985, ISBN 83-06-01234-8.
- Marcin Tadeusz Łukaszewski, Przewodnik po muzyce fortepianowej, Warszawa: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2014, ISBN 978-83-224-0948-0.
- Jan Ekier, Paweł Kamiński, Witalis Raczkiewicz, KOMENTARZ ŹRÓDŁOWY /SKRÓCONY/, Ronda op. 1, 5, 16, Warszawa: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2005, ISBN 83-920365-5-7.
- Józef Michał Chomiński, Teresa Dalila Turło, Katalog dzieł Fryderyka Chopina, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1990, ISBN 83-224-0407-7.
Linki zewnętrzne
- Rondo c-moll op. 1 – nuty dostępne w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project
