Ruch Pięciu Gwiazd
W tym artykule chcemy zagłębić się w temat Ruch Pięciu Gwiazd i poznać wszystkie jego wymiary. Ruch Pięciu Gwiazd był tematem ciągłego zainteresowania w całej historii, z wieloma podejściami i analizami z różnych dyscyplin. Od swoich początków do chwili obecnej Ruch Pięciu Gwiazd odegrał kluczową rolę w życiu ludzi i rozwoju społeczeństwa. W tym artykule staramy się zbadać Ruch Pięciu Gwiazd z różnych perspektyw, analizując jego wpływ na kulturę, politykę, naukę, sztukę i życie codzienne. Mamy nadzieję, że ten artykuł posłuży jako kompleksowy przewodnik pomagający zrozumieć znaczenie i znaczenie Ruch Pięciu Gwiazd we współczesnym świecie.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Skrót |
M5S |
| Lider | |
| Data założenia |
4 października 2009 |
| Ideologia polityczna |
populizm, |
| Strona internetowa | |
Ruch Pięciu Gwiazd (wł. Movimento 5 Stelle, M5S) – włoska partia polityczna głosząca hasła antykorupcyjne, ekologiczne, eurosceptyczne, a także promujące demokrację bezpośrednią, określana jako ugrupowanie populistyczne.
Historia
Do 2013
W 2005 Beppe Grillo, popularny komik, założył blog poświęcony kwestiom ekologicznym i walce z korupcją w polityce. W 2006 przekazał centrolewicowemu premierowi Romano Prodiemu podpisy pod petycją wzywającą do transformacji ekologicznej, a rok później zorganizował masowe wiece popierające wykluczenie z polityki osób skazanych, wprowadzenie ograniczenia liczby kadencji dla posłów oraz głosowanie preferencyjne. W 2009 bezskutecznie próbował wystartować w prawyborach na lidera Partii Demokratycznej.
4 października 2009 powołał ugrupowanie polityczne pod nazwą Ruch Pięciu Gwiazd, który na fali popularności swojej strony internetowej beppegrillo.it i przy wykorzystaniu serwisów społecznościowych organizował masowe wiece, na których m.in. piętnował polityków mających zarzuty karne. Ruch opowiedział się za ochroną środowiska, zmniejszeniem produkcji odpadów, upaństwowieniem wodociągów, wzmocnieniem transportu publicznego, wsparciem dla odnawialnych źródeł energii, zwiększeniem efektywności energetycznej i rozwojem infrastruktury internetowej. Ruch postawił się w opozycji do klasycznych partii, przez co m.in. przez PD został uznany za partię populistyczną.
Ugrupowanie po raz pierwszy wystawiło swoje listy w wyborach regionalnych w 2010, uzyskując z reguły po kilka procent poparcia i wprowadzając pojedynczych radnych do rad regionów Emilia-Romania i Piemontu. W 2012 partia Beppe Grillo w wyniku wyborów lokalnych wygrała m.in. w Parmie, w której reprezentujący ją Federico Pizzarotti został wybrany na urząd burmistrza. W sondażach z tego samego roku regularnie zaczęła uzyskiwać poparcie na poziomie kilkunastu procent, w wyborach regionalnych na Sycylii uzyskała blisko 15% głosów (najwięcej spośród pojedynczych list wyborczych).
Od 2013
W wyborach w 2013 Ruch Pięciu Gwiazd wystartował samodzielnie. Partia zajęła trzecie miejsce (za koalicjami centrolewicy i centroprawicy), uzyskała około 25% głosów, co przełożyło się na ponad 50 mandatów w Senacie i blisko 110 mandatów w Izbie Deputowanych. Beppe Grillo nie ubiegał się o mandat w parlamencie. Ruch Pięciu Gwiazd pozostał ugrupowaniem opozycyjnym, propozycja koalicji z Partią Demokratyczną została przez M5S publicznie odrzucona. Kilka tygodni później kandydatem ruchu na prezydenta został związany z lewicą prawnik Stefano Rodotà, który nie uzyskał dostatecznego poparcia wśród elektorów. W wyborach europejskich w 2014 lista wyborcza tego ugrupowania zdobyła poparcie około 21% głosujących i 17 mandatów w PE VIII kadencji (europosłowie M5S przystąpili do frakcji Europa Wolności i Demokracji Bezpośredniej).
W wyniku wyborów lokalnych z czerwca 2016 kandydaci Ruchu Pięciu Gwiazd zostali burmistrzami m.in. Rzymu (Virginia Raggi) i Turynu (Chiara Appendino). W tym samym roku Ruch Pięciu Gwiazd prowadził kampanię przeciwko reformom konstytucyjnym i zmianom prawa wyborczego forsowanym przez premiera Mattea Renziego z PD, odrzuconych w 2016 w referendum.
We wrześniu 2017 partia przeprowadziła prawybory, w których zwyciężył Luigi Di Maio, stając się liderem politycznym swojego ugrupowania i jego kandydatem na premiera w wyborach w 2018. W głosowaniu z marca 2018 ugrupowanie zajęło drugie miejsce za koalicją centroprawicy, znacząco poprawiając swój wynik wyborczy sprzed pięciu lat (z wynikiem ponad 32% do każdej z izb). Uzyskało też największe poparcie wśród samodzielnych list wyborczych, wprowadziło do parlamentu ponad 220 posłów i ponad 110 senatorów.
Wyniki tych wyborów nie doprowadziły do uzyskania przez któryś z obozów politycznych większości w parlamencie pozwalającej na samodzielne rządzenie. Po długotrwałych negocjacjach 13 maja 2018 Ruch Pięciu Gwiazd podpisał porozumienie programowe z prawicową Ligą Północną. Formowanie rządu trwało jeszcze niespełna trzy tygodnie. Ostatecznie nowy gabinet, na czele którego stanął związany z M5S bezpartyjny prawnik Giuseppe Conte, powstał 1 czerwca 2018.
W maju 2019 w wyborach do PE ruch zajął trzecie miejsce (17,1% głosów i 14 mandatów), podczas gdy Liga Północna zanotowała znaczny wzrost poparcia w stosunku do wyborów krajowych). W sierpniu tegoż roku doszło do rozpadu koalicji z LN, która wystąpiła o wotum nieufności wobec rządu. Jeszcze w tym samym miesiącu partia porozumiała się jednak z dotąd opozycyjną Partią Demokratyczną. We wrześniu 2019 zaakceptowano porozumienie obu ugrupowań. Obie partie współtworzyły wówczas nowy gabinet pod kierownictwem dotychczasowego premiera. W styczniu 2020 z funkcji lidera partii zrezygnował Luigi Di Maio. Obowiązki lidera jako p.o. przejął wówczas Vito Crimi.
W lutym 2021 ruch dołączył do szerokiej koalicji popierającej nowo powołany rząd Maria Draghiego, uzyskując w nim cztery stanowiska ministrów. W sierpniu tegoż roku Giuseppe Conte został wybrany na przewodniczącego partii. Były premier wcześniej w tym samym roku opracował nowy statut ugrupowania, proponowane zmiany zostały zatwierdzone przez członków ruchu.
W czerwcu 2022 Luigi Di Maio wraz ze swoimi zwolennikami opuścił Ruch Pięciu Gwiazd, współtworząc ruch polityczny Insieme per il Futuro. Ruch wystartował samodzielnie w wyborach w tym samym roku, otrzymał 15,4% głosów do Izby Deputowanych (52 miejsca) i 15,6% głosów do Senatu (28 miejsc). Po utworzeniu w tym samym roku rządu, na czele którego stanęła Giorgia Meloni, ugrupowanie znalazło się w opozycji.
Poparcie w wyborach parlamentarnych
| Wybory | Izba Deputowanych | Senat | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Głosy (tys.) | % | Mandaty | +/- | Głosy (tys.) | % | Mandaty | +/- | |
| 2013 | 8691 | 25,6 | 109/630
|
– | 7286 | 23,8 | 54/315
|
– |
| 2018 | 10 732 | 32,7 | 227/630
|
 118
|
9734 | 32,2 | 112/315
|
58
|
| 2022 | 4334 | 15,4 | 52/400
|
 175
|
4286 | 15,6 | 28/200
|
84
|
Przypisy
- ↑ Nick Squires Rome, Peter Foster: Populist Five Star Movement wins largest share of vote in Italian election, exit poll indicates. telegraph.co.uk, 4 marca 2018. . (ang.).
- ↑ Silvia Mazzini: Can Beppe Grillo's internet democracy work?. aljazeera.com, 23 sierpnia 2014. . (ang.).
- ↑ On Energy, Italy's Five Star Movement Could Rock The Boat. theforbes.com, 5 marca 2018. . (ang.).
- ↑ Stephanie Kirchgaessner, Daniel Boffey: Eurosceptic Italy in race to form majority government. theguardian.com, 5 marca 2018. . (ang.).
- ↑ a b Italian upstart party does well in local polls. google.com, 21 maja 2012. .
- ↑ Oliver JJ Lane: Populist, Eurosceptic Five Star Movement Now Most Popular Party In Italy. breitbart.com, 7 lipca 2016. . (ang.).
- ↑ a b c d e Włoskie małżeństwo z rozsądku. krytykapolityczna.pl, 13 września 2019. .
- ↑ Notizie in due minuti. corriere.it, 5 października 2012. . (wł.).
- ↑ Tom Mueller: Beppe's Inferno. A comedian's war on crooked politics. newyorker.com, 4 lutego 2008. . (ang.).
- ↑ Alberto Pepe, Corinna Di Gennaro: Political protest Italian-style: The blogosphere and mainstream media in the promotion and coverage of Beppe Grillo's V–day. „First Monday” Vol. 14 z grudnia 2009. . (ang.).
- ↑ Regionali 28/03/2010. interno.it. . (wł.).
- ↑ Elezioni Comunali 2012 – Emilia-Romagna: Parma. repubblica.it, 2012. . (wł.).
- ↑ Elezioni regionali del 28 ottobre 2012. regione.sicilia.it. . (wł.).
- ↑ Elezioni 2013. corriere.it. . (wł.).
- ↑ a b Elezioni 2014: Europee. interno.it. . (wł.).
- ↑ Viola Giannoli: Chi è Virginia Raggi: la prima sindaca di Roma. repubblica.it, 20 czerwca 2016. . (wł.).
- ↑ Elezioni del 19 giugno – ballottaggio: Comune di TORINO. interno.it. .
- ↑ Di Maio candidato premier M5S. Alle primarie grilline 37mila votanti. ilmessaggero.it, 23 września 2017. . (wł.).
- ↑ Risultati elezioni 2018, i numeri del nuovo Parlamento: alla Camera il centrodestra a quota 260, i 5 Stelle saranno 221. ilfattoquotidiano.it, 6 marca 2018. . (wł.).
- ↑ Giovanni Legorano: Italy’s populist 5 Star, League parties reach deal on government program. marketwatch.com, 13 maja 2018. . (wł.).
- ↑ Elezione: Elezione 26/05/2019. interno.gov.it. . (wł.).
- ↑ Angela Giuffrida: Italian PM resigns with attack on 'opportunist' Salvini. theguardian.com, 20 sierpnia 2019. . (ang.).
- ↑ Mateusz Kucharczyk: Włochy: Ostatnia przeszkoda usunięta przed nowym rządem. euractiv.pl, 4 września 2019. .
- ↑ Michał Strzałkowski: Włochy: Luigi di Maio rezygnuje z kierowania Ruchem Pięciu Gwiazd. euractiv.pl, 22 stycznia 2020. .
- ↑ Vito Crimi, chi è il veterano del M5s successore di Di Maio che gestirà la transizione. tg24.sky.it, 22 stycznia 2020. . (wł.).
- ↑ Governo, Draghi scioglie la riserva e annuncia i ministri: Franco all'Economia, Cingolani alla Transizione ecologica, Cartabia alla Giustizia. repubblica.it, 12 lutego 2021. . (wł.).
- ↑ Annalisa Cuzzocrea: M5S, Conte eletto presidente col 93% di sì: „Ce la metterò tutta per non deludervi”. Con lui 5 vice. Ecco chi ci sarà nella sua squadra al comando. repubblica.it, 6 sierpnia 2021. . (wł.).
- ↑ Aleksandra Krzysztoszek: Koniec włoskich antysystemowców? Ruch Pięciu Gwiazd zrywa z przeszłością. euractiv.pl, 5 sierpnia 2021. .
- ↑ Di Maio: „Molti ci hanno chiesto di aderire a Insieme per il futuro”. Spadafora coordinatore politico, Di Stasio e Di Nicola capigruppo Camera e Senato. repubblica.it, 23 czerwca 2022. . (wł.).
- ↑ Elezioni: centrodestra al 43,8 per cento alla Camera, 44 per cento al Senato. agenzianova.com, 26 września 2022. . (wł.).
- ↑ Tutti gli eletti in Parlamento, partito per partito. pagellapolitica.it, 29 września 2022. . (wł.).
- ↑ Elezione: Camera. interno.it. . (wł.).
- ↑ Elezione: Senato. interno.it. . (wł.).
Linki zewnętrzne
- Oficjalna strona partii. . (wł.).
| Partie reprezentowane w parlamencie krajowym lub europejskim |
|---|
