W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Ryszard Schnepf, badając jego wiele aspektów i zagłębiając się w jego znaczenie w różnych obszarach. Od wpływu na społeczeństwo po implikacje dla nauki i technologii, Ryszard Schnepf przyciąga uwagę zarówno ekspertów, jak i entuzjastów. W następnych kilku linijkach zbadamy jego pochodzenie, rozwój i znaczenie w dzisiejszym świecie, oferując szczegółowe spojrzenie, które pozwoli nam lepiej zrozumieć jego wpływ i potencjał. Dołącz do nas w tej ekscytującej podróży do serca Ryszard Schnepf!
Ryszard Schnepf (2014) | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Ambasador RP w Stanach Zjednoczonych | |
Okres |
od 22 września 2012 |
Poprzednik | |
Następca | |
Ambasador RP w Hiszpanii | |
Okres |
od 2 grudnia 2008 |
Poprzednik | |
Następca | |
Podsekretarz stanu w MSZ | |
Okres |
od 2007 |
Sekretarz stanu w KPRM | |
Okres |
od 2005 |
Ambasador RP w Kostaryce | |
Okres |
od 2001 |
Poprzednik | |
Następca | |
Ambasador RP w Urugwaju | |
Okres |
od 1991 |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
Ryszard Marian Schnepf (ur. 22 września 1951 w Warszawie) – polski dyplomata, historyk, iberysta, wykładowca i urzędnik państwowy, w latach 2005–2006 sekretarz stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, w latach 2007–2008 podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, były ambasador RP w Urugwaju (z akredytacją na Paragwaj), Kostaryce (z akredytacją w innych krajach Ameryki Środkowej), Hiszpanii (z akredytacją na Andorę), Stanach Zjednoczonych (z akredytacją na Wspólnotę Bahamów).
W 1974 ukończył studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego (jego praca magisterska dotyczyła działalności Ignacego Domeyki w Chile), w 1979 obronił napisaną pod kierunkiem Tadeusza Łepkowskiego pracę doktorską z zakresu historii Ameryki Łacińskiej (genezy tamtejszych masowych partii politycznych) w Instytucie Historii Polskiej Akademii Nauk. Od 1978 był związany z Katedrą Iberystyki UW, był m.in. zastępcą jej kierownika. Współzakładał tamtejszą komórkę NSZZ „Solidarność”. W latach 1982–1983 pracował jako wykładowca historii Polski na Indiana University w Stanach Zjednoczonych. Został też wykładowcą w Ośrodku Studiów Amerykańskich UW. Pod pseudonimem Paweł Zamorski publikował w czasopismach drugoobiegowych.
Specjalizuje się w zagadnieniach z zakresu kultury latynoamerykańskiej i współczesnych problemów krajów iberoamerykańskich.
W 1988 pełnił funkcję redaktora prowadzącego w tygodniku „Echo Tygodnia” w Kanadzie. W latach 1991–1996 sprawował urząd ambasadora RP w Urugwaju (z akredytacją na Paragwaj), a następnie pełnił funkcję dyrektora Fundacji Shalom. Od 1998 do 2000 był wicedyrektorem Departamentu Spraw Zagranicznych w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. Od 2000 do 2001 pełnił funkcję ministra pełnomocnego w ambasadzie RP w Madrycie, gdzie odpowiadał za sprawy Unii Europejskiej. W 2001 objął stanowisko ambasadora w Kostaryce z jednoczesną akredytacją na Nikaraguę, Honduras, Salwador, Gwatemalę, Panamę i Belize.
W styczniu 2005 został pełnomocnikiem ministra spraw zagranicznych ds. obchodów 25-lecia NSZZ „Solidarność”. 31 października tego samego roku został mianowany sekretarzem stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. Brał udział w negocjacjach dotyczących budżetu Unii Europejskiej na szczycie Rady Europejskiej w grudniu 2005. W maju 2006 podał się do dymisji, gdy bez uzgodnienia z premierem przedstawił własną koncepcję związaną z Gazociągiem Północnym. Został zdymisjonowany 1 czerwca 2006. Jako powód rezygnacji ze stanowiska podał rozbieżności programowe w kwestii polityki bezpieczeństwa energetycznego kraju. Został następnie pełnomocnikiem ministra spraw zagranicznych ds. zagrożeń globalnych.
22 listopada 2007 powołano go na funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych w rządzie Donalda Tuska. 21 listopada 2008 został odwołany z tej funkcji w związku z jego nominacją (postanowieniem z 20 sierpnia) na stanowisko ambasadora RP w Królestwie Hiszpanii (z akredytacją na Księstwo Andory), które objął 2 grudnia tego samego roku. 12 września 2012 mianowany na stanowisko ambasadora RP w Stanach Zjednoczonych (a 24 grudnia 2012 otrzymał akredytację na tożsame stanowisko we Wspólnocie Bahamów). 31 lipca 2016 został odwołany z urzędu ambasadora i zakończył pracę w MSZ. W 2018 wszedł w skład Rady Muzeum Historii Żydów Polskich Polin w Warszawie. W lutym 2024 powrócił do pracy w MSZ.
Został członkiem Konferencji Ambasadorów RP, powołanej w 2018 grupy byłych dyplomatów. W sierpniu 2019 sygnował przygotowany przez tę grupę list, napisany w związku z planowaną wizytą Donalda Trumpa w Polsce, w którym Polskę określono jako kraj, „który nie jest praworządny”.
Syn pułkownika Maksymiliana Sznepfa (1920–2003) i Alicji Schnepf z domu Szczepaniak (ur. 1930).
W okresie studiów grał w profesjonalnym zespole muzycznym (występy m.in. w Hybrydach).
Z pierwszego małżeństwa ma córkę Zuzannę Schnepf-Kołacz (m.in. byłą wicekonsul RP w Mediolanie). Jego drugą żoną została dziennikarka Dorota Wysocka-Schnepf z którą ma dwoje dzieci: córkę Antonię i syna Maxa.
Zna biegle angielski i hiszpański. Posługuje się także włoskim, portugalskim i rosyjskim.