W dzisiejszym artykule porozmawiamy o Rzeczpospolita Trojga Narodów. Rzeczpospolita Trojga Narodów to temat, który w ostatnich latach zyskał na znaczeniu i wzbudził duże zainteresowanie społeczeństwa. W tym artykule dokładnie zbadamy różne aspekty i aspekty związane z Rzeczpospolita Trojga Narodów, od jego powstania po jego dzisiejszy wpływ. Przeanalizujemy jego wpływ w różnych obszarach, a także opinie i perspektywy ekspertów w danej dziedzinie. Ponadto przyjrzymy się jego ewolucji w czasie i możliwym przyszłym scenariuszom, które mogą pojawić się wokół Rzeczpospolita Trojga Narodów. Nie przegap tej fascynującej eksploracji Rzeczpospolita Trojga Narodów!
1658–1659 | |||
| |||
Język urzędowy | |||
---|---|---|---|
Stolica | |||
Ustrój polityczny | |||
Typ państwa |
federacja Korony Królestwa Polski, Wielkiego Księstwa Litewskiego i Wielkiego Księstwa Ruskiego | ||
Pierwszy władca | |||
Waluta | |||
Unia hadziacka |
federacja Korony Polskiej, Wielkiego Księstwa Litewskiego i Wielkiego Księstwa Ruskiego | ||
Religia dominująca |
rzymskokatolicka; | ||
Rzeczpospolita Trojga Narodów na tle współczesnych granic |
Rzeczpospolita Trojga Narodów (łac. Res Publica, lit. Trijų Tautų Respublika, ukr. Рѣч Посполита) – współczesny termin określający XVII-wieczny projekt polityczny przekształcenia federacji Korony Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego tworzącej Rzeczpospolitą Obojga Narodów w organizm trójczłonowy powstały przez wyodrębnienie Wielkiego Księstwa Ruskiego, połączonego unią realną z dwoma pozostałymi.
W 1569 mocą zawartej unii lubelskiej ziemie ruskie Wielkiego Księstwa Litewskiego zostały włączone do Rzeczypospolitej Obojga Narodów. W XVII wieku doszło na tych ziemiach do serii buntów i powstań kozackich z największym z nich powstaniem Chmielnickiego, które istotnie osłabiły Rzeczpospolitą. Kolejna konsekwencją wydarzeń na Ukrainie było poddanie jej przez Bohdana Chmielnickiego państwu rosyjskiemu podczas tzw. ugody perejasławskiej w 1654.
Stojąc w obliczu długotrwałej wojny polsko-rosyjskiej 1654–1667 (tzw. "potop rosyjski") Rzeczpospolita zgodziła się formalnie na powołanie nowego, trzeciego członu unii, jakim miało być Wielkie Księstwo Ruskie. W 1658 zawarto unię hadziacką, która obowiązywała krótko w latach 1658–1659, ostatecznie nie weszła w życie. W czasie krótkiego jej obowiązywania stoczona została bitwa pod Konotopem (8 lipca 1659) zakończona zwycięstwem wojsk polsko-rusko-tatarskich nad moskiewskimi.
Jednak samo kozactwo było podzielone politycznie i ostatecznie zaakceptowało zwierzchni podział Ukrainy na Prawobrzeżną (która pozostała przy Rzeczypospolitej) i Lewobrzeżną (podległą Carstwu Rosyjskiemu, a z czasem przez nie zaanektowaną). Stan ten usankcjonował w 1667 roku polsko-rosyjski rozejm andruszowski kończący "potop rosyjski".
Do idei tej powrócono w czasie powstania styczniowego, bezskutecznie próbując wywołać powstanie na ziemiach zabranych, także na ziemiach ruskich. Wyrazem tych dążeń było tzw. odnowienie unii horodelskiej, w czasie Manifestacji Jedności Rzeczypospolitej Obojga Narodów w Horodle w 1861, gdzie przybyła szlachta polska, litewska, wołyńska i podolska. Unia miała obejmować trzy narody: Polaków, Litwinów i Rusinów. Odzwierciedleniem tych wydarzeń oraz pewnej ugody politycznej, było używanie w czasie powstania styczniowego 1863 przez Rząd Narodowy opcjonalnie herbu, który obok godła Polski i Wielkiego Księstwa Litewskiego przedstawiał postać Archanioła Michała, patrona Rusi. Manifest 22 stycznia wzywał Do broni więc, Narodzie Polski, Litwy i Rusi.