W dzisiejszym świecie Sacrum Commercium beati Francisci cum domina Paupertate stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum ludzi. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, implikacje w życiu codziennym czy znaczenie w historii, Sacrum Commercium beati Francisci cum domina Paupertate zajął centralną pozycję w bieżących dyskusjach i debatach. W miarę dalszego zgłębiania tego tematu ważne jest, aby przeanalizować wszystkie jego aspekty i rozważyć jego wpływ na różne aspekty naszego życia. Ten artykuł ma na celu zagłębienie się w Sacrum Commercium beati Francisci cum domina Paupertate z różnych perspektyw i przedstawienie szerokiej i pełnej wizji jego znaczenia i znaczenia w dzisiejszym świecie.
| Autor | |
|---|---|
| Tematyka |
religijna |
| Typ utworu |
poemat alegoryczny |
| Wydanie oryginalne | |
| Miejsce wydania | |
| Język | |
| Data wydania |
między 1227 a 1280 |
Sacrum Commercium beati Francisci cum domina Paupertate lub tylko Sacrum Commercium (łac. Mistyczne zaślubiny błogosławionego Franciszka z Panią Ubóstwem) – trzynastowieczny poemat alegoryczny autorstwa Jana z Parmy o duchowych zaślubinach św. Franciszka z Asyżu z Panią Ubóstwem.
Poemat stanowi źródło do biografii Franciszka z Asyżu i historii założonego przez niego zakonu, szczególnie w tym, co dotyczy ubogiej formy życia ślubowanej zgodnie z regułą.
Utwór przedstawia w udramatyzowanej formie biblijno-ascetyczną refleksję dotyczącą franciszkańskiego ubóstwa[1].
Od XIV w. łaciński zwrot «Sacrum Commercium» tłumaczony jest jako mistyczne zaślubiny. We wczesnych źródłach franciszkańskich i pismach samego Franciszka mowa jest raczej o pani czy damie ubóstwie, pani biedzie niż o małżonce. Idea wyrażona we wczesnych źródłach bliższa jest raczej językowi rycerskiemu – wierność rycerza szlachetnej damie. Dopiero Żywot Drugi Tomasza z Celano i Legenda większa Bonawentury z Bagnoregio przypiszą świętemu relację wierności małżeńskiej względem Pani Biedy[2]. Commercium może też być tłumaczone jako: przymierze, wymiana, kontrakt, relacja[3].
Kronika 24 generałów przypisuje autorstwo Sacrum Commercium byłemu generałowi zakonu Janowi z Parmy. Po ustąpieniu ze stanowiska w 1257 teolog ten osiadł w eremie w Greccio. Zmarł w 1289. Sacrum Commercium jest bogate w cytaty ze Starego i Nowego Testamentu, brak w nim jednak jakichkolwiek wskazówek, iż autorem mogła być osoba oskarżona o joachinizm o silnych konotacjach profetycznych i apokaliptycznych. Jak wiadomo z historii zakonu, Jan z Parmy był sądzony z rozkazu papieża ze względu na sympatię dla ruchu związanego z osobą potępionego mistyka cysterskiego Joachima z Fiore[2]. Giorgio Petrocchi przypisał autorstwo Janowi Parentiemu[4].
Sacrum Commercium dzieli się na prolog i 31 rozdziałów[5]: