Sala taneczna w Arles

W tym artykule Sala taneczna w Arles zostanie szczegółowo przeanalizowany, uwzględniając jego różne aspekty, wpływ i znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Od jego początków po obecną ewolucję, zbadane zostaną różne aspekty, które sprawiają, że Sala taneczna w Arles jest tematem cieszącym się dużym zainteresowaniem i debatą. Ponadto zbadany zostanie jego wpływ w różnych obszarach, takich jak kultura, polityka, edukacja i technologia. Poprzez tę wyczerpującą analizę staramy się przedstawić wszechstronną wizję Sala taneczna w Arles, aby wzbogacić wiedzę na ten temat i zachęcić do krytycznej refleksji na temat jego roli we współczesnym świecie.

Sala taneczna w Arles
De danszaal
Ilustracja
Autor

Vincent van Gogh

Data powstania

1888

Medium

olej na płótnie

Wymiary

65,0 × 81,0 cm

Miejsce przechowywania
Miejscowość

Paryż

Lokalizacja

Musée d’Orsay

Sala taneczna w Arles (hol. De danszaal, ang: The Dance Hall in Arles) – tytuł obrazu olejnego (nr kat.: F 547, JH 1652) namalowanego przez Vincenta van Gogha w grudniu 1888 podczas jego pobytu w miejscowości Arles.

Historia i opis

23 października 1888 Paul Gauguin przyjechał do Arles, aby wspólnie z Vincentem van Goghiem realizować marzenia o wspólnym studio na południu Francji. Malowali razem do połowy grudnia, ale ich entuzjazm szybko przygasł, gdy ich różne osobowości zderzyły się ze sobą. Paul Gauguin uwielbiał odwiedzać lokale taneczne i zadawać się z prostytutkami. Mieszkając w Arles również oddawał się tej rozrywce, a Vincent van Gogh podążał za nim, choć tego typu życie właściwie go nie interesowało.

Obraz Sala taneczna w Arles ukazuje przypuszczalnie wieczór w Folies-Arlésiennes – sali tanecznej przy Boulevard des Lices. Wpływ Gauguina jest tu wyraźny, ponieważ van Gogh skrupulatnie zastosował zasady syntetyzmu i cloisonizmu, wypracowane przez jego przyjaciela w Pont-Aven, przejawiające się w jednolitych barwach, kładzionych grubymi pociągnięciami pędzla. Wyraźne są też odniesienia do sztuki japońskiej, widoczne w niezwykłym wypiętrzeniu perspektywy i w dziwnym, dekoracyjnym pierwszym planie, na którym dominują zakrzywione, konturowe linie. Poprzez mnogość postaci, różnorodność stylu ich ubiorów i sposobu noszenia artysta umiejętnie oddał uczucie tłoku i kolorystycznego nasycenia. Z prawej strony widoczna jest Augustine Roulin, która samotnie odwraca się w stronę widza, a jej twarz zdaje się wyrażać klaustrofobiczny strach. W tej ciepłej i wypełnionej tłumem scenie artysta nie ukazał tyle radości życia, co np. Toulouse-Lautrec, dla którego podobne miejsca stanowiły drugi dom.

Sala taneczna w Arles należy do grupy obrazów namalowanych przez van Gogha z pamięci; oprócz niego są to: Siewca III, Widzowie na arenie w Arles i Wspomnienie ogrodu w Etten. Artysta malując je przestrzegał zasady Gauguina:

Sztuka jest abstrakcją, musisz ją wyprowadzić z natury, tak jak marzysz i myśleć bardziej o swojej kreatywności i o tym co z niej powstanie, niż o samej rzeczywistości.

Przypisy

  1. David Brooks (Vincent Van Gogh Gallery): The Paintings: Dance Hall in Arles, The. . (ang.).
  2. a b c Musée d’Orsay: Vincent van Gogh. The Dance Hall in Arles. . (ang.).
  3. a b c Janice Anderson: Vincent van Gogh. Bokia, 1994, s. 26. ISBN 91-7115-030-7. (szw.).
  4. Ingo F. Walther, Rainer Metzger, Michael Hulse (tłum.): Van Gogh: The Complete Paintings. Vol. I & II. Köln: Taschen, 2010, s. 453. ISBN 978-3-8365-2299-1. (ang.).

Linki zewnętrzne