W tym artykule zajmiemy się tematem Seishirō Itagaki z różnych perspektyw, aby zaoferować szeroką i kompletną wizję tego tematu. Seishirō Itagaki jest dziś tematem niezwykle istotnym, ponieważ wpływa na różne obszary społeczeństwa, kultury, gospodarki, polityki i życia codziennego. Idąc tym tropem, zbadamy różne aspekty Seishirō Itagaki, analizując jego historię, obecne implikacje i możliwy przyszły rozwój. Ponadto skupimy się na konkretnych aspektach, które budzą zainteresowanie Seishirō Itagaki, takich jak jego wpływ na określone grupy ludności, jego wpływ na środowisko lub jego związek z innymi istotnymi zjawiskami. Krótko mówiąc, ten artykuł ma na celu przedstawienie pełnego i wzbogacającego przeglądu Seishirō Itagaki, dostarczając informacji, refleksji i analiz, które mogą zainteresować wszystkich typów czytelników.
Rikugun-taishō generał | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1904–1945 |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Stanowiska |
minister wojny |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Seishirō Itagaki (jap. 板垣征四郎, いたがき せいしろう Itagaki Seishirō; ur. 21 stycznia 1885, zm. 23 grudnia 1948) – japoński dowódca wojskowy, generał Cesarskiej Armii Japońskiej w czasie II wojny światowej, minister wojny (1938–1939).
Obok Kanji Ishiwary, odegrał główną rolę w planowaniu tzw. incydentu mandżurskiego z września 1931, który pociągnął za sobą wojskową okupację położonej w północno-wschodnich Chinach Mandżurii. Był wówczas szefem Sekcji Wywiadu Armii Kwantuńskiej. Następnie po utworzeniu Mandżukuo, był tam w latach 1932-1934 doradcą wojskowym. Od 1936 szef sztabu Armii Kwantuńskiej.
Po licznych awansach w hierarchii wojskowej, w okresie od 3 czerwca 1938 do 30 sierpnia 1939 pełnił obowiązki ministra wojny. W okresie II wojny światowej (1939-1941) piastował między innymi obowiązki szefa sztabu japońskiej grupy armijnej o nazwie Chińska Armia Ekspedycyjna (Shina Haken-gun) oraz komendanta głównego japońskiej Armii Koreańskiej (Chōsen-gun). Po wojnie aresztowany przez Amerykanów i sądzony za zbrodnie wojenne, został skazany przez Międzynarodowy Trybunał Wojskowy dla Dalekiego Wschodu na śmierć i powieszony 23 grudnia 1948 r. Ciało zostało poddane kremacji, a prochy rozrzucono nad Pacyfikiem.