Spółgłoska szczelinowa dziąsłowa dźwięczna

Temat Spółgłoska szczelinowa dziąsłowa dźwięczna wzbudził zainteresowanie wielu ludzi na przestrzeni dziejów. Od samego początku Spółgłoska szczelinowa dziąsłowa dźwięczna był przedmiotem debaty, badań i analiz specjalistów z różnych dziedzin. Jego znaczenie przekroczyło granice i wpłynęło na różne kultury na całym świecie. W tym artykule zbadamy różne aspekty Spółgłoska szczelinowa dziąsłowa dźwięczna, od jego wpływu na dzisiejsze społeczeństwo po jego ewolucję w czasie. Ponadto sprawdzimy, jak Spółgłoska szczelinowa dziąsłowa dźwięczna wpłynął na różne aspekty życia codziennego i jakie perspektywy na przyszłość rysują się dla tego tematu. Dołącz do nas w tej podróży i odkryj wszystko, co ma do zaoferowania Spółgłoska szczelinowa dziąsłowa dźwięczna!

Spółgłoska szczelinowa sycząca dziąsłowa dźwięczna
Numer IPA 133
z
Jednostka znakowa

z

Unikod

U+007a

UTF-8 (hex)

7a

Inne systemy
X-SAMPA z
Kirshenbaum z
IPA Braille
Przykład
informacjepomoc
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Spółgłoska szczelinowa sycząca dziąsłowa dźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczana jest symbolem: .

Artykulacja

W czasie artykulacji podstawowego wariantu :

Terminologia

Spółgłoskę zalicza się do spółgłosek syczących, czyli sybilantów.

Przykłady

  • spółgłoska laminalna
w języku polskim: zupa
w języku angielskim: zone „strefa”
w języku perskim: ﺰﻤﻴﻦ „ziemia”
  • spółgłoska apikalna
w kastylijskim dialekcie języka hiszpańskiego: desde „od kiedy”
w języku nowogreckim: ζάλη „zawroty głowy”

Spółgłoska szczelinowa niesycząca dziąsłowa dźwięczna

W niektórych językach występuje spółgłoska szczelinowa niesycząca dziąsłowa dźwięczna, pozbawiona odrębnego symbolu IPA, zapisywana , lub , kiedy zachodzi potrzeba rozróżnienia.

Artykulacja

W czasie artykulacji podstawowego wariantu :

Przykłady

  • w języku islandzkim: þakið "dach". W tym języku zwykle jest to spółgłoska apikalna.

Przypisy

  1. a b Magnus Pétursson. Étude de la réalisation des consonnes islandaises þ, ð, s, dans la prononciation d'un sujet islandais à partir de la radiocinématographie. „Phonetica”. 33, s. 203-216, 1971. DOI: 10.1159/000259344. (fr.). 
  2. a b Peter Ladefoged, Ian Maddieson: The Sounds of the World's Languages. Oxford: Blackwell, 1996, s. 144-145. ISBN 0-631-19814-8. (ang.).