Spółgłoska zwarto-szczelinowa
W tym artykule poruszymy temat Spółgłoska zwarto-szczelinowa, który reprezentuje podstawowy aspekt życia ludzi. Od niepamiętnych czasów Spółgłoska zwarto-szczelinowa był przedmiotem badań, debat i refleksji ze względu na jego wpływ na różne obszary społeczeństwa. Na przestrzeni dziejów Spółgłoska zwarto-szczelinowa odegrał kluczową rolę w rozwoju ludzkości, wpływając na sposób, w jaki ludzie wchodzą w interakcje, myślą i odnoszą się do siebie nawzajem. Dlatego konieczne jest zagłębienie się w różne aspekty, które obejmuje Spółgłoska zwarto-szczelinowa, od jego początków po dzisiejsze znaczenie, aby zrozumieć jego znaczenie i znaczenie we współczesnym kontekście.
Spółgłoski zwarto-szczelinowe (afrykaty) powstają, gdy w pierwszej fazie artykulacji dochodzi do blokady przepływu przez jamę ustną i nosową (zwarcia), po czym tworzy się dostatecznie wąska szczelina, by powstał szum, tarcie.
Różnica między spółgłoską zwarto-szczelinową a sekwencją spółgłoski zwartej i szczelinowej polega na tym, że w spółgłosce zwarto-szczelinowej element szczelinowy całkowicie zastępuje plozję.
Lista afrykat
- – wargowo-zębowa bezdźwięczna – niemieckie pf
- – dziąsłowa bezdźwięczna – polskie c, włoskie z w wyrazie grazia
- – dziąsłowa dźwięczna – polskie dz, włoskie z w wyrazie mezzo
- – dziąsłowa boczna bezdźwięczna – np. tl w języku nawaho
- – dziąsłowa boczna dźwięczna – dl w języku nawaho
- – zadziąsłowa bezdźwięczna – angielskie ch, czeskie č
- – zadziąsłowa dźwięczna - angielskie j
- – dziąsłowo-podniebienna bezdźwięczna – polskie i serbsko-chorwackie ć
- – dziąsłowo-podniebienna dźwięczna – polskie dź, serbsko-chorwackie đ
- – miękkopodniebienna bezdźwięczna – k w szwajcarskiej odmianie języka niemieckiego
- – języczkowa bezdźwięczna – np. w języku wolof i językach didojskich