Szkoła Narodowa Polska w Paryżu
Dziś Szkoła Narodowa Polska w Paryżu to temat, który budzi duże zainteresowanie i debatę w społeczeństwie. Jego znaczenie wzrosło w ostatnich latach i obejmuje różne obszary, takie jak technologia, kultura, polityka i nauka. Szkoła Narodowa Polska w Paryżu udało się przyciągnąć uwagę ekspertów i fanów, a także ogółu obywateli, stając się podstawową częścią mediów i agendy społecznej. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty i aspekty związane z Szkoła Narodowa Polska w Paryżu, aby zaoferować wszechstronną i zaktualizowaną wizję tego tematu, który ma dziś ogromne znaczenie.
| średnia | |
.jpg)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
15, rue Lamandé |
| Data założenia |
1842 |
Położenie na mapie Paryża  | |
Położenie na mapie Francji  | |
Położenie na mapie Île-de-France  | |
 48°53′11,483″N 2°19′09,973″E/48,886523 2,319437
| |
| Strona internetowa | |
Szkoła Narodowa Polska, szkoła batiniolska, szkoła Batignolles, szkoła Batiniol – polskie liceum powstałe w 1842 w paryskiej dzielnicy Batignolles, w 17. dzielnicy Paryża z inicjatywy działaczy tamtejszej polskiej emigracji (Stowarzyszenia Naukowej Pomocy, Rady Założycieli Towarzystwa Wychowania Narodowego Dzieci Wychodźców Polskich, Stowarzyszenia Ojców Rodzin Polskich na Wychodźstwie) oraz z osobistej inicjatywy generała Józefa Dwernickiego.
Historia szkoły
Przedsięwzięcie miało służyć przekazywaniu polskich tradycji narodowych dzieciom emigrantów w okresu powstania listopadowego, najczęściej urodzonych we Francji w rodzinach mieszanych polsko-francuskich. Szkoła rozpoczęła swoją działalność na jesieni 1842 w Châtillon-sous-Bagneux. W pierwszym roku przyjęto dziewiętnastu uczniów i zatrudniono polskiego nauczyciela. Szkoła działała w ramach francuskiej szkoły pana Chapuzet.
Polscy uczniowie realizowali program szkoły francuskiej i dodatkowo zajęcia z języka i historii Polski. Nosili też specyficzne polskie mundurki – kopię munduru warszawskiej gwardii narodowej z okresu powstania listopadowego z guzikami z Orłem i Pogonią oraz rogatywki.
Inicjatywa spotkała się z przychylnym przyjęciem emigracji i poparciem władz francuskich. Zaczęto zbierać fundusze. Jan Ledóchowski przekazał na rzecz szkoły sumę 29 tysięcy franków. Koncert Fryderyka Chopina z kwietnia 1843 również dostarczył poważnych sum pieniędzy. Szkołę wspomógł Komitet Polsko-Francuski generała Lafayette'a i Nikołaj Turgieniew, dekabrysta, emigrant rosyjski, syn pisarza Iwana Turgieniewa. Nie żałował funduszy na utrzymanie szkoły Ksawery Branicki. Władze francuskie ufundowały stypendia dla początkowo pięćdziesięciu, a później stu uczniów.
W tej sytuacji w 1843 szkoła została przeniesiona do Paryża na ulicę Fossés Saint Jacques i stała się samodzielną polską placówką szkolną z własnym personelem i programem nauczania.
Dalszy rozwój szkoły spowodował kolejną zmianę adresu i w 1844 szkoła znalazła nowy budynek na Boulevard des Batignolles. Od nazwy tej ulicy powstała popularna w środowisku polskim nazwa szkoły – szkoła Batiniol.
Rosła liczba uczniów: od 35 w 1844 do 300 w 1860. Program nauczania został wzbogacony o kursy typowo wojskowe jak topografia czy też terenowe ćwiczenia wojskowe. W ten sposób kierownictwo szkoły chciało dać podstawy do tworzenia kadry wojskowej mającej wziąć udział w przyszłym wyzwoleniu Polski. W rezultacie aż ponad sześćdziesięciu absolwentów z lat 1845–1870 zrobiło karierę w armii francuskiej. Napoleon III dekretem z 8 kwietnia 1869 przyznał jej status instytucji użyteczności publicznej (L’Ecole Polonaise des Batignolles est reconnue comme établissement d’utilité publique).
Wojna francusko-pruska 1870 i Komuna Paryska z 1871 spowodowała upadek szkoły. Wielu Polaków wzięło udział w walkach po stronie komunardów, w efekcie fala represji rządu III Republiki dotknęła również szkołę Batiniol. Udało się ją ocalić, ale liczba uczniów spadła do 95 w 1872. Szkoła musiała się też przenieść do mniejszego budynku na ulicy Lamandé. Spadała ciągle liczba uczniów do poziomu 30 – 40 elewów rocznie w latach 1900-1918. Ostatecznie szkoła została zamknięta w 1922.
Tradycje szkolnictwa polskiego w dzielnicy Batignolles zostały podtrzymane przez dwie kolejne szkoły mieszczące się w miejscu historycznej szkoły Batiniol.
Gimnazjum i Liceum im Cypriana Norwida
W 1940 utworzono Gimnazjum i Liceum im Cypriana Norwida. Ponieważ Paryż miał być zajęty przez Niemców szkołę ewakuowano do Villard-de-Lans w okolicach Grenoble i tam działała do 1945, kiedy to została przejęta przez władze oświatowe PRL. Szkoła wróciła do Paryża i po pewnych perturbacjach znalazła się na ulicy Lamandé. Ostatnie egzaminy maturalne odbyły się w 1963, a następnie szkołę wraz z archiwami przeniesiono do Polski do III Liceum Ogólnokształcącego im. Stefana Żeromskiego w Gdańsku.
Zespół Szkół przy Ambasadzie RP W Paryżu
W 1976 reaktywowano Szkołę Polską w dzielnicy Batignolles tworząc istniejący obecnie Zespół Szkół przy Ambasadzie RP w Paryżu.
Przypisy
- ↑ Była to olbrzymia suma – na przykład dobrze prosperująca w środowisku szlachty normandzkiej rodzina Józefa Konstantego Ramotowskiego, porucznika drugiego pułku piechoty liniowej, osiągała w tym okresie dochody na poziomie 5 tysięcy franków rocznie, a pułkownik Józef Święcicki – ostatni dowódca słynnego czwartego pułku piechoty liniowej żył w Paryżu z zasiłku w wysokości 75 franków miesięcznie.
- ↑ Szkolny Punkt Konsultacyjny im. Adama Mickiewicza przy Ambasadzie RP w Paryżu , paryz.orpeg.pl (pol.).