Szymon Bogumił Zug

Świat Szymon Bogumił Zug zawsze cieszył się stałym i stale rozwijającym się zainteresowaniem. Niezależnie od tego, czy mówimy o postaci historycznej, zjawisku kulturowym czy temacie naukowym, Szymon Bogumił Zug w taki czy inny sposób odcisnął swoje piętno na ludzkości. Jego wpływ rozprzestrzenił się w czasie i nadal wywiera wpływ. W tym artykule szczegółowo zbadamy znaczenie Szymon Bogumił Zug i sposób, w jaki ukształtował on nasze społeczeństwo, a także konsekwencje, jakie ma na przyszłość. Od swoich początków do chwili obecnej Szymon Bogumił Zug wywołał niezliczone dyskusje, debaty i badania, które miały na celu zrozumienie jego zakresu i znaczenia w życiu ludzi.

Szymon Bogumił Zug
Ilustracja
Szymon Bogumił Zug na srebrnym
medalu z 1781
Data i miejsce urodzenia

20 lutego 1733
Merseburg

Data i miejsce śmierci

11 sierpnia 1807
Warszawa

Dziedzina sztuki

architektura

Epoka

klasycyzm

Ważne dzieła

kościół Świętej Trójcy w Warszawie

Kościół Świętej Trójcy w Warszawie

Szymon Bogumił Zug (niem. Simon Gottlieb Zug; ur. 20 lutego 1733 w Merseburgu, zm. 11 sierpnia 1807 w Warszawie) – pochodzący z Saksonii architekt działający w Polsce, przedstawiciel klasycyzmu.

Życiorys

Od 1752 roku pracował w Saskim Urzędzie Budowy w Dreźnie, od 1756 roku w Saskim Urzędzie Budowlanym w Warszawie.

Projektant wielu klasycystycznych budowli w Polsce, tworzył w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XVIII wieku. W krajobrazowych założeniach ogrodowych reprezentował nurt preromantyczny. Sprawował opiekę architektoniczną nad Arsenałem warszawskim. Jego założenia ogrodowe to obok Arkadii Młociny (od ok. 1760 r.), Solec (1772 r.), Powązki (ok. 1772 r.), Mokotów (ok. 1775 r.), park na Książęcem (ok. 1776 r.) i na Górze (ok. 1779 r.). W tych ogrodach wzniósł szereg pawilonów, z których niektóre istnieją do dziś.

Został nobilitowany w 1768 roku przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Był wolnomularzem.

Po III rozbiorze Polski i zajęciu Warszawy przez Prusaków, nowe władze powierzyły mu nadzór architektoniczny nad Zamkiem Królewskim.

Został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (aleja 5, grób 19). Pierwotny nagrobek Zuga nie zachował się. W setną rocznicę śmierci (1907 r.) staraniem parafian został ufundowany nowy w postaci żeliwnego krzyża stojącego na cokole z piaskowca.

Ważniejsze prace

Upamiętnienie

  • W 1928 roku jego imieniem nazwano ulicę na warszawskich Bielanach.

Galeria

Uwagi

  1. Na nagrobku widnieje data 20 listopada. Te datę podaje także: Stanisław Łoza, Architekci i budowniczowie w Polsce, Warszawa 1954, s. 346
  2. Na nagrobku widnieje data 20 listopada. Te datę podaje także: Stanisław Łoza, Architekci i budowniczowie w Polsce, Warszawa 1954, s. 346

Przypisy

  1. a b c Wielka Encyklopedia PWN. Tom. 30. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 448. ISBN 83-01-14365-7.
  2. Elżbieta Charazińska: Ogród Saski. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1979, s. 47. ISBN 83-01-00061-9.
  3. Ludwik Hass: Sekta farmazonii warszawskiej : pierwsze stulecie wolnomularstwa w Warszawie (1721–1821). Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1980, s. 164. ISBN 83-06-00239-3.
  4. Bożena Wierzbicka: Gmachy i wnętrza sejmowe w Polsce. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 1998, s. 121. ISBN 83-7059-285-6.
  5. a b Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 1023. ISBN 83-01-08836-2.
  6. śp. Szymon Bogumił Zug
  7. a b Andrzej Cereniewicz: Cmentarze ewangelickie w Warszawie. Przewodnik praktyczny. Warszawa: Wydawnictwo FotoArtPrint, 2011, s. 22. ISBN 978-83-931773-3-2.
  8. Pałac w Jabłonnie. XVIII-wieczny zespół pałacowo-parkowy. palacjablonna.pl. .
  9. Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 354. ISBN 83-86619-97X.

Linki zewnętrzne