Dziś Tadeusz Brzeski nadal jest tematem cieszącym się dużym zainteresowaniem i znaczeniem w społeczeństwie. Wraz z postępem technologii i globalizacją Tadeusz Brzeski staje się coraz bardziej obecnym tematem w codziennym życiu ludzi. Niezależnie od tego, czy na poziomie osobistym, społecznym czy zawodowym, Tadeusz Brzeski wpływa na wszystkie aspekty naszego życia. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Tadeusz Brzeski, od jego historii i ewolucji po dzisiejszy wpływ. Dodatkowo sprawdzimy, jak Tadeusz Brzeski wpłynął na różne obszary i jak wygenerował znaczące zmiany w sposobie, w jaki żyjemy i odnosimy się do otaczającego nas świata.
Data i miejsce urodzenia |
6 września 1884 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
27 marca 1958 |
Rektor Uniwersytetu Warszawskiego | |
Okres | |
Poprzednik | |
Następca | |
Prezes Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie | |
Okres | |
Poprzednik |
utworzenie towarzystwa |
Następca | |
Odznaczenia | |
Tadeusz Brzeski (ur. 6 września 1884 w Dębicy, zm. 27 marca 1958 w Londynie) – polski ekonomista, profesor i rektor Uniwersytetu Warszawskiego.
Był synem Bronisława i Józefy z Nikorowiczów. Ukończył szkołę średnią w Tarnowie (1902), następnie studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim i Lwowskim (do 1906) oraz ekonomię na uniwersytetach w Berlinie i Monachium (do 1909). Obronił doktorat praw na UJ (1907).
W latach 1909–1916 pracował w Departamencie Rolniczym Wydziału Krajowego we Lwowie; po przedstawieniu pracy O granicach ekonomii społecznej został w roku 1916 docentem w Katedrze Ekonomii Politycznej Uniwersytetu Lwowskiego. W 1919 roku przeniósł się na Uniwersytet Poznański. Był tam profesorem nadzwyczajnym, kierował Katedrą Ekonomii Społecznej, zorganizował Sekcję Ekonomiczno-Polityczną na Wydziale Prawnym. Od 1922 roku był profesorem Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie kierował II Katedrą Ekonomii. W roku akademickim 1928/1929 pełnił funkcję dziekana Wydziału Prawa, w latach 1930/1931 i 1933/1934 prorektora, a w 1929/1930 rektora. Sprawował opiekę nad kilkoma organizacjami studenckimi.
W roku 1928 został członkiem czynnym, rok później członkiem zwyczajnym Towarzystwa Naukowego Warszawskiego; był wiceprezesem towarzystwa w latach 1931–1937. W roku 1932 został także członkiem korespondentem PAU, należał ponadto do Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk (od 1920), na emigracji w Londynie w latach 1950–1958 pierwszy prezes Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie.
Po wybuchu II wojny światowej wyjechał do Lwowa, a potem został deportowany do Kazachstanu. Stamtąd przedostał się wraz z armią Andersa do Londynu, gdzie pozostał już do końca życia. Pracował w Katedrze Ekonomii Uniwersytetu w Oksfordzie, był dziekanem Polskiego Wydziału Prawa (1944–1947). Kierował Katedrą Ekonomii i pełnił funkcję rektora Polskiego Uniwersytetu na Obczyźnie (od 1951). Był także przewodniczącym Komisji Rewizyjnej Skarbu Narodowego. 21 grudnia 1953 został powołany przez prezydenta RP na uchodźstwie do składu Głównej Komisji Rozjemczej.
Zmarł 27 marca 1958 roku. Został pochowany na Londyn Acton Cemetery (Q G37).
Zajmował się teorią ekonomii, planowaniem gospodarczym i finansami. Ogłosił m.in.: