Nigdy w historii ludzkości nie było tylu informacji o Telewizja Polska, co dziś dzięki Internetowi. Jednak dostęp do wszystkiego, co związane z Telewizja Polska, nie zawsze jest łatwy. Nasycenie, słaba użyteczność i trudność w rozróżnieniu prawidłowych i nieprawidłowych informacji o Telewizja Polska są często trudne do pokonania. To właśnie zmotywowało nas do stworzenia niezawodnej, bezpiecznej i skutecznej witryny.
Było dla nas jasne, że aby osiągnąć nasz cel, nie wystarczy mieć poprawne i sprawdzone informacje o Telewizja Polska. Wszystko, co zebraliśmy na temat Telewizja Polska, musieliśmy również przedstawić w jasny, czytelny sposób, w strukturze ułatwiającej korzystanie z serwisu, z czystym i wydajnym wyglądem oraz z priorytetem szybkości ładowania. Jesteśmy przekonani, że udało nam się to osiągnąć, choć cały czas pracujemy nad wprowadzaniem drobnych usprawnień. Jeśli to, co znalazłeś w Telewizja Polska, było dla Ciebie przydatne i czułeś się komfortowo, będzie nam bardzo miło, jeśli wrócisz do wikious.com, kiedy tylko zechcesz i będziesz tego potrzebował.
| |
 Gmach TVP w Warszawie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Adres |
00-999 Warszawa |
| Data założenia | |
| Forma prawna | |
| Prezes | |
| Przewodniczący rady nadzorczej | |
| Udziałowcy |
Skarb Państwa |
| Nr KRS | |
| Zatrudnienie | |
| Dane finansowe | |
| Przychody | |
| Wynik operacyjny | |
| Wynik netto | |
| Kapitał zakładowy | |
| Strona internetowa | |
Telewizja Polska (TVP) – polski telewizyjny nadawca publiczny i zarazem spółka akcyjna Skarbu Państwa.
Od 1993 status prawny nadawcy określa ustawa o radiofonii i telewizji, zgodnie z którą Telewizja Polska zobowiązana jest realizować „misję publiczną (…) oferując (…) zróżnicowane programy i inne usługi w zakresie informacji, publicystyki, kultury, rozrywki, edukacji i sportu, cechujące się pluralizmem, bezstronnością, wyważeniem i niezależnością oraz innowacyjnością, wysoką jakością i integralnością przekazu”. Obecnie (2020) nadawca finansuje swoją działalność przede wszystkim z rekompensat z budżetu państwa z tytułu utraconych wpływów z opłat abonamentowych, w mniejszym stopniu z emisji reklam i sponsoringu, abonamentu radiowo-telewizyjnego i sprzedaży wyprodukowanych przez siebie programów. Władze TVP wybiera i odwołuje Rada Mediów Narodowych; od 2022 funkcję prezesa zarządu sprawuje Mateusz Matyszkowicz.
TVP jest nadawcą kanałów telewizyjnych dostępnych w naziemnej telewizji cyfrowej: TVP1 HD, TVP2 HD, TVP3, TVP Info HD, TVP Sport HD, TVP Historia, TVP ABC, TVP Kultura HD, TVP Rozrywka, TVP Kobieta, TVP Dokument, TVP Polonia HD, TVP Nauka i Biełsat TV oraz dostępnych drogą satelitarną lub kablową: TVP Seriale i TVP HD. Ponadto TVP jest nadawcą kilku kanałów internetowych, m.in.: TVP World, TVP Kultura 2, TVP Parlament, TVP ABC 2, TVP Historia 2 i Alfa TVP dostępnych na platformie hybrydowej oraz w serwisie TVP Stream i aplikacji TVP VOD i TVP GO.
Nadaje w systemie cyfrowym – tą drogą dostępne jest dziewięć kanałów nadawcy. TVP całkowicie wypełnia trzeci multipleks naziemnej telewizji cyfrowej, który po wyłączeniu telewizji analogowej 23 lipca 2013 roku pokrywa zasięgiem właściwie cały kraj, a także wykorzystuje multipleksy pierwszy i szósty.
Pomimo iż ustawa o radiofonii i telewizji z 1993 zobowiązuje Telewizję Polską do zachowywania bezstronności i niezależności przekazu, to od lat 90. była ona wielokrotnie przez różnych komentatorów oskarżana o brak obiektywizmu i podleganie wpływom politycznym. Podczas rządów SLD i prezesury Roberta Kwiatkowskiego TVP bardzo często zarzucano upolitycznienie i sprzyjanie politykom lewicy i ówczesnemu prezydentowi RP Aleksandrowi Kwaśniewskiemu, a w mediach używano wtedy określenia „Telewizja Białoruska Oddział w Warszawie” będącego porównaniem do reżimowych mediów na Białorusi. W okresie rządów koalicji PO-PSL w latach 2007-2015 opozycyjne media prawicowo-konserwatywne zarzucały TVP dyskryminację tych środowisk przy jednoczesnym faworyzowaniu obozu władzy. Natomiast począwszy od 2016, po przejęciu władzy przez Prawo i Sprawiedliwość i wprowadzeniu nowelizacji ustawy o radiofonii i telewizji, TVP bardzo często zarzucane jest silne nastawienie prorządowe, w tym jawne wspieranie Andrzeja Dudy w czasie kampanii prezydenckiej w 2020, przy jednoczesnym dyskredytowaniu krytyków władzy i łamaniu zasad etyki dziennikarskiej, co przełożyło się na znaczny spadek ocen wiarygodności i rzetelności TVP względem wcześniejszych lat.
Za prekursora telewizji w Polsce należy uznać Jana Szczepanika, zwanego „polskim Edisonem”, który w 1897 opatentował w Brytyjskim Urzędzie Patentowym (patent brytyjski nr 5031) „telektroskop” – czyli „aparat do reprodukowania obrazów na odległość za pomocą elektryczności”.
W 1929 Stefan Manczarski skonstruował aparaturę telewizji mechanicznej opartą na synchronicznie wirujących dwóch tarczach Nipkowa, po stronie nadawczej i odbiorczej. Sygnał telewizyjny był przekazywany przewodem elektrycznym. Urządzenie przesyłało jedynie nieruchomy obraz. Stefan Manczarski swój wynalazek nazwał „sposób telewizyjnego przesyłania obrazów za pośrednictwem drutu i radia”.
Doświadczenia prowadził też zespół naukowców i inżynierów w 1931 w rozgłośni Polskiego Radia w Katowicach. Aparatura nadawczo-odbiorcza według systemu J.L. Bairda z wykorzystaniem tarczy Nipkowa. Oba urządzenia nadawczo-odbiorcze telewizji mechanicznej były napędzane jednym wspólnym silnikiem zapewniającym pełną synchronizację obu zespołów. Sygnał przekazywany był kablem w ramach jednego laboratorium. Pracami eksperymentalnymi kierował inż. Twardawa.
Dopiero później prace nad uruchomieniem stacji telewizyjnej w Polsce rozpoczęły się w 1935 w Warszawie w Państwowym Instytucie Telekomunikacyjnym oraz Polskim Radiu. W 1937 na szesnastym piętrze wieżowca Prudential rozpoczęła działalność eksperymentalna stacja telewizyjna. Kierownikiem stacji został Władysław Cetner.
W 1937 zainstalowano nadajnik foniczny, a na początku 1938 – nadajnik wizyjny. Ponadto w 1938 zbudowano na dachu „drapacza chmur”, bo tak go nazwano, konstrukcję wieży o wysokości 16 m, na której zamontowano maszt rurowy pod antenę nadawczą o wysokości 11 metrów. Antena znajdowała się więc 87 m nad ziemią, co zapewniało odbiór sygnału wizji w odległości 20 km i fonii 30 km od anteny nadawczej. Pokazy próbnej transmisji telewizyjnej odbyły się 5 października 1938 i 26 sierpnia 1939 w Warszawie z udziałem Mieczysława Fogga.
Była to telewizja mechaniczna, nadająca w standardzie 120 linii. Wyemitowano m.in. film z telekina „Barbara Radziwiłłówna” z Jadwigą Smosarską w roli głównej, a w tym czasie trwały prace nad telewizją elektroniczną 343-liniową. Rozwój prac badawczych nad telewizją, które były bardzo zaawansowane (przewidywano uruchomienie stałego programu w 1940), przerwał wybuch II wojny światowej.
Do prac nad Polską Telewizją powrócono w 1947. Prace w Państwowym Instytucie Telekomunikacyjnym (później Instytucie Łączności) prowadzone były pod kierownictwem Janusza Groszkowskiego i Lesława Kędzierskiego. 15 grudnia 1951 otwarto wystawę „Radio w walce o pokój i postęp”, w trakcie której zostały pokazane próbne transmisje telewizyjne z udziałem pokazów artystów, codzienna emisja programu telewizyjnego trwała do 20 stycznia 1952. W 1952 przy ul. Ratuszowej 11 w Warszawie powstało doświadczalne studio, powołano też pierwszy zespół programu telewizji. Pierwszy program został wyemitowany 25 października 1952 o godz. 19:00 (w przeddzień wyborów do Sejmu). Wówczas z Instytutu Łączności nadano 30-minutowy montaż form artystycznych z udziałem Marty Nowosad, Jerzego Michotka, Witolda Grucy i Jana Mrozińskiego, który był odbierany na 24 odbiornikach „Leningrad” rozmieszczonych w klubach i świetlicach. Pierwszą spikerką była Maria Rosa-Krzyżanowska. Kolejne audycje odbyły się 15 listopada 1952 (pokazano fragmenty Lalki z Niną Andrycz w roli głównej) i 5 grudnia 1952 (fragmenty Króla i aktora z Teatru Kameralnego w Warszawie).
Trzy miesiące później – 23 stycznia 1953 – zainicjowano regularną emisję programu polskiej telewizji (pół godziny raz na tydzień). 22 lipca 1954 uruchomiono Doświadczalny Ośrodek Telewizyjny z własnym zespołem dziennikarskim. Program nadawano z budynku dawnego banku przy placu Powstańców Warszawy 7, specjalnie odbudowanego i powiększonego po zniszczeniach wojennych na potrzeby nowo powstającej instytucji. Program ośrodka emitowano początkowo raz w tygodniu w piątki, od 1 kwietnia 1955 – dwa razy (we wtorki i w piątki), od 1 listopada 1955 – trzy razy (w poniedziałki, środy i piątki), a od 1 stycznia 1956 – cztery razy (dodatkowo w niedziele). Wyjątkowo codzienna emisja odbywała się podczas transmisji Wyścigów Pokoju i V Światowego Festiwalu Młodzieży i Studentów w 1955.
30 kwietnia 1956 otwarto Warszawski Ośrodek Telewizyjny, co umożliwiło dostęp do programów TV większej grupie odbiorców. WOT emitował program pięć razy w tygodniu. 1 maja 1956 pracę rozpoczął Telewizyjny Ośrodek Transmisyjny ze stacją nadawczą umieszczoną w Pałacu Kultury i Nauki oraz anteną na szczycie iglicy na wysokości 227 m. Zasięg stacji wynosił ok. 55 km.
Prawdziwym początkiem Telewizji Polskiej było stworzenie 1 lipca 1958 Zespołu Programu Telewizyjnego przy Polskim Radiu. W dwa lata później (8 grudnia 1960) powołano Komitet do spraw Radia i Telewizji „Polskie Radio i Telewizja”. Od tego czasu Polskie Radio i TVP miały równorzędny status. Pierwszym szefem Radiokomitetu (stanowisko równorzędne z ministrem) został Włodzimierz Sokorski (szefowie pionów radia i telewizji posiadali rangę wiceministrów). 1 lutego 1961 ruszyła codzienna emisja programu telewizyjnego. Na przełomie lat 50. i 60. powstało siedem ośrodków regionalnych TVP (dysponujących własnymi studiami) w:
18 lipca 1969 oddano do użytku Centrum Radiowo-Telewizyjne w Warszawie przy ul. Woronicza. W celu jego stworzenia poniesiono duże nakłady finansowe, technikom zaś udało się też skompletować wysokiej klasy sprzęt telewizyjny.
2 października 1970 uroczyście uruchomiono drugi ogólnopolski program telewizyjny. TVP2 od początku swego istnienia skupiała się głównie na programach kulturalnych i rozrywkowych (m.in. Studio 2).
Otwarcie Polski na Zachód – charakterystyczne dla epoki Gierka – pozwoliło na dostęp polskiej telewizji do nowoczesnych technologii z wolnego świata. Pierwszym efektem współpracy było nadanie 16 marca 1971 pierwszego programu w kolorze przy użyciu francuskiego systemu SECAM – była to adaptacja monodramu Antona Czechowa O szkodliwości palenia tytoniu. Z czasem był to standard przyjęty we wszystkich krajach (oprócz Rumunii) demokracji ludowej. Początkowo emisje programu w kolorze nadawane były raz w tygodniu, od 6 grudnia 1971 codziennie w kolorze transmitowane były obrady zjazdu PZPR (dla przykładu pierwsze cykliczne emisje kolorowe w Europie nadano w 1967), jednak ze względu na brak odbiorników i ich wysoki koszt kolorowa telewizja nie była w tym czasie dostępna dla większości polskich telewidzów.
W 1972 po przejęciu stanowiska prezesa TVP przez Macieja Szczepańskiego pracę w telewizji straciło ok. 12 tys. osób.
1 listopada 1975 w Psarach-Kątach (Góry Świętokrzyskie) oddano do użytku pierwszą w Polsce naziemną stację łączności satelitarnej, która znacznie poszerzyła możliwości nadawcze TVP.
Po długim czasie przerwy w tworzeniu nowych ośrodków telewizyjnych, 12 stycznia 1985 roku powstał lokalny oddział telewizji w Lublinie – TVP3 Lublin. 1 stycznia 1989 roku powstała Telegazeta, pierwszy w Polsce teletekst.
Przemiany społeczno-polityczne przełomu lat 80. i 90. spowodowały także reformę telewizji. W 1987 TVP utraciła monopol na emitowanie telewizji w Polsce, kiedy to w dzielnicy Warszawy Ursynów powstała pierwsza prywatna polska stacja telewizyjna „Ursynat”. W 1989 powstała kolejna stacja Sky Orunia nadająca na terenie Gdańska do 1996, a 6 lutego 1990 powstała następna stacja PTV Echo, nadająca na terenie Wrocławia i okolic do 8 marca 1995, a następnie 5 grudnia 1992 powstała telewizja Polsat, która 5 października 1993 otrzymała od Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji koncesję na emisję naziemną w Polsce i 27 stycznia 1994 koncesję na ogólnopolską telewizję komercyjną. Na początku lat 90. zdecydowano o całkowitym przejściu z systemu SECAM na system PAL, w którym jako pierwszy, bo od 1 stycznia 1994, nadawał program II (wtedy na ten system przeszły również TVP Polonia i stacje regionalne TVP). 1 stycznia 1993 roku wraz z Polskim Radiem TVP zostało członkiem Europejskiej Unii Nadawców (EBU). Jednocześnie od lat 90. wielu prezenterów i dziennikarzy TVP zaczęło odchodzić z telewizji publicznej, przechodząc do telewizji komercyjnych (m.in. do Polsatu i TVN-u).
Programom informacyjnym TVP po 1989 roku zarzucano uleganie wpływom politycznym w zależności od tego, kto rządzi w Polsce oraz stronniczość i brak obiektywizmu. W 1997 roku uruchomiono pierwszy kanał tematyczny telewizji publicznej – Tylko Muzyka, który jednak zakończył nadawanie rok później ze względów formalno-prawnych. W 1998 roku powstała oficjalna strona internetowa Telewizji Polskiej – www.tvp.pl. W 2004 miała miejsce pierwsza edycja organizowanego przez TVP sylwestrowego widowiska muzycznego, która odbyła się pod nazwą Sylwester z Gwiazdami. 24 kwietnia 2005 emisję rozpoczął kolejny kanał tematyczny – TVP Kultura. W kolejnych latach Telewizja Polska uruchomiała kolejne kanały tematyczne (18 listopada 2006 – TVP Sport, 3 maja 2007 – TVP Historia, 6 października 2007 – TVP Info, który zastąpił TVP3, 6 grudnia 2010 – TVP Seriale, 15 kwietnia 2013 – TVP Rozrywka, 1 września 2013 – TVP Regionalna, 15 lutego 2014 – TVP ABC). W 2008 Telewizja Polska rozpoczęła emisję w jakości HD, 6 sierpnia tegoż roku rozpoczęła emisję stacja TVP HD. 16 czerwca 2011 uruchomiono pierwszy internetowy kanał tematyczny – TVP Parlament. 1 czerwca 2012 dwa ogólnopolskie programy TVP1 i TVP2 zaczęły nadawać w jakości HD. Telewizja Polska pracuje nad wprowadzeniem obrazu 3D do swoich kanałów. W ramach naziemnej telewizji cyfrowej i wybranych operatorów kablowych i satelitarnych umożliwia korzystanie z telewizji hybrydowej za pomocą Platformy Hybrydowej TVP. W planach jest uruchomienie kolejnych kanałów, TVP Nauka, TVP 4K i TVP Muzyka.
W 2018 roku Telewizja Polska zaczęła nadawać – jako jedna z trzech największych stacji telewizyjnych – w jakości 4K pod nazwą TVP 4K. 17 września 2019 roku rozpoczął nadawanie kanał TVP Wilno przeznaczony dla Polaków mieszkających na Litwie. W marcu 2020, w związku z pandemią COVID-19 oraz decyzją o zamknięciu placówek oświatowych, Telewizja Polska zainicjowała we współpracy z Ministerstwem Edukacji Narodowej projekt „Szkoła z TVP”. 19 listopada 2020 rozpoczął nadawanie kanał TVP Dokument, 8 marca 2021 – TVP Kobieta, a w 2022 TVP Nauka. 26 października 2021 Telewizja Polska ogłosiła, że w 2022 roku zamierza odświeżyć aplikację TVP Stream w telewizji hybrydowej HbbTV oraz pojawi się w niej usługa catch-up TV i rozbudowany serwis pogodowy, a zmiany związane są m.in. ze zmianami standardu nadawania naziemnej telewizji cyfrowej z DVB-T na DVB-T2/HEVC. 10 listopada 2021 TVP Stream pojawiło się jako kanał telewizyjny w naziemnej telewizji cyfrowej na multipleksie testowym MUX 5. Na urządzeniach obsługujących platformę HbbTV uruchamia się Platforma Hybrydowa TVP, natomiast na urządzeniach nieposiadających obsługi tej platformy nadawana jest plansza informująca o serwisie HbbTV nadawcy publicznego. W czwartek, 23 grudnia 2021, w związku z zapowiedzianą zmianą standardu nadawania naziemnej telewizji cyfrowej, Telewizja Polska uruchomiła planszę SprawdzamTV(biał. (tar.)), którą można znaleźć na pozycji 28 naziemnej telewizji cyfrowej. Celem było umożliwienie wszystkim odbiorcom łatwego przetestowania odbiornika. 1 lutego 2022 kanał TVP Stream w naziemnej telewizji cyfrowej zastąpiło TVP GO. 14 lutego 2022 Telewizja Polska udostępniła aplikację TVP GO na urządzenia mobilne z systemami operacyjnymi iOS i Android, w której dostępna jest transmisja na żywo wszystkich stacji telewizyjnych należących do TVP z wyjątkiem TVP HD i TVP Seriale oraz TVP Wilno.
30 grudnia 2015 – kilka tygodni po zwycięstwie Prawa i Sprawiedliwości w wyborach parlamentarnych – Sejm uchwalił nowelizację Ustawy o radiofonii i telewizji, na mocy której Ministerstwo Skarbu Państwa przejęło od Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji kompetencje organu powołującego i odwołującego zarządy i rady nadzorcze TVP oraz Polskiego Radia. Była to znacząca zmiana względem obowiązującego dotychczas prawa – przed jego zmianą członków rad nadzorczych powoływała KRRiT, a Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Ministerstwo Skarbu Państwa wskazywały po jednym przedstawicielu; z kolei zarządy TVP i PR były wybierane w konkursach przez rady nadzorcze, a ostateczne rozstrzygnięcia musiała zaakceptować KRRiT. Ponadto nowelizacja znosiła kadencyjność zarządów i rad nadzorczych mediów państwowych, a z dniem jej wejścia w życie następowało wygaszenie mandatów ich dotychczasowych członków. Reprezentujący PiS Ryszard Terlecki stwierdził, że media publiczne wykazały się „skrajnie nierzetelną pracą” w kontekście relacjonowania sporu wokół Trybunału Konstytucyjnego poprzez krytykowanie poczynań rządu, co należało zakończyć. W podobnym, krytycznym wobec TVP tonie wypowiadał się prezydent Andrzej Duda i jego przedstawiciele, którzy utrzymywali, że celem nowelizacji jest przywrócenie bezstronności, obiektywności i wiarygodności mediów publicznych.
31 grudnia Senat przyjął nowelizację ustawy. Tego samego dnia w proteście przeciwko nowelizacji do dymisji podali się dyrektorzy TVP1, TVP2, TVP Kultura, Telewizyjnej Agencji Informacyjnej oraz kadr. 7 stycznia 2016 prezydent podpisał nowelizację, która weszła w życie następnego dnia, na skutek czego Janusz Daszczyński przestał pełnić funkcję prezesa TVP. Tego samego dnia stanowisko to objął Jacek Kurski, wieloletni polityk PiS.
Nowelizacja ustawy o radiofonii i telewizji z 30 grudnia 2015, określana jako „mała ustawa medialna”, obowiązywała do 30 czerwca 2016. Do tego czasu miała zostać opracowana nowa ustawa o mediach publicznych, reformująca ich strukturę prawno-organizacyjną i sposób finansowania, która z czasem została podzielona na trzy ustawy, mające wejść w skład tzw. dużej ustawy medialnej. Ostatecznie prac nad „dużą ustawą medialną” nie udało się zakończyć przed upływem 1 lipca, w związku z czym 22 czerwca 2016 Sejm przyjął tzw. pomostową ustawę medialną. Ustawa ta powołała do życia Radę Mediów Narodowych, która przejęła od Ministerstwa Skarbu Państwa kompetencje organu powołującego i odwołującego zarządy i rady nadzorcze TVP oraz Polskiego Radia. W skład rady wchodzą trzy osoby wybierane przez Sejm i dwie wskazane przez największe kluby opozycyjne, powoływane przez prezydenta, co w praktyce oznacza, że większość głosów w Radzie należy do osób, które zostały zgłoszone i wybrane przez mające w Sejmie większość Prawo i Sprawiedliwość. Choć w sierpniu 2016 RMN odwołała Jacka Kurskiego z funkcji prezesa zarządu TVP, szybko wycofała się z tej decyzji i zdecydowała, że uchwała w tej sprawie wejdzie w życie dopiero po wyłonieniu w konkursie nowego prezesa telewizji. Konkurs został rozstrzygnięty w październiku 2016 – głosami członków Rady wybranych tam z rekomendacji PiS oraz Kukiz’15 wygrał go Jacek Kurski.
Na równi z wprowadzaniem zmian ustawowych, na początku 2016 w TVP rozpoczęta została wymiana kadrowa. Osoby dotychczas pracujące w stacji zastąpili nowi dziennikarze, związani poprzednio z różnymi mediami, głównie prawicowymi i konserwatywnymi: Telewizją Republika i tygodnikiem „W Sieci”, a także m.in. z Polsatem, Radiem Wnet, „Gazetą Polską Codziennie” i Telewizją Trwam. Również w roli komentatorów bieżących wydarzeń, występujących w programach informacyjnych i publicystycznych TVP, zaczęły pojawiać się przede wszystkim osoby związane z prawą stroną sceny dziennikarsko-politycznej; niejednokrotnie osoby te miały bezpośrednie powiązania z PiS, o czym widzowie nie byli informowani. Z TVP pożegnało się wielu z jej dotychczasowych pracowników i pracowniczek – zwolnione zostały m.in. Beata Tadla, Hanna Lis i Diana Rudnik, wypowiedzenie otrzymał Piotr Maślak, sam odszedł Piotr Kraśko. TVP nie przedłużyła też umowy z Tomaszem Sekielskim. W marcu 2017, po 20 latach pracy w TVP, z telewizji odszedł dziennikarz i krytyk kulinarny Robert Makłowicz, który został zwolniony za skrytykowanie stacji po tym, jak TVP zmanipulowała jego wypowiedź dla własnych działań marketingowych.
Od czasu zmian ustawowych i kadrowych Telewizja Polska była krytykowana za silne nastawienie prorządowe połączone z dyskredytowaniem krytyków władzy, przeczenie misji telewizji publicznej oraz łamanie zasad etyki dziennikarskiej, w tym zasad: prawdy, obiektywizmu, oddzielania informacji od komentarza, szacunku i tolerancji oraz pierwszeństwa dobra odbiorcy. Programom TVP Info, jak i Wiadomościom oraz innym programom informacyjnym emitowanym na antenach TVP zarzucano dezinformację, przyrównywano je też do propagandy Dziennika Telewizyjnego w latach 70. i 80. w PRL. Publicystka OKO.press Agata Szczęśniak zarzuciła pracownikom TVP Info odpowiedzialnym za dobór komentarzy użytkowników Twittera, które następnie są wyświetlane podczas programów, że wybierają tylko te zgodne z linią narracyjną władzy, by „podsycać nienawiść i pokazywać, że w społeczeństwie nie ma zróżnicowanych opinii – wszyscy popierają rząd”.
W odpowiedzi na oskarżenia o stronniczość Jacek Kurski wielokrotnie argumentował, że TVP podczas jego prezesury dokonała „przełamania monopolu informacyjnego” oraz przyczyniła się do zwiększenia pluralizmu w polskich mediach.
Wraz ze zmianami w mediach publicznych w 2015 znacząco wzrosła liczba skarg składanych na Telewizję Polską do Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji. Przykładowo: w czerwcu 2017 82 skargi dotyczyły treści zamieszczonych w programach informacyjnych TVP, z czego 66 odnosiło się do programów TVP Info, którym zarzucano nierzetelność, manipulację i stronniczość, między innymi w materiałach o muzułmanach. Spośród tej puli 54 skargi dotyczyły wydania programu Minęła 20 z 6 czerwca 2017 roku. Jego twórcom zarzucono dyskryminację muzułmanów i mowę nienawiści.
Według sondażu przeprowadzonego w lutym 2019 przez Instytut Badań Rynkowych i Społecznych, Polacy oceniali TVP Info jako najmniej rzetelny spośród największych kanałów informacyjnych w Polsce. W sondażu tym 29,7 proc. badanych uznało, że TVP Info rzetelnie przekazuje informacje, przeciwnego zdania było 43,2 proc. respondentów. Lepiej respondenci ocenili rzetelność konkurencyjnych kanałów: TVN24 (rzetelna według 54,3 proc. badanych osób) oraz Polsat News (rzetelny według 45,7 proc. badanych osób).
Według sondażu Centrum Badania Opinii Społecznej z maja 2019 programy TVP 1 oraz TVP Info częściej niż pozostali wybierali respondenci utożsamiający się z prawicą. W tym samym sondażu 38 proc. badanych uznało, że TVP Info nie jest wiarygodna (najbardziej krytycznie odbierany spośród wszystkich kanałów informacyjnych; poziom braku zaufania był o kilka punktów procentowych większy niż poziom braku zaufania wobec innych stacji).
W badaniu CBOS przeprowadzonym w kwietniu 2021 40 proc. ankietowanych dobrze oceniło Telewizję Polską, zaś 44 proc. – źle. Był to pierwszy raz od 1997 – tj. od momentu, kiedy CBOS rozpoczął badanie zmian opinii nt. TVP – gdy odsetek głosów krytycznych przewyższył liczbę opinii pozytywnych. W badaniu Digital News Report 2021 przeprowadzonym na zlecenie Reuters Institute for the Study of Journalism pion informacyjny Telewizji Polskiej zajął ostatnie miejsce w rankingu zaufania obejmującym 15 wybranych marek medialnych – 36 proc. respondentów uznało TVP za godne zaufania, przeciwnego zdania było 46 proc. ankietowanych (w tym samym badaniu konkurencyjne TVN i Polsat uzyskały po 64 proc. ocen pozytywnych i, kolejno, 20 i 15 proc. negatywnych).
W 2019 Rada Języka Polskiego opublikowała raport dotyczący „pasków” wyemitowanych w programie informacyjnym Wiadomości w latach 2016–2017, w którym stwierdzono między innymi:
Zdecydowana większość tekstów pasków (…) pełni funkcje nieinformacyjne – głównie perswazyjną (wpływanie na odbiorcę), magiczną (kreacja rzeczywistości) i ekspresywną (wyrażanie emocji i ocen nadawcy). (…) Wizja świata prezentowanego przez „Wiadomości” jest skrajnie jednostronna (…) – działania rządu i partii rządzącej są przedstawiane w sposób bezwzględnie pozytywny, podczas gdy działania partii opozycyjnych, ruchów obywatelskich czy instytucji Unii Europejskiej są oceniane wyłącznie negatywnie, niekiedy osoby i instytucje te są obiektem ogólnie pojętej deprecjacji (ironii, kpiny, ośmieszenia itd.). (…) Formuły językowe zawierające pierwiastek oceny pojawiają się na pasku poprzedzającym właściwy materiał reporterski, co sprawia, że widz ma mieć ukształtowaną wizję wydarzenia, zanim pozna jego szczegóły. Tylko co czwarty tekst (75 pasków na 306 ) sygnujący materiał reporterski jest powiadomieniem w sensie ścisłym, tj. informacją intencjonalnie pozbawioną oceny. (…)
Należy stwierdzić, że „Wiadomości” TVP nie przekazują obywatelom obiektywnej informacji, lecz własną wizję omawianych wydarzeń. (…) Język jest tu traktowany (…) jako instrument w walce politycznej służący jednemu z podmiotów politycznych w celu kreacji własnej wizji świata i narzucaniu jej obywatelom. (…) Praktyka językowa i komunikacyjna w paskach „Wiadomości” ma często charakter manipulacyjny – (…) w wielu tekstach analizowanych pasków realizowane są nieetyczne zabiegi językowe, takie jak etykietowanie, stygmatyzacja, stereotypizacja, korzystne dla nadawcy operacje na znaczeniu słów, ich nacechowaniu (…).
Od 2015 programy informacyjne TVP w licznych materiałach zajmowały się postacią Pawła Adamowicza. Sposób, w jaki go w nich przedstawiano wzbudzał kontrowersje ze strony Platformy Obywatelskiej – TVP było oskarżane o prowadzenie nagonki, a część komentatorów przypisywało nadawcy współodpowiedzialność za tragiczną śmierć prezydenta Gdańska.
W marcu 2020 prezydent Andrzej Duda podpisał ustawę nakazującą wydrukowanie papierów wartościowych o wartości prawie 2 mld zł i przekazaniu ich na media państwowe. Znaczna większość tych środków została przekazana TVP (87,7 proc.), reszta zaś Polskiemu Radiu i spółkom radiofonii regionalnej. Kilka miesięcy później Telewizja Polska była krytykowana przez część komentatorów, którzy zarzucali nadawcy jawne wspieranie Andrzeja Dudy w czasie kampanii wyborczej przed wyborami prezydenckimi w czerwcu 2020.
Struktura organizacyjna Telewizji Polskiej ulegała ciągłym zmianom. Na samym początku cały zespół programu telewizyjnego tworzył jedną, wydzieloną redakcję w Radiokomitecie. W 1958 przekształciła się ona w Zespół Programu Telewizyjnego, którego pierwszym szefem został Jerzy Pański. Stopniowo utrwaliła się struktura, która w momencie wprowadzenia stanu wojennego wyglądała następująco:
Ich prace koordynowała (tj.: ustalała ramówkę, przyjmowała programy na antenę, organizowała emisję i nadzorowała jej bieżący przebieg) Naczelna Redakcja Programowa (dyrektorem programowym i redaktorem naczelnym był Włodzimierz Grzelak). Programy I i II nie miały wyodrębnionych kierownictw.
Na rzecz programów I i II audycje telewizyjne programowały, produkowały oraz proponowały do emisji Naczelne Redakcje (merytoryczne):
W ramach Naczelnej Redakcji Publicystyki działało stworzone przez Mariusza Waltera – i posiadające znaczną autonomię – Studio 2. Naczelne redakcje dzieliły się z kolei na redakcje z kierownikami redakcji na czele; np. redakcja programów szkolnych czy redakcja kursów językowych działały w ramach Naczelnej Redakcji Programów Oświatowych i Popularnonaukowych.
W ramach Zespołu Programu Telewizyjnego działały także różne jednostki usługowe, pomocnicze i techniczne: Biuro Emisji, Dział Scenografii (zarządzany przez Xymenę Zaniewską), Zakład Produkcji Filmów Telewizyjnych (POLTEL), zakład transportu, dział finansów i księgowości, zespół produkcyjny, biuro kadr i szkolenia, wewnętrzna służba zdrowia.
Pod koniec sprawowania władzy w Radiokomitecie przez Macieja Szczepańskiego powołano w strukturze Zespołu Programu Telewizyjnego dwa wysokie stanowiska decyzyjne: Dyrektora Generalnego ds. Politycznych (Stanisław Cześnin) i Dyrektora Generalnego ds. Kultury (Janusz Rolicki). Nadzorowali oni bezpośrednio pracę podporządkowanych im Naczelnych Redakcji.
Główną cechą organizacyjną ówczesnej telewizji było to, że nie istniał wtedy system producentów zewnętrznych. Programów nie kupowano, ale produkowano wyłącznie we własnym zakresie i własnymi siłami, w pełni wykorzystując posiadany ogromny potencjał produkcyjno-techniczny, bardzo unowocześniony w związku z pierwszą wizytą w Polsce Jana Pawła II.
Telewizja współpracuje z klasami dziennikarskimi XXI Liceum Ogólnokształcącego im. Hugona Kołłątaja w Warszawie.
15 września 2009 r. ruszyła satelitarna platforma TVP, lecz 9 października 2009 nowy zarząd wstrzymał projekt.
TVP jest współorganizatorem konkursu „Książka Historyczna Roku”.
W 2019 roku jednostkami administracyjnymi TVP były:
| LCN | Nazwa kanału | Logo | Sposób nadawania | Start emisji naziemnej |
|---|---|---|---|---|
| 1 | TVP1 | 
|
DVB-T MUX-3 | 25 października 1952 r. |
| 2 | TVP2 | 
|
DVB-T MUX-3 | 2 października 1970 r. |
| 3 | TVP3 | 
|
HbbTV / DVB-T MUX-3 | 5 września 1994 r. |
| 19 | TVP Polonia HD | 
|
DVB-T2 MUX 6 | 9 grudnia 2011 r. |
| 20 | TVP Nauka | .svg){kind=small}
|
DVB-T2 MUX 6 | 3 października 2022 r. |
| 24 | TVP Dokument | .svg){kind=small}
|
DVB-T2 MUX 6 | 19 listopada 2020 r. |
| 27 | TVP Rozrywka | .svg){kind=small}
|
DVB-T2 MUX 6 | 15 kwietnia 2013 r. |
| 28 | Alfa TVP | .svg){kind=small} |
DVB-T2 MUX 6 | 24 stycznia 2023 r. |
| 29 | TVP ABC | 
|
DVB-T2 MUX-1 | 15 lutego 2014 r. |
| 30 | TVP Kultura | .svg){kind=small}
|
DVB-T2 MUX 6 | 27 października 2010 r. |
| 31 | TVP Historia | 
|
DVB-T MUX-3 | 27 października 2010 r. |
| 32 | TVP Sport | 
|
DVB-T MUX-3 | 7 czerwca 2018 r. |
| 34 | TVP Info | 
|
HbbTV / DVB-T MUX-3 | 6 października 2007 r. |
| 35 | TVP Kobieta | .svg){kind=small}
|
DVB-T2 MUX-6 | 8 marca 2021 r. |
| 36 | Biełsat | .svg)
|
DVB-T2 MUX 6 | 24 stycznia 2023 r. |
| 92 | TVP ABC 2 | 
|
DVB-T MUX-3 (HbbTV) | 10 listopada 2021 r. |
| 93 | TVP Historia 2 | .svg){kind=small}
|
DVB-T MUX-3 (HbbTV) | 1 marca 2021 r. |
| 94 | TVP Kultura 2 |  |
DVB-T MUX-3 (HbbTV) | 26 czerwca 2020 r. |
Kanały oznaczone pogrubieniem nadawane są w ramach naziemnej telewizji cyfrowej w Polsce.
Kanały regionalne dzielą nazwę i częstotliwości z pasmem wspólnym TVP3 i w ramach tego kanału dostępne są na poszczególnych obszarach w ramach telewizji naziemnej.
TVP3 Białystok
TVP3 Bydgoszcz
TVP3 Gdańsk
TVP3 Gorzów Wielkopolski
TVP3 Katowice
TVP3 Kielce
TVP3 Kraków
TVP3 Lublin
TVP3 Łódź
TVP3 Olsztyn
TVP3 Opole
TVP3 Poznań
TVP3 Rzeszów
TVP3 Szczecin
TVP3 Warszawa
TVP3 Wrocław
TVP Kultura – kanał kulturalny TVP Sport – kanał sportowy TVP Historia – kanał historyczny TVP Info – kanał informacyjny
TVP Seriale – kanał filmowo-serialowy
TVP Rozrywka – kanał rozrywkowy TVP ABC – kanał dla dzieci
TVP 4K – kanał sportowy nadawany w jakości 4K (Ultra HD) – zawieszony
TVP Kobieta – kanał lifestyle’owy
TVP Dokument – kanał dokumentalny TVP Nauka – kanał popularno – naukowyTVP Info i TVP Historia są nadawane również w ramach naziemnej telewizji cyfrowej na Litwie.
TVP Parlament – internetowy kanał transmitujący obrady Sejmu i Senatu RP TVP Kultura 2 – internetowy kanał kulturalny TVP Historia 2 – internetowy kanał historyczny TVP ABC 2 – internetowy kanał dla dzieci Alfa TVP – internetowy kanał dla młodzieżyTVP Polonia i TVP Wilno nadawane są w ramach naziemnej telewizji cyfrowej na Litwie. TVP World dostępny jest w różnych krajach świata, również w telewizji naziemnej.
TVP Polonia – kanał zagraniczny dla PoloniiBiełsat TV – niezależny kanał dla Białorusinów
TVP Wilno – kanał zagraniczny dla mniejszości polskiej na Litwie
TVP World – anglojęzyczny kanał informacyjnyPrzewodniczący Rady Nadzorczej TVP S.A.:
| Zdjęcie | Imię i nazwisko | Okres | Przypis | |
|---|---|---|---|---|
| 1. | Juliusz Petry | 01.1953 – 01.04.1953 | ||
| 2. | Eugenia Brunowa | 01.04.1953 – 01.09.1954 | ||
| 3. | Jan Marcin Szancer | 01.09.1954 – 1956 | ||
| Zdjęcie | Imię i nazwisko | Okres | Przypis | |
|---|---|---|---|---|
| 4. | Jerzy Pański | 01.07.1958 – 08.12.1960 | ||
| Zdjęcie | Imię i nazwisko | Okres | Przypis | |
|---|---|---|---|---|
| 5. | Włodzimierz Sokorski | 08.12.1960 – 10.1972 | ||
| 6. | Maciej Szczepański | 10.1972 – 08.1980 | ||
| 7. |  |
Józef Barecki | 08.1980 – 09.1980 | |
| 8. |  |
Zdzisław Balicki | 25.09.1980 – 07.07.1981 | |
| 9. | Władysław Loranc | 07.1981 – 12.1982 | ||
| – | Jerzy Bajdor (p.o.) | 12.1982 – 03.1983 | ||
| 10. | Mirosław Wojciechowski | 03.1983 – 07.1986 | ||
| 11. | Janusz Roszkowski | 07.1986 – 04.1989 | ||
| 12. |  |
Jerzy Urban | 04.1989 – 09.1989 | |
| 13. |  |
Andrzej Drawicz | 09.1989 – 07.01.1991 | |
| 14. | Marian Terlecki | 12.01.1991 – 22.10.1991 | ||
| 15. |  |
Janusz Zaorski | 22.11.1991 – 19.05.1992 | |
| 16. |  |
Zbigniew Romaszewski | 22.05.1992 – 05.06.1992 | |
| (15.) | |
Janusz Zaorski | 05.06.1992 – 31.03.1993 | |
| Zdjęcie | Imię i nazwisko | Okres | Przypis | |
|---|---|---|---|---|
| 17. | Wiesław Walendziak | 01.1994 – 04.1996 | ||
| 18. | Ryszard Miazek | 04.1996 – 06.1998 | ||
| 19. |  |
Robert Kwiatkowski | 06.1998 – 17.02.2004 | |
| 20. |  |
Jan Dworak | 17.02.2004 – 11.05.2006 | |
| 21. |  |
Bronisław Wildstein | 11.05.2006 – 26.02.2007 | |
| – |  |
Andrzej Urbański (p.o.) | 27.02.2007 – 03.04.2007 | |
| 22. | |
Andrzej Urbański | 03.04.2007 – 19.12.2008 | |
| – | Piotr Farfał (p.o.) | 19.12.2008 – 19.09.2009 | ||
| – |  |
Bogusław Szwedo (p.o.) | 19.09.2009 – 03.11.2009 | |
| – |  |
Tomasz Szatkowski (p.o.) | 03.11.2009 – 18.12.2009 | |
| 23. | Romuald Orzeł | 19.12.2009 – 27.08.2010 | ||
| – | Włodzimierz Ławniczak (p.o.) | 27.08.2010 – 10.12.2010 | ||
| – | Bogusław Piwowar (p.o.) | 10.12.2010 – 28.02.2011 | ||
| (23.) | Romuald Orzeł | 01.03.2011 – 03.03.2011 | ||
| – |  |
Juliusz Braun (p.o.) | 04.03.2011 – 06.05.2011 | |
| 24. | |
Juliusz Braun | 06.05.2011 – 28.07.2015 | |
| 25. |  |
Janusz Daszczyński | 29.07.2015 – 08.01.2016 | |
| 26. |  |
Jacek Kurski | 08.01.2016 – 09.03.2020 | |
| – |  |
Maciej Łopiński (p.o.) | 10.03.2020 – 10.06.2020
i ponownie 16.06.2020 – 7.08.2020 |
|
| (26.) |
|
Jacek Kurski | 07.08.2020 – 05.09.2022 | |
| 27. | .jpg)
|
Mateusz Matyszkowicz | 05.09.2022 – obecnie | |
Prezenterami w historii Telewizji Polskiej byli m.in.: Jan Suzin (pracował w latach 1955–1996), Krystyna Loska (pracowała od lat 50. do 1994 roku), Edyta Wojtczak (pracowała w latach 1957–1996) i Bogumiła Wander (pracowała od końca lat 60. XX w. do 2003 roku).
Wpływy TVP z reklam w 2011 roku to 1,03 mld zł, od sponsorów 126,7 mln zł, z abonamentu 205,4 mln zł. Koszty według TVP to 1,757 mld zł, w tym pensje i honoraria dla pracowników TVP 450 mln zł; energia elektryczna, ogrzewanie, materiały biurowe itp. około 273,3 mln zł; kwoty należne producentom, ochroniarzom, mechanikom i wielu innym usługodawcom z zewnątrz to ponad 407 mln zł. Strata netto wyniosła 88,5 mln zł. Obroty i przychody z reklam w TVP w 2011 podobne do stacji komercyjnych – np. TVN za 2011 rok przychody 1959,84, strata netto 317,37 mln zł wobec 42,75 mln zł zysku rok wcześniej (przychody w 2010: 1925,13 mln zł).
Zasadniczo przeciętne płace w 2011 w TVP to mniej więcej tyle, ile w stacjach komercyjnych (6,9 tys. zł brutto, Polsat 6,6 tys. zł, TVN 8,1 tys. zł), płaca w TVP była również wyższa niż przeciętne wynagrodzenie w sektorze mediów według GUS. TVP musi jednak na wynagrodzenia przeznaczyć znacznie więcej pieniędzy niż jej konkurenci, gdyż zatrudnia więcej pracowników. W 2011 prezes Juliusz Braun poinformował, że planowana strata TVP w roku 2012 miała wynieść co najmniej 150 mln, jednak media w 2011 spekulowały, że kwota ta za 2012 miałaby znacznie przekroczyć 200 mln. Według stanu na rok 2011 miałby to być jeden z najgorszych wyników w historii TVP.
| Okres obowiązywania | Grafika | Opis logo |
|---|---|---|
| 1952-1956 | 
|
Napis TELEWIZJA POLSKA pisany na czcionce Times New Roman. |
| 1956-1963 | 
|
Zmieniono czcionkę loga. |
| 1963-1976 | 
|
Czarny napis POLSKA i duży stylizowany napis tv. |
| 1976 – 29 lutego 1992 | 
|
Biała litera T i czerwona P (często także obydwie litery białe). Zaprojektowane przez Romana Duszka. |
| 1 marca 1992 – 6 marca 2003 | 
|
Zielona litera T, czerwona V, niebieska P, i napis TELEWIZJA POLSKA S.A. Obok niego trzy pasy: czerwony, zielony i niebieski. |
| 7 marca 2003 – 2022 | 
|
Granatowy prostokąt, na nim złączone trzy białe obwódki prostokątów z literami T, V i P, a pod nim granatowy napis TELEWIZJA POLSKA. |
| 2022 | 
|
W 2013 roku TVP została przyznana katolicka nagroda Totus 2013. Wyróżnienie to przyznano za wspieranie przez TVP fundacji „Dzieło Nowego Tysiąclecia”. Statuetki odebrali prezes Telewizji Polskiej Juliusz Braun oraz szef Polskiego Radia Andrzej Siezieniewski. Totusem wyróżniona została także współpracująca z Teatrem Telewizji Zofia Posmysz-Piasecka. Otrzymała statuetkę w dziedzinie propagowania kultury chrześcijańskiej.
| Konkursy i festiwale | |
|---|---|
| Członkowie |
|
