Traktat w Neuilly-sur-Seine

W dzisiejszym świecie Traktat w Neuilly-sur-Seine stał się tematem o ogromnym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum społeczeństwa. Od wpływu na gospodarkę, kulturę, politykę i życie codzienne, po wpływ na zdrowie i środowisko, Traktat w Neuilly-sur-Seine osiągnął dziś niezrównane znaczenie. Z biegiem lat badania i analizy Traktat w Neuilly-sur-Seine ewoluowały, umożliwiając lepsze zrozumienie jego implikacji i konsekwencji. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty Traktat w Neuilly-sur-Seine, analizując jego skutki i wyzwania we współczesnym świecie.

Traktat w Neuilly-sur-Seine
Ilustracja
Zmiany granic Bułgarii w konsekwencji traktatu pokojowego z Neuilly-sur-Seine 1919. Mapa nie uwzględnia cesji terytorium południowej Dobrudży na rzecz Rumunii (granica bułgarsko-rumuńska w przebiegu już po traktacie)
Data

27 listopada 1919

Miejsce

Neuilly-sur-Seine

Wynik

ustalenie granic Bułgarii

Przyczyna

I wojna światowa

Strony traktatu
 Francja
 Grecja
 Włochy
 Japonia
 Rumunia
 Królestwo SHS
 Stany Zjednoczone
 Wielka Brytania
 Bułgaria
Dokument ratyfikacyjny traktatu ze strony bułgarskiej z podpisami króla Borysa III, premiera Aleksandra Stambolijskiego i ministra spraw zagranicznych Michaiła Madżarowa

Traktat w Neuilly-sur-Seine – traktat pokojowy po I wojnie światowej pomiędzy krajami Ententy a Bułgarią, podpisany 27 listopada 1919 roku w Neuilly-sur-Seine pod Paryżem. Wszedł w życie 9 sierpnia 1920 r. Spisany w językach angielskim, francuskim i włoskim, w razie wątpliwości miarodajnym miał być tekst francuski. Depozytariuszem został rząd Francji.

Był to jeden z kilku traktatów pokojowych podpisanych po zakończeniu wojny przez kraje Ententy z państwami centralnymi. Obok Bułgarii do bloku tego należały Cesarstwo Niemieckie, Austro-Węgry i Turcja. Bułgaria jako pierwsza zaprzestała walki podpisując rozejm salonicki (29 września 1918).

Postanowienia

  • Południową Dobrudżę oddano Rumunii (od maja 1918 na mocy traktatu w Bukareszcie znajdowała się w granicach Bułgarii).
  • Zachodnią Trację przekazano Grecji.
  • Skrawki na zachodniej granicy odstąpiono na rzecz Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców.
  • Bułgaria została obciążona reparacjami wojennymi w wysokości 2,25 mld franków w złocie na rzecz państw sąsiednich oraz na rzecz Królestwa SHS. Zobowiązania mogły być wyrażone w naturze bądź gotówce; do tego 50 tys. ton węgla rocznie oraz zwrot bydła i koni zagarniętych w trakcie działań wojennych.
  • Bułgarii narzucono przepisy o ochronie jej mniejszości narodowych i ograniczenia liczebności armii.
  • Armia bułgarska mogła liczyć tylko 20 000 ludzi, z zaciągu ochotniczego, bez broni ciężkiej i lotnictwa.
  • Zlikwidowano bułgarską marynarkę wojenną, zezwalając jedynie na morską służbę handlowo-policyjną; wyporność okrętów ograniczono do 100 ton i zabroniono posiadania okrętów podwodnych.
  • Kraj zobowiązał się przestrzegać statutu Ligi Narodów, choć nie był wtedy jeszcze członkiem Ligi.
  • Poczyniono uzgodnienia w sprawie transgranicznych wymian ludności.

Całość strat terytorialnych Bułgarii wynosiła około 7% jej obszaru z 1914 r., kiedy to Bułgaria liczyła 111 tys. km². Po traktacie w Neuilly ten obszar wyniósł 103 tys. km².

Przypisy

  1. a b S.W. Patianin, M.S. Barabanow: Korabli Wtoroj mirowoj wojny. WMS Bałkanskich gosudarstw i stran Wostocznogo Sriediziemnomoria, „Morskaja Kampania” nr 3/2007, Moskwa (ros.), s.2

Bibliografia

Linki zewnętrzne