Trio fortepianowe (Chopin)
W tym artykule porozmawiamy o Trio fortepianowe (Chopin), temacie, który zyskał na znaczeniu w ostatnich latach i który wywołał wielką debatę w dzisiejszym społeczeństwie. Trio fortepianowe (Chopin) jest przedmiotem zainteresowania wielu osób, ponieważ ma bezpośredni wpływ na różne aspekty naszego codziennego życia. W ciągu następnych kilku linijek szczegółowo zbadamy ten temat, analizując jego implikacje, ewolucję w czasie i jego znaczenie w różnych obszarach. Bez wątpienia Trio fortepianowe (Chopin) to temat, który nie pozostawia nikogo obojętnym, a jego dogłębne zrozumienie jest niezbędne, aby lepiej zrozumieć otaczający nas świat.
Trio fortepianowe g-moll op. 8 – trio fortepianowe skomponowane przez Fryderyka Chopina w latach 1828–1829.
Historia
Trio na fortepian, skrzypce i wiolonczelę powstało w fazie stylistycznej twórczości Chopina nazywanej „fazą wirtuozerii warszawskiej”. Była ona związana z jego nauką u Józefa Elsnera, wymagającego od ucznia poznania różnych form muzycznych. Utwór powstawał od lata 1828, które kompozytor spędził w Sannikach), jeszcze przed jego wyjazdem do Berlina, do wiosny 1829. W międzyczasie powstało Rondo à la Krakowiak ukończone 27 grudnia 1828.
Kompozycja została dedykowana Antoniemu Henrykowi Radziwiłłowi. Chopin był gościem jego posiadłości położonej w Antoninowie latem 1827 oraz jesienią 1829, kiedy na potrzeby gospodarza i jego córki skomponował Introdukcję i Poloneza na fortepian i wiolonczelę.
Prawykonanie utworu odbyło się w sierpniu 1830 w domu rodziny Chopinów, czemu mieli przysłuchiwać się Józef Elsner oraz Wojciech Żywny.
Charakterystyka
Trio składa się z czterech części:
- Allegro con fuoco (249 taktów)
- Scherzo (137 taktów)
- Adagio sostenuto (82 takty)
- Finale (303 taktów)
W porównaniu do koncertów fortepianowych Chopina, część pierwsza Tria charakteryzuje się mniejszymi kontrastami pomiędzy tematami muzycznymi, które skupione są wokół tonacji zasadniczej – g-moll (brak wyraźnych modulacji).
Podczas komponowania Chopin wykorzystał wiedzę na temat kontrapunktu, którą poznał podczas nauki u Elsnera. W części drugiej kompozytor zastosował technikę imitacyjną), jednak polifonia stanowi niewielki fragmentu faktury utworu.
Trio g-moll jest jednym z czterech utworów kameralnych na fortepian i instrumenty smyczkowe napisanych przez Chopina, w tym jedynym skomponowanym na skrzypce, wiolonczelę i fortepian.
Wydania
Utwór ukazał się drukiem w 1833 nakładem wydawnictwa Maurice’a Schlesingera. W wydaniu Dzieł Wszystkich Fryderyka Chopina utworowi nadano numer XVI.
Nagrania
Trio g-moll op. 8 nagrali m.in. Tadeusz Wroński, Aleksander Bronisław Ciechański i Władysław Szpilman (Polskie Nagrania „Muza”, ok. 1960); Beaux Arts Trio (Philips Records, ok. 1965) oraz Andrzej Grabiec, Paweł Głombik i Maria Szwajger-Kułakowska jako członkowie WOSPRiTV (Wifon, 1979).
Uwagi
- ↑ W napisanym po powrocie z Berlina liście do Tytusa Wojciechowskiego z 9 września 1828 Chopin informował: „Co się tycze nowych moich kompozycji, nic nie mam prócz jeszcze niezupełnie skończonego Tria g-minor zaczętego wkrótce po Twoim wyjeździe. – Próbowałem pierwsze Allegro z akompaniamentem przed wyjazdem do Sannik, za powrotem resztę myślę spróbować. Myślę, że to Trio podobny los spotka, co moją Sonatę i Wariacje. Już są w Lipsku (...)”.
- ↑ W liście do Jana Białobłockiego z października 1826, Chopin pisał: „(...) chodzę do Elsnera na kontrapunkt ścisły 6 godzin na tydzień (...)”.
Przypisy
- ↑ Dziębowska 1984 ↓, s. 173.
- ↑ a b c d e f g h Tomaszewski ↓.
- ↑ Chomiński 1978 ↓, s. 44, 60, 61.
- ↑ a b c d Dziębowska 1984 ↓, s. 111.
- ↑ Listy Chopina – Do Tytusa Woyciechowskiego w Poturzynie , Chopin.nifc.pl .
- ↑ Chomiński 1978 ↓, s. 46.
- ↑ Iwaszkiewicz 1983 ↓, s. 71.
- ↑ Chomiński 1978 ↓, s. 45, 234.
- ↑ a b Dziębowska 1984 ↓, s. 111–112.
- ↑ Chomiński i Turło 1990 ↓, s. 208–209.
- ↑ a b Chomiński 1978 ↓, s. 59, 65.
- ↑ Listy Chopina – Do Jana Białobłockiego w Sokołowie , Chopin.nifc.pl .
- ↑ Chomiński 1978 ↓, s. 54.
- ↑ Chomiński 1978 ↓, s. 56.
- ↑ Dziębowska 1984 ↓, s. 151.
- ↑ Tomaszewski 2010 ↓, s. 498.
- ↑ Tomaszewski 2010 ↓, s. 499.
- ↑ Zamoyski 1985 ↓, s. 265.
- ↑ Dziębowska 1984 ↓, s. 133.
- ↑ Kański 1986 ↓, s. 65.
- ↑ Kański 1986 ↓, s. 66.
Bibliografia
- Józef Michał Chomiński, Chopin, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1978, OCLC 462214174.
- Józef Michał Chomiński, Teresa Dalila Turło, Katalog dzieł Fryderyka Chopina, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1990, ISBN 83-224-0407-7.
- Elżbieta Dziębowska (red.), Encyklopedia muzyczna, t. 2. CD, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984, ISBN 83-224-0223-6.
- Jarosław Iwaszkiewicz, Chopin, wyd. 5, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1983, ISBN 83-224-0196-5.
- Józef Kański, Dyskografia chopinowska: historyczny katalog nagrań płytowych, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1986, ISBN 83-224-0340-2.
- Bronisław Edward Sydow, Bibliografia F. F. Chopina, Warszawa: Towarzystwo Naukowe Warszawskie, 1949, OCLC 835930644.
- Mieczysław Tomaszewski, Chopin: człowiek, dzieło, rezonans, wyd. 2, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2010, ISBN 978-83-224-0857-5.
- Mieczysław Tomaszewski, Trio g-moll op. 8, Cykl audycji „Fryderyka Chopina Dzieła Wszystkie”, Polskie Radio, Program II , Chopin.nifc.pl .
- Adam Zamoyski, Chopin, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1985, ISBN 83-06-01234-8.
Linki zewnętrzne
- Trio fortepianowe op. 8 – nuty dostępne w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project
