Ulica Chełmińska w Toruniu

W dzisiejszym świecie Ulica Chełmińska w Toruniu to temat, który generuje duże zainteresowanie i wpływ na społeczeństwo. Od samego początku Ulica Chełmińska w Toruniu był przedmiotem debaty, badań i rozwoju, z wieloma perspektywami i podejściami. Na przestrzeni dziejów Ulica Chełmińska w Toruniu odgrywał fundamentalną rolę w życiu ludzi, wpływając na sposób, w jaki myślą, działają i odnoszą się do otoczenia. W tym artykule zbadamy różne aspekty Ulica Chełmińska w Toruniu, analizując jego implikacje w różnych dziedzinach, od nauki i technologii po kulturę i sztukę. Dodatkowo sprawdzimy, jak Ulica Chełmińska w Toruniu ewoluował na przestrzeni czasu, dostosowując się do zmian społecznych i gospodarczych.

ulica Chełmińska
Stare Miasto
Ilustracja
Widok na wschodnią pierzeję Rynku Staromiejskiego i ul. Chełmińską
Państwo

 Polska

Województwo

 kujawsko-pomorskie

Miejscowość

Toruń

Długość

ok. 145 m

Plan
Plan przebiegu ulicy
Przebieg
pl. Teatralny, ul. Fosa Staromiejska
ul. Franciszkańska
ul. Szewska, Rynek Staromiejski
Położenie na mapie Torunia
Mapa konturowa Torunia, w centrum znajduje się punkt z opisem „ulica Chełmińska”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „ulica Chełmińska”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „ulica Chełmińska”
Ziemia53°00′42,2″N 18°36′14,9″E/53,011710 18,604130

Ulica Chełmińska w Toruniu – jedna z głównych ulic Starego Miasta, biegnąca od Rynku Staromiejskiego do pl. Teatralnego. Dawniej zamykała ją gotycka Brama Chełmińska, wyburzona w końcu XIX w. Nazwa ulicy wiąże się z tym, że prowadziła w stronę Chełmna. Jest to jedna z niewielu ulic w Toruniu, której nazwa nie zmieniła się od średniowiecza. Od XV do końca XVII w. zamieszkana była głównie przez piwowarów, później zaczęli się przy niej osiedlać również bogatsi kupcy i urzędnicy miejscy. W okresie PRL nosiła nazwę ul. Feliksa Dzierżyńskiego.

Zabudowa

Zabudowa murowana ulicy mogła zacząć powstawać już w końcu XIII w.; obecnie wskutek licznych przebudów, szczególnie w XIX w., fasady kamienic są w większości pozbawione charakteru gotyckiego. Ważniejsze budynki:

  • nr 5, dawny spichrz, zbudowany w 1756 r., przebudowany w 1892 r. na mieszkania, ob. szkoła językowa
  • nr 6, kamienica gotycka przebudowana na pocz. XIX w. (klasycystyczna fasada), z tylną elewacja gotycką oraz 3 oficynami na zrębie gotyckim
  • nr 7, kamienica powstała z połączenia w 1865 r. dwóch kamienic gotyckich, z których jedna została przebudowana w XVII w.; wejściu zachował się XVII-wieczny barokowy portal z piaskowca
  • nr 9, kamienica gotycka o fasadzie klasycystycznej
  • nr 11, kamienica powstała z dwóch kamienic gotyckich przebudowanych w okresie klasycyzmu, połączonych w XIX w.; mieściła Hotel Północny (Hotel du Nord, Hotel Nordisches Hof)
  • nr 14, kamienica o gotyckiej fasadzie z XV w., przebudowana w XIX w., przebudowana i gruntownie restaurowana w 1939 r.
  • nr 16, kamienica klasycystyczna na zrębie gotyckim
  • nr 28, kamienice należące do burmistrza Jan Gotfryda Rösnera, gotyckie przebudowane w końcu XVII w., o fasadach ze stiukowymi dekoracjami oraz barokowym portalu.

Przypisy

Bibliografia