Nigdy w historii ludzkości nie było tylu informacji o Virtual International Authority File, co dziś dzięki Internetowi. Jednak dostęp do wszystkiego, co związane z Virtual International Authority File, nie zawsze jest łatwy. Nasycenie, słaba użyteczność i trudność w rozróżnieniu prawidłowych i nieprawidłowych informacji o Virtual International Authority File są często trudne do pokonania. To właśnie zmotywowało nas do stworzenia niezawodnej, bezpiecznej i skutecznej witryny.
Było dla nas jasne, że aby osiągnąć nasz cel, nie wystarczy mieć poprawne i sprawdzone informacje o Virtual International Authority File. Wszystko, co zebraliśmy na temat Virtual International Authority File, musieliśmy również przedstawić w jasny, czytelny sposób, w strukturze ułatwiającej korzystanie z serwisu, z czystym i wydajnym wyglądem oraz z priorytetem szybkości ładowania. Jesteśmy przekonani, że udało nam się to osiągnąć, choć cały czas pracujemy nad wprowadzaniem drobnych usprawnień. Jeśli to, co znalazłeś w Virtual International Authority File, było dla Ciebie przydatne i czułeś się komfortowo, będzie nam bardzo miło, jeśli wrócisz do wikious.com, kiedy tylko zechcesz i będziesz tego potrzebował.
Virtual International Authority File (VIAF) – międzynarodowa kartoteka haseł wzorcowych. Jej celem jest ujednolicenie zapisu nazw osobowych (haseł), dlatego zbiera z bibliotek z całego świata – ich różne wersje i prezentuje je razem, pod jednym, unikatowym identyfikatorem numerycznym. Pozwala to obniżyć koszty i zwiększyć użyteczność danych gromadzonych przez biblioteki. Informacje po dopasowaniu i połączeniu są udostępniane online bibliotekom na całym świecie.
Potrzebę międzynarodowej współpracy w zakresie tworzenia i utrzymywania kartotek wzorcowych zauważono jeszcze w latach 70. XX wieku. Zaproponowano wówczas, aby narodowe agencje bibliograficzne odpowiadały za tworzenie haseł dla własnych autorów i w ten sposób stworzona baza mogłaby być stosowana w pozostałych krajach. Jednak różnice kulturowe (m.in. różnice w sposobie katalogowania czy używanie różnych alfabetów) nie pozwoliły na powodzenie tego projektu. Kolejnym pomysłem usprawnienia wymiany rekordów kartoteki haseł wzorcowych w skali międzynarodowej było wprowadzenie International Standard Authority Data Number, czyli numeru, który identyfikowałby hasło w skali globalnej. Ponieważ wymagałoby to powstania instytucji, która zajmowałaby się nadawaniem i nadzorowanie poprawności stosowania okazało się trudne do zrealizowania. Pomysł stworzenia VIAF powstał w 1998 roku. Biblioteka Kongresu i Niemiecka Biblioteka Narodowa podjęły współpracę, aby sprawdzić możliwość powiązania ze sobą haseł osobowych w prowadzonych kartotekach. Za stronę techniczną miało być odpowiedzialne OCLC. Podczas odbywającej się w Berlinie w 2003 roku Konferencji IFLA Biblioteka Kongresu i Niemiecka Biblioteka Narodowa podpisały porozumienie, które stało się początkiem VIAF (Międzynarodowej Kartoteki Haseł Wzorcowych). W 2007 roku do projektu dołączyła Francuska Biblioteka Narodowa, a w następnych latach przyłączały się inne biblioteki.
Rada VIAF odpowiada za politykę i funkcjonowanie VIAF. Wyznacza zasady wyboru nowych uczestników. Promuje efektywne i odpowiednie wykorzystanie VIAF. Natomiast hostingiem, oprogramowaniem i danymi dla VIAF zarządza OCLC. Swojego pełnomocnika do Rady może wyznaczyć każdy dostawca VIAF. Również OCLC wyznacza osobę kontaktową, która wchodzi w skład Rady. Na czele Rady stoi prezes. Podczas dorocznego spotkania Rady, które odbywa się w piątek przed Kongresem Światowej Biblioteki i Informacji IFLA jest wybierany nowy prezes, który przez rok pełni rolę elekta zanim obejmie stanowisko.
W 2012 roku w angielskojęzycznej Wikipedii został uruchomiony projekt automatycznej identyfikacji haseł osobowych w Wikipedii, w bazie VIAF. Inicjatorami tych działań byli wikipedyści pracujący w OCLC i Biritsh Library. Aby móc to zrealizować powstał VIAFbot23, który umieścił identyfikatory VIAF w ponad 250 tysiącach haseł osobowych. Podobne działania podjęto w niemieckojęzycznej Wikipedii. Informacje VIAF pojawiają się automatycznie w module kontrola autorytatywna.