Władysław Skoczylas

Jeśli jest coś, co zawsze przyciąga naszą uwagę, jest to Władysław Skoczylas. Niezależnie od tego, czy chodzi o wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne czy wpływ na kulturę popularną, Władysław Skoczylas przykuwa uwagę ludzi na całym świecie. W tym artykule będziemy dalej badać wpływ Władysław Skoczylas, analizując jego znaczenie w różnych kontekstach i oferując unikalne spojrzenie na ten fascynujący temat. Od swoich początków do obecnego wpływu, Władysław Skoczylas pozostawił niezatarty ślad na świecie i jesteśmy podekscytowani możliwością zagłębienia się w złożoności i dziwactwa, które sprawiają, że jest on tak istotny dla tak wielu ludzi. Przygotuj się więc na zagłębienie się w fascynujący świat Władysław Skoczylas i odkryj wszystko, co ten motyw ma do zaoferowania.

Władysław Skoczylas
Ilustracja
Władysław Skoczylas (1928)
Data i miejsce urodzenia

4 kwietnia 1883
Wieliczka

Data i miejsce śmierci

8 kwietnia 1934
Warszawa

Narodowość

polska

Alma Mater

Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, Hochschule für Grafik und Buchkunst Leipzig

Dziedzina sztuki

grafika (drzeworyt), malarstwo, rzeźba

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Grób Skoczylasa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Władysław Skoczylas (ur. 4 kwietnia 1883 w Wieliczce, zm. 8 kwietnia 1934 w Warszawie) – polski malarz, grafik, rzeźbiarz i pedagog; uważany za twórcę polskiej szkoły drzeworytu.

Życiorys

Urodził się w rodzinie związanej z kopalnią soli w Wieliczce. Ukończył gimnazjum w Bochni. Studiował malarstwo w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u Teodora Axentowicza i Leona Wyczółkowskiego, rzeźbę w pracowni Konstantego Laszczki. W latach 1910–1913 uczył się w Paryżu rzeźby (u Antoine’a Bourdelle’a) i grafiki oraz drzeworytu w Hochschule für Grafik und Buchkunst Leipzig (1913). W 1908 objął posadę nauczyciela rysunków w Zakopiańskiej Szkole Przemysłu Drzewnego. W 1922 objął katedrę grafiki w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych, w latach 1929–1930 był jej dyrektorem.

W 1914 otrzymał nagrodę w dziale drzeworytu na II Konkursie im. Henryka Grohmana. W 1918 został docentem grafiki i rysunku na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. W 1928, na olimpijskim konkursie sztuki i literatury w Amsterdamie, uzyskał brązowy medal za cykl akwarel: Łucznik II (stojący), Łucznik II (klęczący), Jeleń świętego Huberta i Diana. Współzałożyciel ugrupowań: Stowarzyszenie Artystów Polskich „Rytm” (1922), Stowarzyszenie Polskich Artystów Grafików „Ryt” (1925) oraz Instytut Propagandy Sztuki. W okresie międzywojennym jego prace publikowała między innymi wydawana w Poznaniu „Tęcza”.

Najbardziej charakterystycznym elementem jego stylu jest tzw. „grzebyk” Skoczylasa – zazębianie się czarnego z białym – który rytmizuje kompozycje. Jeden z największych zbiorów prac tego artysty znajduje się w Muzeum Żup Krakowskich w Wieliczce. Zgromadzono tam ponad 400 drzeworytów, akwarel, rysunków i dokumentów związanych z osobą twórcy.

Władysław Skoczylas został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (aleja zasłużonych-1-15); autorami nagrobka są Oskar Hansen oraz Elżbieta i Emil Cieślarowie.

Odznaczenia

Wybrane dzieła

  • Profil górala, 1911, suchoryt – I nagroda na 1. Konkursie Graficznym im. Henryka Grohmana w Zakopanem
  • Kościół dominikanów we Lwowie, 1912, akwaforta
  • Dworzyszcze, 1916
  • Pochód zbójników, 1916, drzeworyt
  • Teka zbójnicka, 1920, zbiór drzeworytów
    • Głowa starego górala
    • Pochód zbójników, 1916
    • Janosik, 14 × 22 cm
  • Teka podhalańska, 1921, zbiór drzeworytów
    • Walka ze smokiem
    • Zaloty, 18,5 × 26,5 cm
    • Sztuka
    • Owocobranie, 1925, akwarela

Wybrane prace

Upamiętnienie

Tablica upamiętniająca Władysława Skoczylasa na elewacji budynku Wydziału Rzeźby ASP przy ul. Wybrzeże Kościuszkowskie 37 w Warszawie

Władysław Skoczylas jest patronem ulic w Bochni, Krakowie, Częstochowie, Wrocławiu oraz od 1957 w Warszawie. Na frontowej ścianie budynku przy ul. Wybrzeże Kościuszkowskie 37, gdzie artysta miał swoją pracownię, umieszczona jest pamiątkowa tablica.

Przypisy

  1. Historia. 1lo.bochnia.pl. . .
  2. Poczet Rektorów , Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie (pol.).
  3. Władysław Skoczylas , muzeum.wieliczka.pl (pol.).
  4. Cmentarz Stare Powązki: WŁADYSŁAW SKOCZYLAS, Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne .
  5. Cmentarz Powązkowski w Warszawie. (red.). Krajowa Agencja Wydawnicza, 1984. ISBN 83-03-00758-0.
  6. M.P. z 1934 r. nr 83, poz. 124 „za zasługi na polu pracy artystycznej i pedagogicznej”.
  7. M.P. z 1929 r. nr 278, poz. 644 „za zasługi na polu sztuki”.
  8. ulica Skoczylasa Władysława. .

Bibliografia

  • S. Woźnicki, Władysław Skoczylas, Warszawa 1925.
  • T. Cieślewski syn, Władysław Skoczylas, inicjator i twórca współczesnego drzeworytu w Polsce, Warszawa 1934.
  • M. Grońska, Władysław Skoczylas, Warszawa 1966.
  • Eadem, Władysław Skoczylasinicjator nowoczesnego drzeworytu w Polsce, idem, Nowoczesny drzeworyt polski, Ossolineum 1971, s. 88–106.

Linki zewnętrzne