Temat Waldemar Rezmer jest od dawna przedmiotem zainteresowania i dyskusji. Niezależnie od tego, czy chodzi o środowisko akademickie, zawodowe czy osobiste, Waldemar Rezmer przyciąga uwagę ludzi w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. W miarę postępu społeczeństwa i rozwoju nowych technologii zrozumienie i analiza Waldemar Rezmer z różnych perspektyw stała się jeszcze ważniejsza. W tym artykule zbadamy różne aspekty Waldemar Rezmer, badając jego wpływ na życie codzienne, jego znaczenie w historii i jego znaczenie w obecnym kontekście. Zagłębiając się w ten temat, mamy nadzieję rzucić światło na jego znaczenie i wpływ na dzisiejsze społeczeństwo.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
profesor nauk historycznych | |
Specjalność: historia najnowsza, historia wojskowa | |
Alma Mater | |
Doktorat | |
Habilitacja | |
Profesura | |
Doktor honoris causa Uniwersytet Witolda Wielkiego – 30 kwietnia 2009 | |
Nauczyciel akademicki | |
Uczelnia | |
Odznaczenia | |
Waldemar Stanisław Rezmer (ur. 6 marca 1949 w Gdyni) – polski historyk, specjalizujący się w historii najnowszej i historii wojskowej.
W 1968 roku ukończył Technikum Łączności w Gdańsku i podjął studia historyczne na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Ukończył je w 1973 roku, pod opieką Władysława Lewandowskiego. W latach 1973-1981 pracował jako nauczyciel w trójmiejskich szkołach.
W 1981 roku został zatrudniony na stanowisku starszego asystenta w Instytucie Historii i Archiwistyki UMK. W 1983 roku uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych. Tematem jego pracy doktorskiej były Działania armii „Poznań” w 1939 r., a promotorem Władysław Lewandowski.
Stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie historii uzyskał w 1993 na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, na podstawie rozprawy Operacyjna służba sztabów Wojska Polskiego w 1939 roku /organizacja, zasady funkcjonowania, przygotowanie do wojny). W roku 2000 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych.
W latach 2002-2008 pełnił funkcję dziekana Wydziału Nauk Historycznych UMK, od 1994 roku kieruje Zakładem Historii Wojskowej w Instytucie Historii i Archiwistyki.
Współpracował z historykami litewskimi i rosyjskimi. W latach 2001-2004 kierował projektem badawczym Wojsko litewskie 1918-1940. 30 kwietnia 2009 otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Witolda Wielkiego w Kownie. W 1999 odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi