Willa Tugendhatów

W tym artykule zagłębimy się w Willa Tugendhatów i zbadamy wszystkie jego aspekty. Willa Tugendhatów to temat, który w ostatnim czasie wzbudził duże zainteresowanie w społeczeństwie i ważne jest, aby zrozumieć jego znaczenie i wpływ na nasze życie. W następnych kilku wierszach przeanalizujemy pochodzenie Willa Tugendhatów, jego ewolucję w czasie i różne perspektywy, jakie istnieją w tym temacie. Zbadamy także jego znaczenie w dzisiejszym świecie i jego wpływ na różne aspekty naszego społeczeństwa. Dołącz do nas w tej podróży pełnej odkryć i refleksji na temat Willa Tugendhatów.

Willa Tugendhatów w Brnie
Tugendhat Villa in Brno
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Ilustracja
Państwo

 Czechy

Typ

kulturowy

Spełniane kryterium

II, IV

Numer ref.

1052

Region

Europa i Ameryka Północna

Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę

2001
na 25. sesji

Położenie na mapie Brna
Mapa konturowa Brna, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Willa Tugendhatów”
Położenie na mapie Czech
Mapa konturowa Czech, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Willa Tugendhatów”
Położenie na mapie kraju południowomorawskiego
Mapa konturowa kraju południowomorawskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Willa Tugendhatów”
Ziemia49°12′25,95″N 16°36′57,38″E/49,207208 16,615939
Widok do strony północnej, z ulicy

Willa Tugendhatów w Brnie – luksusowy dom jednorodzinny, symbol architektury modernistycznej autorstwa niemieckiego architekta Ludwiga Miesa van der Rohe i Lilly Reich, wybudowany w latach 1929–1930 dla przemysłowca Fritza Tugendhata i jego żony Grety w północnej części Brna, na Morawach w Czechach.

Opis

Budynek stanowi przykład awangardowej architektury okresu międzywojennego. Zrealizowano go w usztywnionej ścianami stalowej konstrukcji szkieletowej, co było nowością w budownictwie mieszkaniowym. Willa usytuowana jest na rozległej działce (0,73 ha) o dużym spadku terenu. Dom ma 907 m² powierzchni, a sam salon zajmuje 280 m². Architekt wykorzystał topografię i zbudował trójkondygnacyjny budynek, którego wejście od strony ulicy prowadzi na najwyższą kondygnację, niższe zaś otwierają się w stronę ogrodu. Zaaranżował wnętrze, osiągając dużo wolnej przestrzeni i dochodzącego światła. Całość wyposażenia domu zaprojektowali Mies oraz Reich. Jeden z typów foteli zaprojektowanych dla Tugendhatów jest nadal produkowany. Willa utrzymana jest w formach modernizmu i pozbawiona wszelkich ornamentów, jednak wnętrze nie pozostało surowe ze względu na użycie naturalnych materiałów wzorzystych, takich jak aragonit, trawertyn i rzadkie drewno tropikalne (głównie mahoń). Tak zwana „onyksowa ściana” (wykonana w rzeczywistości z aragonitu pochodzącego z Gór Atlas) jest częściowo półprzezroczysta i zmienia wygląd wraz ze zmianą intensywności promieni słonecznych. Dom zawiera wiele innowacji architektonicznych, które są ponadczasowe i wciąż uznawane za luksus, na przykład okna są sterowane elektrycznie i mają nietypowe wymiary, a wszystkie drzwi są wysokie i sięgają do sufitu (3,21 m). Willa została także wyposażona w nowatorski ówcześnie system klimatyzacji, ogrzewania i nawilżania powietrza.

Dom charakteryzujący się płaskim dachem zawiera także duży taras widokowy dostępny wprost z sypialni właścicieli. Architekt stworzył wspaniały widok z willi, który stanowi także integralną część wnętrza.

Widok od strony ogrodu z ruchomymi szklanymi ścianami
Wnętrze willi Tugendhatów

Koszt wybudowania willi był bardzo wysoki ze względu na niecodzienną metodę konstrukcyjną, luksusowe materiały, nowoczesną technologię ogrzewania i wentylacji itp. Ten wielki budynek łączy w sobie elegancką prostotę oraz funkcjonalność.

Historia

Willa została wybudowana na zamówienie niemieckich Żydów Fritza i Gretę Tugendhatów. Powstała na działce podarowanej Grecie przez jej ojca, zamożnego przedsiębiorcę tekstylnego Alfreda Löw-Beera, wówczas właściciela sąsiedniej tzw. willi Löw-Beera. Firma budowlana Artura i Moritza Eislerów rozpoczęła prace latem 1929 r., a zakończyła je po 14 miesiącach.

W willi Tugendhatowie mieszkali razem z dziećmi (w tym z późniejszym filozofem Ernstem Tugendhatem) zaledwie osiem lat, bowiem w maju 1938 r. opuścili Czechosłowację w obawie przed nazistami i już nigdy do kraju nie wrócili. Pierwotnie osiedlili się w Szwajcarii, a w styczniu 1941 r. wyemigrowali do Wenezueli. Budynek został skonfiskowany przez Gestapo w 1939 r. i był wykorzystywany jako mieszkanie oraz biuro, a jego wnętrze zostało zmodyfikowane. W 1942 r. obiekt był wynajmowany na biura wytwórni samolotów Messerschmitt. W kwietniu 1945 r. w willi stacjonowali żołnierze Armii Czerwonej. Po II wojnie światowej władze Czechosłowacji wyremontowały willę w sposób oszczędnościowy przez zamurowanie niektórych przeszkleń i wprowadzenie małych okien zamiast ruchomych szklanych ścian co oszpeciło architekturę i pogorszyło jej funkcjonalność. Dom był wykorzystywany do różnorodnych celów, m.in. jako sala gimnastyczna do rehabilitacji dzieci oraz rządowy ośrodek wypoczynkowy.

8 czerwca 1992 w tym obiekcie rozpoczęły się rozmowy przedstawicieli Czech i Słowacji federacyjnej wówczas Czechosłowacji, dotyczące jej podziału na dwa niezależne państwa. Uważa się, że przełomowym momentem w tej kwestii było spotkanie z 26 sierpnia 1992, gdy Václav Klaus i Vladimír Mečiar w rozmowie w cztery oczy w ogrodzie willi Tugendhatów podjęli taką decyzję.

Obecnie budynek należy do skarbu państwa. W 2001 r. willa została wpisana - jako jedyny czeski zabytek architektury współczesnej - na listę światowego dziedzictwa UNESCO. W latach 2010–2012 została poddana kompleksowej restauracji konserwatorskiej. Budynkowi i ogrodowi przywrócono pierwotny wygląd, we wnętrzach umieszczono wierne repliki mebli.

Zobacz też

Przypisy

  1. a b Unesco https://whc.unesco.org/uploads/nominations/1052.pdf
  2. La Historia de la Villa Tugendhat , travesiasdigital.com (hiszp.).
  3. Exhibition about Mies van der Rohe’s Villa Tugendhat opens in CIVA Brussels , bmiaa.com (ang.).
  4. Villa Tugendhat as a Technical Monument - Elements of Passive Solar Architecture L. Maurerová, J. Hirš 2014
  5. THE STRUCTURE , tugendhat.eu (ang.).
  6. "The Glass Room restored" The Guardian 02.11.2012 https://www.theguardian.com/books/2012/nov/02/glass-room-villa-tugendhat-restored
  7. a b Brno. Przewodnik po mieście, wyd. Miasto Brno, Brno 2017 ISBN 978-80-907101-4-6
  8. THE COMMISSIONERS , tugendhat.eu (ang.).
  9. "Villa Tugendhat in Brno" Peter Lizon 1996
  10. Andrzej Krawczyk: "Jak 30 lat temu w ogrodzie pięknej willi zapadła decyzja o podziale Czechosłowacji" onet.pl dostęp: 2022-12-28