W tym artykule zajmiemy się tematem Wodorowęglany, który był przedmiotem zainteresowania i debaty w różnych obszarach. Wodorowęglany to temat, który przykuł uwagę specjalistów i opinii publicznej, wywołując sprzeczne opinie i głębokie refleksje. W całej historii Wodorowęglany był przedmiotem badań, analiz i kontrowersji, wykazując jego znaczenie i wpływ na społeczeństwo. W tym artykule przyjrzymy się różnym perspektywom Wodorowęglany, a także jego wpływowi na różne aspekty życia codziennego. Konieczne jest zrozumienie wagi tego zagadnienia i jego konsekwencji w naszej obecnej rzeczywistości, dlatego konieczne jest podejście do niego z perspektywy krytycznej i refleksyjnej.
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||
Wzór sumaryczny |
HCO3− | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa |
61,02 g/mol | ||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||
Numer CAS | |||||||||||||||
PubChem | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
|
Wodorowęglany – grupa związków chemicznych, wodorosoli kwasu węglowego.
Wodorowęglany dysocjują w wodzie na kationy metali (np. K+) lub kation amonowy (NH+4) oraz na aniony wodorowęglanowe (HCO3−), np.:
Jony HCO3− w roztworze wodnym współistnieją w równowadze chemicznej z na ogół niewielką ilością anionów węglanowych (CO2−3):
a powstające w reakcji hydrolizy jony H3O+ nadają roztworom wielu wodorowęglanów odczyn kwaśny.
Stałe wodorowęglany ulegają termicznemu rozkładowi do węglanów.
Powstałe gazy wydostając się z ciasta powodują wzrost wypieku.