Wojciech Żywny

W tym artykule zagłębimy się w Wojciech Żywny, temat będący przedmiotem zainteresowania i debaty od dłuższego czasu. Wojciech Żywny to temat, który przyciągnął uwagę naukowców, ekspertów i ogółu społeczeństwa, generując szereg sprzecznych opinii i różnorodnych stanowisk. Przez lata Wojciech Żywny był przedmiotem badań w różnych dziedzinach wiedzy, co wzbogaciło debatę na ten temat. W tym artykule postaramy się rzucić światło na Wojciech Żywny, badając jego różne wymiary i perspektywy, aby osiągnąć głębsze zrozumienie jego znaczenia i znaczenia dzisiaj.

Wojciech Żywny
Vojtěch Živný
Ilustracja
Portret Wojciecha Żywnego pędzla Ambrożego Mieroszewskiego, 1829
Data i miejsce urodzenia

13 maja 1756
Mšeno

Pochodzenie

czeskie

Data i miejsce śmierci

21 lutego 1842
Warszawa

Instrumenty

fortepian, skrzypce

Gatunki

muzyka poważna, muzyka klasycystyczna

Zawód

pianista, kompozytor

Grób Wojciecha Żywnego na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Wojciech (Adalbert) Żywny (cz. Vojtěch Živný; ur. 13 maja 1756 w Mšenie, zm. 21 lutego 1842 w Warszawie) – polski pianista czeskiego pochodzenia, kompozytor i pedagog.

Życiorys

Pochodził z Czech, gdzie uczył się muzyki u Jana Kuchařa. Grał na skrzypcach i klawikordzie, próbował kompozycji, był także dyrygentem. Do Polski ściągnął go Kazimierz Sapieha i uczynił domowym pianistą i nauczycielem muzyki aż do rozbiorów Polski, gdy Żywny musiał przenieść się do Warszawy w poszukiwaniu pracy.

Wojciech Żywny w latach 1816–1822 był nauczycielem Fryderyka Chopina, jedenastoletni Chopin dedykował mu skomponowany w 1821 roku Polonez As-dur (Polonaise pour le PIano forte composée et dedié á Monsieur A. Żywny par son Eléve Fryderyk Chopin á Varsovie ce 23 Avril 1821).

Jest pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 12 rząd 2 miejsce 19).

Upamiętnienie

Tablica pamiątkowa na domu przy ul. Krakowskie Przedmieście 19, znajdującym się w miejscu kamienicy, w której w latach 1837−1842 mieszkał Wojciech Żywny.

Przypisy

  1. Niemieckie brzmienie imienia Wojciech, Żywny używał obu naprzmiennie.
  2. Kazimierz Wierzyński: Życie Chopina. Białystok: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1990, s. 31. ISBN 83-03-03117-1.
  3. Warakomska U., Chopin jako pedagog. Ogólna charakterystyka rozwoju pedagogiki fortepianowej..., Nauczyciele Chopina.
  4. Tomaszewski M., Chopin, Encyklopedia muzyczna PWM, Część biograficzna, red. Dziębowska E., t. 2 (cd), Kraków 1984, s. 131. ISBN 83-224-0223-6
  5. Dedykowane z okazji imienin Żywnego - święto św. Wojciecha przypada 23 kwietnia.
  6. Cmentarz Stare Powązki: WOJCIECH ŻYWNY, Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne .
  7. Stanisław Ciepłowski: Wpisane w kamień i spiż. Inskrypcje pamiątkowe w Warszawie XVII–XX w.. Warszawa: Argraf, 2004, s. 138. ISBN 83-912463-4-5.

Linki zewnętrzne