W tym artykule dokładnie zbadamy temat Wolframit i jego wpływ na różne aspekty społeczeństwa. Od momentu powstania do ewolucji na przestrzeni czasu Wolframit był przedmiotem debaty i kontrowersji, ale był także źródłem inspiracji i zmian. Przeanalizujemy jego wpływ na kulturę, politykę, ekonomię i inne dziedziny, a także jego rolę w kształtowaniu tożsamości i wspólnoty. Dzięki podejściu multidyscyplinarnemu zbadamy różne perspektywy istniejące na Wolframit, starając się zrozumieć jego zakres i znaczenie w bieżącym kontekście. Podobnie sprawdzimy, czy Wolframit ma pozytywny czy negatywny wpływ na społeczeństwo i jak można go rozumieć poprzez różne podejścia teoretyczne i metodologiczne. Ostatecznie ten artykuł ma na celu przedstawienie pełnego i zrównoważonego spojrzenia na Wolframit, tak aby czytelnik mógł wyrobić sobie świadomą opinię na ten temat.
Właściwości chemiczne i fizyczne | |
Skład chemiczny |
wolframian żelaza i manganu ((Fe,Mn)) |
---|---|
Twardość w skali Mohsa |
5–5,5 |
Przełam |
nierówny |
Łupliwość |
doskonała |
Pokrój kryształu |
tabliczkowy, słupkowy, igiełkowy |
Układ krystalograficzny |
jednoskośny |
Gęstość minerału |
7,14–7,54 g/cm³ |
Właściwości optyczne | |
Barwa |
brunatna, brunatnoczarna, czarna, niekiedy czerwonobrunatna |
Rysa |
brunatna, brunatnoczarna, czarna |
Połysk |
półmetaliczny, tłusty |
Wolframit – minerał z gromady wolframianów, jeden z najważniejszych minerałów wolframu. Należy do minerałów rozpowszechnionych tylko w niektórych regionach Ziemi.
Nazwa pochodzi od niem. Wolf = wilk i Rahm = brud, kopeć, piana, jak pogardliwie nazwano ten minerał, znalazłszy go w miejscu, w którym spodziewano się znaleźć cynę: (piana), była używana przez niemieckich górników; nawiązuje do trudności (tworzenie piany), jakie napotykano przy wytopie cyny z rudy zawierającej domieszki wolframitu (J.G. Wallerius, 1747 r.).
Współcześnie w literaturze fachowej spotyka się zdecydowane opinie wskazujące, że zamiast nazywania minerałów o składzie (Fe,Mn) wolframitem (bez ustalania zawartości żelaza i manganu), minerały te powinno się klasyfikować bądź jako hübneryt (MnWO4), bądź jako ferberyt (FeWO4).
Tworzy kryształy tabliczkowe, słupkowe, igiełkowe, często wykazujące wyraźne, podłużne zbrużdżenia. Występuje w skupieniach zbitych, ziarnistych, tabliczkowych, płytkowych. Jest kruchy, nieprzezroczysty, stanowi ogniwo pośrednie ciągłego szeregu izomorficznego: ferberyt – hübneryt, w którym żelazo i mangan mogą się wzajemnie dowolnie zastępować.
Występuje w żyłach hydrotermalnych wysokotemperaturowych oraz w niewielkich ilościach w pegmatytach.
Miejsca występowania:
|
Ta sekcja od 2021-06 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |