Elaine May

Bu makale, günümüz toplumunun en alakalı yönlerinden biri olan Elaine May konusunu ele alacaktır. Elaine May, siyasetten ekonomiye, kültürden teknolojiye kadar farklı alanlardaki etkisi nedeniyle son yıllarda büyük önem kazandı. Bu makale aracılığıyla Elaine May'in çeşitli yönleri ve günlük yaşamlarımız üzerindeki etkisi araştırılacaktır. Elaine May hakkındaki farklı bakış açılarının yanı sıra zaman içindeki gelişimi de analiz edilecektir. Ayrıca Elaine May'in mevcut bağlamdaki etkileri ve geleceğe yönelik olası projeksiyonları da incelenecektir. Elaine May hakkında kapsamlı bir vizyon sunmak amacıyla, bugün büyük önem taşıyan bu konu hakkında geniş ve objektif bir vizyon sağlamak amacıyla farklı yaklaşımlar ve görüşler dikkate alınacaktır.

Elaine May
May, 1959 yılında
DoğumElaine Iva Berlin
21 Nisan 1932
Philadelphia, Pensilvanya, ABD
Meslek
  • Oyuncu
  • Komedyen
  • Oyun yazarı
  • Senarist
  • Film yönetmeni
Etkin yıllar1955–günümüz
Tanınma nedeniA New Leaf (1971)
The Heartbreak Kid (1972)
Mikey and Nicky (1976)
Ishtar (1987)
Evlilik
  • Marvin Irving May
    (e. 1948; b. 1960)
  • Sheldon Harnick
    (e. 1962; b. 1963)
  • David L. Rubinfine
    (e. 1963; ö. 1982)
Partner(ler)Stanley Donen (1999–2019; eşinin ölümüne kadar)
Çocuk(lar)Jeannie Berlin
İmza

Elaine Iva May (evlenmeden önce soyadı Berlin ; d. 21 Nisan 1932) Amerikalı komedyen, film yönetmeni, senarist, oyun yazarı ve oyuncudur. İlk çıkışını 1950'lerde Mike Nichols ile yaptığı doğaçlama komediler ve Nichols ve May gibi performanslarıyla yaptı.

Los Angeles'ta Maria Ouspenskaya'nın yanında oyunculuk eğitimi alan May, 1955'te sahip olduğu yedi dolarla Chicago'ya taşındı ve doğaçlama bir tiyatro grubu olan Compass Players'ın kurucu üyesi oldu. Kendisi de grupta olan Nichols ile birlikte çalışmaya başladı ve birlikte son derece popüler olan kendi komedi skeçlerini yazmaya ve oynamaya başladılar. 1957'de ikisi de New York'ta Nichols ve May adlı kendi tiyatro gruplarını oluşturmak için gruptan ayrıldılar. Yapımcı Jack Rollins, yaptıklarının "çok şaşırtıcı, çok yeni, olabildiğince taze" olduğunu söyledi. “Ne kadar iyi olduklarına şaşırdım." diye ekledi. :340 Broadway sahnesinde Greenwich Village'daki kulüplerde Joan Rivers ve Woody Allen ile birlikte en çok satan şovlarda sahne alırlardı. Televizyon programlarında ve radyoda da performans sergilediler. Komedilerinde, o sırada henüz ortaya çıkmakta olan yeni entelektüel, kültürel ve sosyal düzenle dalga geçen hicivli klişeler ve karakter tipleri yarattılar. Bunu yaparken May, canlı komedide başarılı olamayan kadınlar klişesini ortadan kaldırmada etkili oldu.

Nichols ve May birlikte, Lily Tomlin ve Steve Martin de dahil olmak üzere birçok genç komedyene ilham kaynağı oldu. Birden fazla komedi albümü yayınladılar ve 1962'de Mike Nichols ve Elaine May ile Bir Akşam için En İyi Komedi Albümü ödülünü de kazanan dört Grammy Ödülü adaylığı aldılar. Dört yıl sonra, şöhretlerinin zirvesindeyken, May bundan vazgeçmeye karar verdi; ve doğaçlama ile daha fazla risk almak istedi. Nichols ise formu mükemmelleştirmek ve aynı zamanda yönetmenlik de yapmak istedi. Ayrıca her ikisi için de çok fazla duygusal bir bedel aldı. May, oyunculuk ve yönetmenliğin yanı sıra senarist ve oyun yazarı oldu. Komedi yıldızları olarak birlikte geçirdikleri nispeten kısa zaman, New York talk-show sunucusu Dick Cavett'in hareketlerini "gökyüzündeki komik meteorlardan biri" olarak adlandırmasına neden oldu. Woody Allen, “ikisi bir araya geldi ve komediyi yepyeni bir düzeye yükseltti” dedi. Gazeteci Gerald Nachman, "Nichols ve May, belki de dönemlerinin tüm hicivli komedyenlerinin en hararetle özlenenleri" dedi. :319 Birlikte, Nichols ve May: Take Two (1996) adlı bir PBS belgeselinin konusuydular.

May, Luv (1967), Enter Laughing (1967) ve California Suite (1978) dahil olmak üzere kariyeri boyunca nadiren filmlerde rol aldı. Bu süre zarfında, Ida Lupino'nun Walter Matthau'yla birlikte rol aldığı siyah screwball komedisi A New Leaf'i (1971) yönetti ve Hollywood ile anlaşma yapan ilk kadın yönetmen oldu. Yönettiği filmler arasındaCharles Grodin, Cybill Shepherd ve kızı Jeannie Berlin'in yer aldığı karanlık romantik komedisi The Heartbreak Kid (1972); ve John Cassavetes ve Peter Falk'ın oynadığı cesur gangster filmi Mikey ve Nicky (1976) vardı. May, Warren Beatty'nin komedisi Heaven Can Wait (1978) ile En İyi Uyarlama Senaryo dalında ilk Akademi Ödülü adaylığını aldı. Ayrıca May, Beatty ve Dustin Hoffman'ın başrollerini paylaştığı Ishtar'ı (1987) yazıp yönetti. The Birdcage (1996) ve Primary Colors (1998) filmlerinin senaryolarını yazarken Nichols ile yeniden bir araya geldi. Yazarlar Birliği Ödülü adaylığı aldı ve İngiliz Akademisi Film Ödülü kazandı .

2013 yılında, May, Başkan Barack Obama tarafından kendisine sunulan ömrü boyunca Amerikan komedisine yaptığı katkılarından dolayı elde ettiği Ulusal Sanat Madalyasını aldı. Mayıs 2018'de, Lila Neugebauer'in Kenneth Lonergan'ın John Golden Theatre'da yayınlanan The Waverly Gallery adlı oyununu canlandırdığı rol ile 60 yıllık bir aradan sonra Broadway sahnesine geri döndü. . May performansıyla coşkulu eleştiriler aldı ve bir Oyundaki En İyi Kadın Oyuncu dalında Tony Ödülü aldı. Bununla birlikte oyunculuk için Tony Ödülü kazanan en yaşlı ikinci oyuncu oldu. 2021'de, Sinema Sanatları ve Bilimleri Akademisi tarafından, May'in "bir yazar, yönetmen ve oyuncu olarak film yapımına cesur, tavizsiz yaklaşımı" nedeniyle Onursal Akademi Ödülü'ne layık görüleceği açıklandı.

Kaynaklar

  1. ^ a b "Double Jeopardy: Mike Nichols and Elaine May". Seriously Funny: The Rebel Comedians of the 1950s and 1960s. New York, NY: Pantheon Books. 2003. ISBN 978-0-375-41030-7. OCLC 50339527. 
  2. ^ "Exclusive: The Reunion of Mike Nichols and Elaine May". 24 Aralık 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  3. ^ "The Marvelous Mrs. Elaine May". The New York Times. 22 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2021. 
  4. ^ "Elaine May Honored by Writers Guild of America". 19 Ocak 2016. 20 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Temmuz 2018. 
  5. ^ Elaine May 12 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Playbill (vault)
  6. ^ "Theater Review. 'Waverly Gallery'" 17 Eylül 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. The New York Times, October 25, 2018
  7. ^ "Deadline's Tony Awards Live Blog". Deadline (İngilizce). 9 Haziran 2019. 10 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Haziran 2019. 
  8. ^ "2019 Tony Awards: 24 records, milestones and fun facts about this year's winners". Gold Derby. 10 Haziran 2019. 31 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Haziran 2019. 
  9. ^ "Samuel L. Jackson, Elaine May, Liv Ullmann to Receive Honorary Oscars; Danny Glover to Get Jean Hersholt Award". The Hollywood Reporter. 24 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Haziran 2021. 

Dış bağlantılar

Enciclo
Wikious
Sapientia
Scientia
Boobota
Anandapedia
Sagapedia
Wikithot